Ποιά Είναι Η Ψυχοσύνθεση Της Γυναίκας

Η ψυχοσύνθεση της γυναίκας είναι ποτισμένη με ανδρεία και σθένος, με πείσμα στους καιρούς και με απόλυτη πίστη στην καθημερινή εργασία της πόρνης που αντιμετωπίζεται σκωπτικά από το εκάστοτε . Και όμως αντιστέκεται σε κάθε είδους πρόκληση που μπορεί να ανατρέψει μία ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της, χωρίς παρεκκλίσεις αλλά και χωρίς εκπτώσεις. Δεν θα υποκύψει σε κανέναν, δεν θα υποχρεωθεί πουθενά και θα βαδίζει στον δρόμο που η ίδια χάραξε αταλάντευτα χωρίς να γλυκοκοιτάξει καμία πρόσκληση που κάποια άλλη ίσως θα επέλεγε ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδράσει από μία ζωή στην υπηρεσία του πελάτη. Περήφανη για τον ρόλο της, αγέρωχη μπροστά σε κάθε προσπάθεια προσβολής της, πιστή στα θέλω της, η δυναμική της κυριαρχεί. Η ομορφιά πολλές φορές κοστίζει, η γνώση όμως είναι αυτή που μπορεί και διατηρεί τα κεκτημένα σε τέτοιο βαθμό που οι αποστάσεις ορίζονται και ο εκάστοτε εισβολέας παίρνει τα μέτρα του και γνωρίζει πως το οχυρό είναι απόρθητο, άρα οπισθοχωρεί. Ο Μακριδάκης εισχωρεί στην γυναικεία ψυχοσύνθεση, αποκαλύπτοντας τρωτά σημεία και αδυναμίες, προβάλλοντας όμως παράλληλα μία γυναίκα αποφασισμένη να σταθεί στο ύψος της, να τιμήσει τον λόγο που έδωσε στον εαυτό της και να μην γίνει βορά στις αχόρταγες ανδρικές ορέξεις. Τα γλωσσικά ιδιώματα που ο συγγραφέας επιστρατεύει αντικατοπτρίζουν τον ψυχισμό και την καταγωγή των ηρώων, φωτίζοντας την “λαϊκή” τους ταυτότητα. “Κάθε λιμάνι και καημός κάθε καημός και δάκρυ”. Αυτό είναι το σύνθημα σε κάθε χείλος ναυτικού, αυτού εδώ του ναυτικού που ακροβατεί ανάμεσα σε συντροφιές, διασκεδάζοντας τον χρόνο του, χαρίζοντας και κερδίζοντας συνάμα λίγο χρόνο απέναντι στην απεραντοσύνη της νοσταλγίας που κάθε μέρα του χτυπάει την πόρτα. Κάθε γυναίκα και ένας δεσμός, κάθε θηλυκή παρουσία και μία συνάντηση με το πεπρωμένο, κάθε εμπειρία και ένα κεφάλαιο από μόνο του. Ιαπωνία, Βραζιλία, Περού, επεισόδια μίας ιστορίας που ποτέ δεν τελειώνει και πάντα κρύβει εκπλήξεις, η μοναξιά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αδυσώπητη, έτσι η γυναικεία επαφή είναι ένα φάρμακο και μία διαφυγή, όχι όμως δέσμευση. Ονόματα σαλεύουν, πρόσωπα εναλλάσσονται και όμως τι μένει τελικά από όλο αυτό το αλισβερίσι με τον χρόνο? Ο ναυτικός όπως και η πόρνη δεν συμβιβάστηκαν, αυτό που καταφέρνουν είναι να βρίσκονται ενώπιος ενωπίω με τον δικό τους καθρέφτη και τώρα στην του έργου που έπαιξαν, έχουν το θάρρος και την τόλμη να ξεστομίσουν με κάθε λεπτομέρεια όλα τα γεγονότα με καθαρότητα και χωρίς τύψεις για τα πεπραγμένα. “Πέτρα που κυλάει δε μαλλιάζει”. “Τίποτα δε μου λείπει, ούτε και με στεναχωρεί. Τα χρόνια που φύγανε, περάσανε. Η ζωή συνεχίζεται, δε μένει στάσιμη. Δεν πέρασα άσχημα, πέρασα ωραία ζωή”. Το βιβλίο του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Εστίας. Γιάννης ...

Πηγή yiannismakridakis.gr >>>

Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα: