Τι Είναι Το Westworld : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Το Westworld είναι μια από τις κορυφαίες σειρές του τηλεοπτικού δικτύου HBO και σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει η ιστοσελίδα Variety, η δεύτερη σεζόν βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Η σειρά βασίζεται στην ομώνυμη ταινία του Michael Crichton που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1973 και μεταφέρει τους θεατές σε ένα τεχνολογικά προηγμένο θεματικό πάρκο όπου κατοικούν φανταστικές οντότητες. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί το πότε θα κάνει πρεμιερα η δεύτερη σεζόν. Πάντως, λέγεται ότι το HBO έχει ήδη προετοιμάσει υλικό που καλύπτει τα επεισόδια πέντε σεζόν....
Πηγή enternity.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Οι νεράιδες είναι θεσπέσιες χορεύτριες», Ρείκια, Στρατηγός Λαβίν, Η αυλή των συναντήσεων του φεγγαρόφωτος, Οντίν, Αφιέρωμα στον Σ. Πίκγουικ, Νεκρικό πιθάρι, Οι εναλλασσόμενες τρίτες, Πυροτεχνήματα. Η αισθησιακή παρουσία της φύσης αποτελεί θεματικό επίκεντρο του μουσικού έργου και λειτουργεί μεταφορικά για την εκφραστική αποτύπωση της υλικής - σωματικής διάστασης της κίνησης των διαθέσεων και των συγκινήσεων της ανθρώπινης ψυχής. Ο χορός, νευματικός και αυτοσχεδιαστικός, «ενσωματώνει» τη μουσική, παίρνοντας και δίνοντας σχήμα στις μεταμορφώσεις της σχέσης του με τον ήχο. Εκφράζει κάθε φορά τη «μετεωρολογία» της τριγωνικής σχέσης ανάμεσα στη χορεύτρια, το κοινό και τη μουσική. Είναι χορός αφιερωμένος ολοκληρωτικά στη μαγική λειτουργία της στιγμής. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ 15 Οκτωβρίου: Πρελούδιο Στην αυλή των συναντήσεων του φεγγαρόφωτος Μουσική: Κλωντ Ντεμπυσσύ, Πρελούδια, Βιβλίο ΙI Χορός: Αναστασία Λύρα 22 Οκτωβρίου: Μπολερό, ένας Λαβύρινθος του Χρόνου Τρεις ερμηνείες Μουσική: Μωρίς Ραβέλ, Μπολερό Χορός: Αθηνά Κυρούση, Αλίκη Κόντζιου-Γούσα, Κωνσταντίνος Μίχος, Αναστασία Λύρα, Γιάννης Μήτσος 29 Οκτωβρίου: Η Σεχραζάτ όταν χορεύει Τρεις νυχτερινοί χοροί Μουσική: Μωρίς Ραβέλ, Σεχραζάτ, Τρία ποιήματα του Στεφάν Μαλλαρμέ, Οντίν, Λυπημένα Πουλιά Χορός: Αθηνά Κυρούση, Ελίνα Παπαδοπούλου, Αναστασία Λύρα 5 Νοεμβρίου: Οι Τέσσερις Εποχές Μικροκλίμα της ψυχής Μουσική: Κλωντ Ντεμπυσσύ, Παγόδες, Βραδάκι στη Γρανάδα, Μπαλάντα, Βήματα στο χιόνι Χορός: Αλίκη Κόντζιου-Γούσα, Αναστασία Λύρα 12 Νοεμβρίου: Φρανκ και Μεσσιάν Tu Amor ad Infinitum Μουσική: Σεζάρ Φρανκ, Πρελούδιο, Κοράλ και Φούγκα, Ολιβιέ Μεσσιάν, Απ’ τα κάνυον στ’ αστέρια Χορός: Ελίνα Παπαδοπούλου, Αθηνά Κυρούση 19 Νοεμβρίου: Απ’ τα κάνυον στ’ αστέρια Το ρολόι του ήλιου Μουσική: Ολιβιέ Μεσσιάν, Απ’ τα κάνυον στ’ αστέρια Χορός: Αναστασία Λύρα 26 Νοεμβρίου: Θαλασσογραφία Το ρολόι του νερού Μουσική: Έκτωρ Μπερλιόζ, Το άγνωστο νησί, Γκαμπριέλ Φωρέ, Βαρκαρόλλα V Χορός: Αθηνά Κυρούση, Ελίνα Παπαδοπούλου, Βανέσα Σπινάσα 3 Δεκεμβρίου: Πορτραίτο της Αιωνιότητας Το σώμα σαν μικροσκοπικό θέατρο του χρόνου Μουσική: Μωρίς Ραβέλ, Μπολερό (μια μείξη πέντε ερμηνειών) Χορός: Αθηνά Κυρούση, Ελίνα Παπαδοπούλου, Εύα Παγουλάτου, Αλίκη Κόντζιου-Γούσα, Βανέσα Σπινάσα Φωτογραφίες: Χριστίνα Σαρλάμη Tο e-daily.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις ...
Πηγή e-daily.gr >>>
Η όπερα είναι ένα είδος τέχνης πλήρες και συνολικό. Πώς αντιμετωπίζετε τη θεατρική σε σχέση με τη μουσική ερμηνεία; «Οταν είμαι στη σκηνή, προσπαθώ να αποδώσω σωστά τον χαρακτήρα που υποδύομαι και όταν τα πράγματα πάνε πραγματικά καλά, ξεχνάω ότι τραγουδάω. Το ίδιο και οι θεατές, που δεν νιώθουν κανέναν διαχωρισμό ανάμεσα σε θέατρο και μουσική. Σε όλα τα έργα, βέβαια, υπάρχουν στιγμές που είναι καθαρά φωνητικές και άλλες όπου καλείσαι να απαγγείλεις ένα κείμενο. Αυτές τις στιγμές θέλω να τις βιώνει το κοινό ως θεατρικό λόγο. Στον ρόλο της Δυσδαιμόνας, που θα παίξω τώρα στον “Οθέλλο”, υπάρχουν σημεία αμιγούς λυρικής έκφρασης και άλλα όπου η πλοκή και το κείμενο είναι τόσο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, που δεν μπορείς να τα διαχωρίσεις». Σας έκανα την ερώτηση αυτή, γιατί αναφέρατε προηγουμένως τη Μαρία Κάλλας, η οποία έχασε μεν αρκετά γρήγορα τη σταθερότητα της φωνής της, αλλά η εκφραστικότητα και η δραματικότητά της την καθιστούσαν μοναδική ως σκηνική παρουσία. «Κοιτάξτε. Εγώ όταν έχω να μελετήσω έναν καινούργιο ρόλο και ξέρω ότι υπάρχει ηχογράφηση της Κάλλας, πάντα καταφεύγω σε αυτή. Για εμένα η μουσικότητά της είναι τέλεια, άψογη. Υπάρχει πάντα στο βάθος της μια ένταση δραματική. Πολλοί καλλιτέχνες δυστυχώς χάνουν τον έλεγχο, επειδή εστιάζουν ξεχωριστά στις διάφορες πτυχές του τραγουδιού. Η Κάλλας, όμως, αντιμετώπιζε τα πράγματα συνολικά και ήταν πραγματικά καταπληκτική, παρά τη σύντομη καριέρα της. Θα ήθελα να είχαμε περισσότερες μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις της. Ζήτησα κάποια στιγμή από τον Μισέλ Γκλοτς, που ήταν φίλος της, να μου πει πώς συμπεριφερόταν επάνω στη σκηνή, τι έκανε. Μου είπε απλώς: “Δεν κινούνταν”. Ολη η δραματικότητά της, λοιπόν, εμπεριεχόταν στη στατικότητά της. Ηταν τόσο συγκεντρωμένη και τόσο απορροφημένη από αυτό που έκανε, ώστε έμενε ακίνητη και όλοι στροβιλίζονταν γύρω της. Το κοινό κοιτούσε μόνο εκείνη». Εσείς πώς προετοιμάζεστε όταν πρόκειται να βγείτε στη σκηνή; «Εξαρτάται από τον ρόλο. Η προετοιμασία για μένα είναι όλη η δουλειά που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Και αν η μουσική και το κείμενο του ρόλου σου έχουν γίνει ένα με σένα, τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος να δημιουργήσεις επί σκηνής. Πολλοί νέοι καλλιτέχνες μου λένε συχνά ότι τους ενοχλεί που χρειάζεται να δουλέψουν τόσο πολύ την τεχνική. Θέλουν να πάνε κατευθείαν στην ερμηνεία. Τους λέω, όμως, ότι η δουλειά είναι αυτή που σου παρέχει τις βάσεις για να περάσεις στο καλλιτεχνικό στάδιο και να ερμηνεύσεις σωστά τον ρόλο σου». Στο ρεπερτόριό σας συναντούμε πολλούς ρόλους ηρωίδων της μυθολογίας. Εχετε τραγουδήσει τη Δάφνη, την Αριάδνη... Πώς βλέπετε τον συνδυασμό μύθου και όπερας; «Αυτό είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Δεν μπορώ καν να εκφράσω με λόγια το πόσο σημαντικός είναι ο μύθος για την όπερα. Από την μπαρόκ όπερα μέχρι σήμερα, οι μύθοι έχουν μελοποιηθεί επανειλημμένα από τους συνθέτες. Οι μύθοι είναι τα αρχέτυπα της ζωής, τα αρχέτυπα του ανθρώπου. Ολα τα ανθρώπινα δράματα, τα μεγάλα θέματα, εμπεριέχονται στις ιστορίες που διηγούνται». Από τις ηρωίδες τις οποίες έχετε υποδυθεί, γενικά με ποια θα ταυτιζόσασταν; «Σίγουρα με την Τατιάνα στον “Ονιέγκιν” του Τσαϊκόφσκι. Της έμοιαζα πολύ. Διάβαζα βιβλία, έκανα όνειρα. Δεν ήμουν, όμως, τόσο θαρραλέα όσο αυτή. Δεν θα είχα το θάρρος, για παράδειγμα, να γράψω ένα ερωτικό γράμμα. Μου αρέσει πολύ να βλέπω τον χαρακτήρα αυτόν να εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του έργου, να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος, να εξελίσσεται κοινωνικά. Εμένα, που προέρχομαι από ένα απλό κοινωνικό περιβάλλον και μεγάλωσα με άλογα στην εξοχή, η ιστορία της με αγγίζει ιδιαίτερα. Το ότι ταξιδεύω σήμερα ανά την υφήλιο και τραγουδώ από σκηνή σε σκηνή είναι κάτι καταπληκτικό. Οπως και το ότι συνεχίζω να μπορώ να λέω “όχι” και να κάνω αυτό που θεωρώ σωστό. Πολλά κοινά σημεία νιώθω επίσης να έχω με τη Μαρσαλίν στον “Ιππότη με το ρόδο” του Στράους, έναν από τους πρώτους σύνθετους γυναικείους χαρακτήρες στην όπερα. Παλεύει για τη θέση της στην κοινωνία, για τον έρωτα, παλεύει με τον χρόνο και τη ζωή που περνά. Οπως όλοι μας. Είναι ένας χαρακτήρας πραγματικά συναρπαστικός. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που ο Στράους και ο Χόφμανσταλ δημιούργησαν αυτόν τον χαρακτήρα». Η συνεργασία τους αντανακλούσε το πνεύμα των κύκλων της Βιέννης εκείνης της εποχής, την επιρροή της ψυχανάλυσης, του Φρόιντ... «Ακριβώς. Αυτή η περίοδος με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό. Τη μελετάω μέσα από τη μουσική δημιουργία και βλέπω τις εξαιρετικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ δημιουργών όπως ο Κλιμτ και ο Μάλερ, ο Στράους και ο Χόφμανσταλ...». Στο πλαίσιο των μεταδιδόμενων παραστάσεων της ...
Πηγή tovima.gr >>>
Τι Είναι Ο Αντισημιτισμός
Ο αντισημιτισμός είναι έτσι ένα δευτερεύον παράγωγο του αλκοολισμού, δηλαδή ένα σύμπτωμα της ασθένειας. Τα βρετανικά Μέσα Ενημέρωσης προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, απαλείφοντας τα στοιχεία της ιστορίας που αφορούν τη ρατσιστική συμπεριφορά του πρωταγωνιστή, αναφέροντας απλά ότι αυτός προέβη σε «ανομολόγητα λόγια και χαρακτηρισμούς». Εδώ ο ρατσισμός ανάγεται σε μια μορφή κακής και ανάγωγης συμπεριφοράς που ξεπερνά τα κοινώς αποδεκτά όρια της ευπρέπειας. Στην Ελλάδα η είδηση μεταδόθηκε ως «ουρά» των πολεμικών ανταποκρίσεων από τον Λίβανο. Για τον υπνωτισμένο θεατή των θερινών τηλεοπτικών ειδήσεων το γύρισμα από τις εικόνες της φρίκης του πολέμου, των ματωμένων μικροσκοπικών σωμάτων νηπίων της Κάνα και της καταστροφής στη φωτογραφία του σταρ που απολογήθηκε για τα σχόλιά του ενάντια «στους εβραίους», μπορεί και να φάνηκε τελείως σουρεαλιστικό. Ο συνειρμός όμως ήταν πρόδηλος. H μετάδοση ζητούσε από τον θεατή να σκεφτεί: «Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι Αμερικάνοι ανάγκασαν τον καημένο τον ανθρωπάκο να ζητήσει συγγνώμη από τους εβραίους...που σκοτώνουν και τόσο κόσμο». Και πάλι το θέμα θα ήταν μάλλον ασήμαντο αν δεν ήταν ταυτόχρονα ενδεικτικό του γενικότερου τρόπου με τον οποίο συζητούμε στην Ελλάδα το ζήτημα του αντισημιτισμού.
Πηγή tovima.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 27/12/2016