Τι Είναι Το Κηρύκειο Με Το Κουλουριασμένο Φίδι Γύρω Του : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Τι Είναι Το Κηρύκειο Με Το Κουλουριασμένο Φίδι Γύρω Του
Το κηρύκειο με το κουλουριασμένο φίδι γύρω του, είναι το σύμβολο του ιατρικού επαγγέλματος. Μερικοί λένε ότι έχει σχέση με την Εξόδου (Έξοδος 7:12) από τη Βίβλο, όπου ο Μωυσής έριξε την ράβδο του και καταβρόχθισε τα άλλα φίδια. Μια άλλη θεωρία λέει πως ανήκει στον Ασκληπιό, τον αρχαίο Έλληνα θεό της ιατρικής. Στο σύμβολο για τα Επείγοντα επίσης χρησιμοποιείται το φίδι αλλά και στη φαρμακολογία (αν και συνηθέστερο είναι το γουδί και γουδοχέρι). 3. Ερυθρός Σταυρός Συγκλονισμένος από την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης για τους τραυματίες της μάχης του Σολφερίνο μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας το 1859, ο Ελβετός επιχειρηματίας Ζαν-Ερρίκος Ντυνάν πρότεινε τη δημιουργία ενός ουδέτερου οργανισμού που θα φροντίζει τους τραυματίες και γενικά τους αμάχους κατά τη διάρκεια πολέμων. Η Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ξεκίνησε το 1863 και η αρχική Σύμβαση της Γενεύης, αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη κατάσταση των τραυματιών και του ιατρικού προσωπικού στο πεδίο της μάχης, χρονολογείται από το 1864. Ο Ερυθρός Σταυρός σε λευκό φόντο είναι το αντίθετο της σημαίας της Ελβετίας, πατρίδα του Ντυνάν. Η λευκή σημαία αναγνωρίζεται διεθνώς σήμα πως κάποιος θέλει να παραδοθεί. Ακόμη, η Ελβετία είχε μια μακρά ιστορία ουδετερότητας. Ο κόκκινος σταυρός σε λευκό πανί είναι επίσης εύκολα αναγνωρίσιμος από απόσταση. Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική ...
Πηγή adiexodos.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Ο Υπεράνθρωπος είναι το νόημα της ζωής. Αφήστε τη βούληση σας να πει: Ο Υπεράνθρωπος θα είναι το νόημα της γης! Σας ικετεύω, αδελφοί μου, μείνετε πιστοί στη γη και μην πιστεύετε εκείνους που σας μιλάνε για υπερκόσμιες ελπίδες! Είναι δηλητηριαστές, είτε το γνωρίζουν είτε όχι. Είναι καταφρονητές της ζωής, ατροφούντες και αυτοδηλητηριαζόμενοι άνθρωποι, που τους έχει βαρεθεί η γη ̇ ας εξαφανιστούν λοιπόν!» Nietzsche, 1883-1885 Κάθε άτομο, σύμφωνα με τον Nietzsche, έχει τη δυνατότητα να γίνει υπεράνθρωπος. Αυτό που διαφοροποιεί τον υπεράνθρωπο από τον μη υπεράνθρωπο είναι το πάθος, το θάρρος, η δύναμη και τίποτε άλλο. «Τολμήστε μόνο να πιστέψετε στον εαυτό σας. Εκείνος που δεν πιστεύει στον εαυτό του ψεύδεται πάντα!» Ανθρωπος: αρχαιότερη μαρτυρία, αρχική σημασία και ετυμολογία Θα αναβάλλουμε την εξέταση των λατρειών (επιθυμιών) που προανήγγειλα για το μέλλον και θα ασχοληθούμε σήμερα με την ετυμολογία και την αρχική σημασία της λέξης ‘άνθρωπος’. Να σας πω μόνο προκαταβολικά ότι η λατρεία της αφθαρσίας έχει διατυπωθεί στην Ιλιάδα (που αλλού;) ότι στο ίδιο κείμενο λανθάνει και η λατρεία ...
Πηγή katohika.gr >>>
Το κουκλοθέατρο είναι μια πολύ ιδιόρρυθμη τέχνη, της οποίας η βασική φιλοσοφία είναι ότι για να λειτουργήσει στο κοινό πρέπει να εξαφανιστεί αυτός που παίζει κούκλες. Είναι, δηλαδή, μία τέχνη της σιωπής. Δεν μπορεί να υπάρξει μια καλή παρουσίαση, μια καλή διείσδυση ενός κουκλοπαιχτικού έργου όταν αυτός που βλέπει μία κούκλα, που από σύμβαση είναι ένα άψυχο αντικείμενο, αισθάνεται ότι την ίδια στιγμή από πίσω είναι κι ένας μεγάλος ο οποίος παίζει καλά. Αυτό σε μαθαίνει σε έναν κώδικα ο οποίος μιλάει πολύ με σιωπές, μαθαίνεις να θεωρείς πιο σημαντικό αυτό που βγαίνει παρά αυτόν ο οποίος το βγάζει, κι αυτό έγινε ένα «modus vivendi». «Η σύνθεση στο κουκλοθέατρο είναι να βρεις τα ζύγια ανάμεσα στην αφαίρεση και στην παρουσία.» Το κουκλοθέατρο από πλευράς ήχου δεν έχει τίποτα, σε αντίθεση με άλλα είδη που έχεις έναν ηθοποιό του λες «έλα δω, κάτσε κει, πες αυτό!» ή όταν περπατάει τα παπούτσια του κάνουν θόρυβο, άμα σφυρίξεις, σφυρίζει. Η κούκλα δεν έχει τίποτα, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν υπάρχει καν χώρος. «Στο κουκλοθέατρο βασικό στοιχείο είναι το ημίφως σε αντίθεση με το θέατρο σκιών που είναι το φως» Στο κουκλοθέατρο βασικό στοιχείο είναι το ημίφως σε αντίθεση με το θέατρο σκιών που είναι το φως. Το ημίφως καλύπτει την ατέλεια μιας κούκλας ώστε να σου επιτρέψει να την αισθανθείς ότι ζωντανεύει. Όταν την φωτίσεις πάρα πολύ, φαίνονται οι ατέλειες μιας κατασκευής. Σε κούκλες της Ανατολής, βέβαια, μερικές φόρες υπάρχουν έντονα χαρακτηριστικά που ξεκινούν και από θρησκευτικές ανάγκες εξυπηρετώντας τον σκοπό να μπορούν ειδωθούν από μακριά, γιατί οι αίθουσες είναι μεγάλες. Στα κεντροευρωπαϊκά κουκλοθέατρα μπορείς να βρεις γκάμες. Π.χ οι κούκλες του Teschner, που δούλεψε κυρίως στην Αυστρία και πήρε πολλά απ’ την παράδοση της σχολής της Πράγας, είναι ουσιαστικά γλυπτά. Ανάλογα με το είδος κουκλοθέατρου υπάρχει και διαφορά στη μουσική που χρησιμοποιείς. Στις μαριονέτες του Salzburg σε εντυπωσιάζει το σύνολο, η πλούσια παραγωγή στο θέατρο επάνω, που σου δικαιολογεί να ακούς πίσω μια Όπερα ή μια Οπερέτα, με έναν γεμάτο ήχο. Δεν σε ενοχλεί, που από πίσω ακούς μια πλήρη ορχήστρα με βιολιά. Σε μία λιτή σκηνή, όπως αυτή με την οποία ξεκινήσαμε εμείς, που έχεις ως βασικό στοιχείο την αφαίρεση, έχεις στοιχεία ντεκόρ π.χ ένα δέντρο που συμβολίζει ένα δάσος. Εκεί, σε αυτή την εικόνα αν προσθέσεις ένα ογκώδες μουσικό πέπλο, τα καπελώνεις όλα. Αν δεν βρεις το «παλάντζο» η μουσική μπορεί να αρχίσει να σκεπάζει αυτό που βλέπεις, να ακούς αντί να βλέπεις. Η σύνθεση στο κουκλοθέατρο είναι να βρεις τα «ζύγια» ανάμεσα στην αφαίρεση και στην παρουσία: sound clip 1-ixitika simata Οι γονείς μου βλέποντας μας κλεισμένους μέσα στο σπίτι να μην μπορούμε να πάμε πουθενά, είπαν «ας τους φτιάξουμε κούκλες να παίζουνε». Το κουκλοθέατρο δεν έχει ρίζες εδώ όπως έχει στην κεντρική Ευρώπη. Εμείς στην Ελλάδα ξεκινήσαμε ως το το καλλιτεχνικό κουκλοθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε γιατί αποτελούσε ένα καλλιτεχνικό hobby και μερικώς παραμένει. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής, η μητέρα μου έγραφε βιβλία , εγώ είμαι νομικός , η αδελφή μου θεολόγος. Ήταν η καλλιτεχνική μας τρέλα και παίζαμε- αφιλοκερδώς μία φορά το μήνα- έργα κλασσικού ρεπερτορίου, κυρίως για μεγάλους όπως Faust, Μικρός Πρίγκιπας, Bastien και Bastienne του Μότσαρτ. Είμαστε από τις πιο παλιές σκηνές αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη από το 53’. Το κουκλοθέατρο το είχαν ξεκινήσει οι γονείς μου απ’τα χρόνια της Πόλης όταν με τα γεγονότα η κατάσταση ήταν πιεσμένη. Βλέποντας μας, κλεισμένους μέσα στο σπίτι να μην μπορούμε να πάμε πουθενά, είπαν «ας τους φτιάξουμε κούκλες να παίζουνε». Οι πρώτες κούκλες ήταν φτιαγμένες από papier mache (ένα καλούπι από πηλό, πλαστελίνη, το καλύπτεις με χαρτί ή με ύφασμα, στερεοποιείται με κόλλες και μετά βάφεται). Μετά χρησιμοποιήθηκαν άλλες τεχνικές όπως λατέξ κλπ. «…αυτή την «κουφή» οικογένεια, με τους θεωρούμενους ως μικρότερους κουκλοπαίχτες στον κόσμο (11 η αδελφή μου, 14 εγώ) που παίζουνε με Ελληνικό όνομα, στην Γερμανική Γλώσσα, στους Γερμανούς, το βασικό έργο του Μεσαίωνα, τον Φάουστ!»9
Πηγή tralala.gr >>>
Ποιά Είναι Η Έκφραση Historia Magistra Vitae
Η έκφραση «historia magistra vitae» (η ιστορία είναι διδάσκαλος βίου) αποδίδεται στον Κικέρωνα και γνώρισε μακροβιότητα όχι μόνο στη σχολική αλλά και στη δημόσια ιστορία. Ανεξάντλητη πηγή παραδειγμάτων απόλυτης και αχρονικής αξίας, αυτή η παραδειγματική ιστορία χαρακτηρίζεται από ηθικό συντηρητισμό. Προϋπόθεση μιας τέτοιας αντίληψης είναι η πίστη στη σταθερότητα της ανθρώπινης φύσης, που επιτρέπει στο παρελθόν να λειτουργήσει ως ηθικός οδηγός για το παρόν και το μέλλον. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σε περιπτώσεις «ένδοξων προγόνων», όπως έχει λειτουργήσει η αρχαιότητα για τη σύγχρονη Ελλάδα. Ισχύει όμως και με την ηθικολογική χρήση των «ελαττωμάτων» ή των «λαθών» των προγόνων ως παραδειγμάτων προς αποφυγή. Και στα δύο ενδεχόμενα στόχος δεν είναι το παρόν αλλά το μέλλον. Οπως γράφει ο Reinhart Κoselleck, «ο παιδαγωγικός ρόλος της ιστορίας είναι ταυτόχρονα βεβαιότητα και σύμπτωμα μιας συνέχειας που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον». Το παρελθόν θεωρείται ότι λειτουργεί ως μέσο φρονηματισμού αφενός ή ως βάση για τον σχεδιασμό του μέλλοντος αφετέρου. Η ιστορία καλείται λοιπόν να συνδράμει στην πρόγνωση του μέλλοντος, ενός μέλλοντος για το οποίο υπάρχει ελπίδα και ανυπομονησία. Αυτά τα διδάγματα και η ικανότητα πρόβλεψης στο δυσοίωνο παρόν αναζητούνται επομένως από όσους επιχειρούν τη σύγκριση με την πτωχευμένη Ελλάδα του τέλους του 19ου αιώνα. Το γεγονός ότι εκείνη η ιστορική περίοδος έληξε με την έλευση του «μεσσία» Ελευθέριου Βενιζέλου δε φαίνεται να είναι άσχετο με αυτές τις απόψεις. Ωστόσο κάθε γενιά κάνει τα δικά της λάθη. Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο....
Πηγή tovima.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 27/12/2016