-
-
-
-
-
-
Home - Επικοινωνία - Προσωπικά Δεδομένα
Τι Είναι Το Ασίγαστο Αίτημα Της Υπέρβασης
Το ασίγαστο αίτημα της υπέρβασης είναι αδιαίρετο. Οι εξηγήσεις είναι πολλαπλές. Πολλά έχουν γραφεί και γράφονται καθημερινά για την αύξηση της αβεβαιότητας, για την κρίση της πίστης στην πρόοδο, για την απώλεια νοήματος και για τα όρια του εγχειρηματικού ορθολογισμού. Και έχουν επίσης πολλές φορές επισημανθεί οι καταλυτικές ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις της οικουμενικής αποδυνάμωσης των πολιτικών ουτοπιών και οραμάτων, της άμβλυνσης της συλλογικής δράσης και της ευρύτερης αποπολιτικοποίησης και εξατομίκευσης. Αυτό ακριβώς εξηγεί και την πάνδημη ακροαματικότητα των νεομυστικιστικών μηνυμάτων. Ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν εντελώς εξωθηθεί εκτός του συστήματος, η ιδιοτελής κοινωνία της κατανάλωσης, του θεάματος και των παιχνιδιών δεν μπορεί να παρέχει άσυλα στον άνθρωπο που βρίσκεται μπροστά στον θάνατο, στο γήρας, στη μοναξιά και στο παράλογο. Η γενική άνοδος του βιοτικού επιπέδου και η επιμήκυνση ενός «άχρηστου» ελεύθερου χρόνου υπήρξαν μάλιστα ίσως και πρόσφορες ιστορικές προϋποθέσεις προκειμένου να καταστούν ακόμα προφανέστερα τα όρια των ατομικών ικανοποιήσεων, προταγμάτων και ηδονών. Η ξέφρενη επιδίωξη της ατομικής απόλαυσης, ανόδου και «επιτυχίας» δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη διέξοδο παρά μόνον για τους ολίγους εκείνους που γνωρίζουν να συμβιβάζονται με τις παρενέργειές τους, αλλά και με το ενδεχόμενο της απώλειάς τους. Για όλους τους άλλους οι συμβολικοί πίθοι των Δαναΐδων είναι πηγές έμμονης αγωνίας και όχι ασφάλειας. Οπως μας διδάσκει το παιδικό παραμύθι, ο πλούτος δεν φέρνει την ευτυχία, εκτός βέβαια αν η ευτυχία αυτή νοηθεί σε αντιδιαστολή με μιαν ήδη ξεχασμένη αλλά πάντα φαντασιούμενη στέρηση και φτώχεια. Η κουλτούρα του ναρκισσισμού Με αυτήν την έννοια λοιπόν, η διαφαινόμενη επιστροφή στις υπερβατικές αναζητήσεις είναι παραδόξως «δημοκρατική». Αν οι περιθωριακοί και εξαθλιωμένοι εξακολουθούν να ψάχνουν τη σωτηρία τους σε έναν κόσμο που τους απορρίπτει, οι λιγότερο εξαθλιωμένοι επιχειρούν να βρουν τρόπους να κατασιγάσουν τις ανασφάλειές τους σε έναν κόσμο που τους αποξενώνει, τους τρομάζει, τους εκπλήττει ή ακόμα και τους πλήττει. Παρ' όλ' αυτά όμως ο διάχυτος φετιχισμός της ατομικής καταναλωτικής ευζωίας ούτε κλονίζεται ούτε σχετικοποιείται. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που προσανατολίζονται στα ασκητικά εκείνα ιδανικά που σύμφωνα με τον Adorno «περικλείουν μεγαλύτερη αντίσταση κατά της παραφροσύνης της οικονομίας του κέρδους από ό,τι πριν από εξήντα χρόνια η έκλυτη ζωή κατά της φιλελεύθερης καταπίεσης». Αναζητούνται απλώς οι αδύνατοι όροι για ένα μη ασκητικό μυστικισμό ο οποίος καλείται να συμβιβάσει τα μέχρι τούδε ασυμβίβαστα: απολαμβάνοντας τον ανταγωνιστικό κόσμο και τα μύρια αγαθά του, ας σώσουμε και την ευαίσθητη ψυχή μας. Το παράδειγμα της υπερανεπτυγμένης Καλιφόρνιας είναι εύγλωττο. Πουθενά αλλού δεν εμφανίζονται τέτοια μαζικά φαινόμενα αναζήτησης «ευτυχίας» ή εσωτερικής «ισορροπίας» με οποιοδήποτε μέσο και τίμημα. Ο φετιχισμός της ομορφιάς, της νεότητας, της υγείας, της αλκής και του σώματος ως ιδεωδών αλλά φθαρτών αξιών οδηγεί στην ξέφρενη ιχνηλάτηση «άλλων» διαύλων προς την αιώνια και άφθαρτη αλήθεια. Και στο πλαίσιο αυτό, αν τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι διάφορες «ψυχοθεραπείες» αποτελούν ατομικές απαντήσεις στο περιρρέον χάος της υπερπροσφοράς ανεπαρκών, αυτοαναιρούμενων και εύθραυστων καταφυγίων, η φυγή προς τις σέκτες και τις ενοραματικές θρησκείες εκφράζει τη νοσταλγία για τους χαμένους συλλογικούς ...
Πηγή tovima.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Ποιά Είναι Τα Άγια Πράγματα
Τα άγια πράγματα είναι αυτά που τα ξεχωρίζει κανείς από τα υπόλοιπα – κυρίως στη λατρεία – και τα αφιερώνει στον Θεό. Έτσι η Αγία Γραφή προχωρεί πέρα από την ψυχολογική σημασία που συναντούμε στους αρχαίους Έλληνες (το δέος, τον φόβο, τον σεβασμό προς μια ανώτερη δύναμη) και συνδέει την έννοια του «αγίου» με την απόλυτη ετερότητα, το απολύτως Άλλο, πράγμα που τελικά οδηγεί την Αγία Γραφή στην ταύτιση του «αγίου» με τον ίδιο τον Θεό, στην απόλυτη υπερβατικότητα σε σχέση με τον κόσμο. Άγιος είναι μόνο ο Θεός, και απ’ Αυτόν και μόνο και τη σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε αγιότητα. Για να δηλωθεί μάλιστα με έμφαση η πίστη αυτή στην Παλαιά Διαθήκη (Ησαΐας, ο προφήτης της αγιότητας του Θεού) καλεί τον Θεό τρεις φορές άγιο: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, που σημαίνει στη μορφή του εβραϊσμού, της τριπλής επαναλήψεως, απείρως άγιος (πρβ. το 777 και το αντίθετό του 666, για το οποίο τόσος λόγος και τόσος τρόμος γίνεται σήμερα). Συνεπώς για την Αγία Γραφή η αγιότητα ταυτίζεται με τον Θεό και όχι με τον άνθρωπο ή τα ιερά πράγματα, όπως στον αρχαίο Ελληνισμό, γίνεται πρόσωπο, και μάλιστα στους Πατέρες της Εκκλησίας ταυτίζεται με την Αγία Τριάδα, με την οποία οι Πατέρες ταυτίζονται και το τρεις φορές άγιος τού Προφήτη Ησαΐα. Η αγιότητα, συνεπώς, για τη χριστιανική πίστη δεν είναι ανθρωποκεντρική, αλλά θεοκεντρική, και δεν εξαρτάται από τα ηθικά επιτεύγματα του ανθρώπου, όσο σπουδαία και αν είναι αυτά, αλλά από τη δόξα και τη χάρη του Θεού, από τον βαθμό της προσωπικής σχέσεώς μας με τον προσωπικό Θεό. (Για τον λόγο αυτό και η Θεοτόκος ονομάζεται «Παναγία» ή και «Υπεραγία» – όχι για τις αρετές Της, αλλά γιατί αυτή, περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο, ενώθηκε προσωπικά με τον άγιο Θεό δίνοντας σάρκα και αίμα στον Υιό του Θεού). Η αγιότητα λοιπόν δεν είναι για την Εκκλησία ατομικό κτήμα κανενός, όσο «άγιος» κι αν είναι κανείς στη ζωή του, αλλά θέμα σχέσεως προσωπικής με τον Θεό. Ο Θεός κατά την ελεύθερη βούλησή Του αγιάζει όποιον Εκείνος θέλει, χωρίς να εξαρτάται ο αγιασμός από κάτι άλλο, παρά μόνο από την ελεύθερη θέληση του αγιασμένου. Όπως τονίζει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, οι άνθρωποι δεν συνεισφέρουμε τίποτε άλλο εκτός από την προαίρεσή μας, χωρίς την οποία ο Θεός δεν ενεργεί, ο δε κόπος και η άσκησή μας δεν παράγει ως αποτέλεσμα την αγιότητά μας, αφού μπορούν να αποδειχθούν σκύβαλο χωρίς καμιά αξία. Αυτή η ταύτιση της αγιότητας με τον ίδιο τον Θεό, στη χριστιανική πίστη οδηγεί στη σύνδεσή της με την ίδια τη δόξα του Θεού. Αγιότητα σημαίνει πλέον το να δοξασθεί ο Θεός από όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι ως πρώτο αίτημα της Κυριακάτικης προσευχής δεν είναι άλλο από το «αγιασθήτω το όνομά Σου». Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η προσευχή αυτή είναι εσχατολογική, δηλαδή αναφέρεται στην τελική κατάσταση του κόσμου, είναι σαφές ότι αυτό που ζητούμε στο «Πάτερ ημών» είναι να δοξασθεί ο Θεός από όλο τον κόσμο, να έλθει η στιγμή που όλος ο κόσμος θα πει μαζί με τα Χερουβείμ αυτό που είδε και άκουσε ο Ησαΐας στο όραμά του: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου! ωσαννά εν τοις υψίστοις». Οι άγιοι δεν επιζητούν τη δική τους δόξα, αλλά τη δόξα του Θεού. Ο Θεός δοξάζει τους αγίους, όχι με τη δική τους δόξα, αλλά με την ίδια Του τη δόξα. Οι άγιοι αγιάζονται και δοξάζονται όχι με μια αγιότητα και μια δόξα που πηγάζει από μέσα τους, αλλά με την αγιότητα και τη δόξα του ίδιου του Θεού (πρβ. βυζαντινή αγιογραφία – χρήση φωτός απ’ έξω προς τα έσω κ.λπ.). Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τη θέωση των αγίων. Όπως αποσαφηνίστηκε κατά τις ησυχαστικές έριδες του 14ου αιώνα, σε αντίθεση προς τη δυτική θεολογία, η οποία έκανε λόγο για «κτιστή» χάρη, δηλαδή χάρη και δόξα που ανήκει στην ίδια τη φύση των ανθρώπων δοσμένη από τον Θεό κατά τη δημιουργία, η Ορθόδοξη θεολογία, όπως την ανέπτυξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι άλλοι ησυχαστές των χρόνων εκείνων, αντιλαμβάνεται το φως που βλέπουν οι άγιοι και τη δόξα που τους περιβάλλει ως «άκτιστες» ενέργειες του Θεού, δηλαδή ως το φως και τη δόξα αυτού του ίδιου τού Θεού. Ο πραγματικός άγιος, είναι εκείνος που δεν επιζητεί με κανένα τρόπο τη δική του δόξα, αλλά μόνο τη δόξα του Θεού. Όταν επιζητεί κανείς τη δική του δόξα, χάνει την αγιότητά του, γιατί σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει άλλος άγιος εκτός από τον Θεό. Αγιότητα σημαίνει μετοχή και κοινωνία στην αγιότητα του Θεού – αυτό σημαίνει άλλωστε θέωση. Κάθε αγιότητα που στηρίζεται στις αρετές μας, στην ηθική μας, στα προσόντα μας, στην άσκησή μας κ.λπ. είναι δαιμονική, και δεν έχει καμιά σχέση με την αγιότητα της Εκκλησίας μας. Από τις παρατηρήσεις αυτές γίνεται φανερό γιατί η κατ’ εξοχήν πηγή της αγιότητας βρίσκεται στη Θεία Ευχαριστία. Ας αναλύσουμε κάπως τη θέση αυτή. Είπαμε ότι δεν υπάρχει άλλη αγιότητα από εκείνη του Θεού, και ότι οι άγιοι δεν διαθέτουν δική τους αγιότητα, αλλά μετέχουν στην αγιότητα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι στην Εκκλησία δεν έχουμε αγίους, παρά μόνον με την έννοια των ηγιασμένων. Όταν τον 4ο αιώνα μ.Χ. γίνονταν συζητήσεις σχετικά με τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, το κύριο επιχείρημα του αγίου Αθανασίου, για να αποδείξει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός και όχι κτίσμα, ήταν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν αγιάζεται, αλλά μόνον αγιάζει. Αν αγιαζόταν, θα ήταν κτίσμα, διότι τα κτίσματα, και συνεπώς και οι άνθρωποι, δεν αγιάζουν, αλλά αγιάζονται. Ο Χριστός στην αρχιερατική προσευχή Του, που διασώζεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και την ακούμε στο πρώτο από τα «δώδεκα Ευαγγέλια» της Μ. Πέμπτης, λέγει τη βαρυσήμαντη φράση προς τον Πατέρα: «υπέρ αυτών (των μαθητών και των ανθρώπων, κατ’ επέκταση) εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία». Τα λόγια αυτά λέγονται λίγο πριν από το Πάθος και σε σχέση με τον Μυστικό Δείπνο, έχουν δε ευχαριστιακό νόημα: ο Χριστός με τη θυσία Του αγιάζει ο ίδιος (ως Θεός) τον εαυτό Του (ως άνθρωπος) για ν’ αγιασθούμε εμείς κοινωνώντας το σώμα και το αίμα Του. Με τη συμμετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία αγιαζόμεθα, δηλαδή γινόμαστε άγιοι κοινωνώντας με τον έναν και μόνον άγιο, τον Χριστό. Ίσως δεν υπάρχει πιο αποκαλυπτικό σημείο της ζωής του χριστιανού του τι είναι αγιότητα, από την εκφώνηση του ιερέως, όταν υψώνει το Τίμιο Σώμα λίγο πριν από τη Θ. Κοινωνία: «τα άγια τοις αγίοις», δηλαδή το Σώμα του Χριστού και το Αίμα Του είναι άγια και προσφέρονται στους «άγιους», τα μέλη της Εκκλησίας προς κοινωνίαν. Η απάντηση του λαού στην εκφώνηση αυτή είναι συγκλονιστική, και συνοψίζει όσα είπαμε πιο πάνω: «εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός». Ένας είναι μόνον άγιος, ο Χριστός – εμείς είμαστε αμαρτωλοί – και η αγιότητά Του, στην οποία καλούμεθα να συμμετάσχουμε και εμείς οι αμαρτωλοί, δεν αποβλέπει σε τίποτε άλλο από τη δόξα τού Θεού (εις δόξαν Θεού Πατρός). Την ώρα εκείνη η Εκκλησία βιώνει την αγιότητα στο αποκορύφωμά της. Με την ομολογία «εις άγιος», κάθε αρετή μας και κάθε αξία μας εκμηδενίζονται μπροστά στην αγιότητα του μόνου άγιου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσερχώμεθα στη Θ. Κοινωνία χωρίς προπαρασκευή και αγώνα για την άξια προσέλευσή μας. Σημαίνει όμως ότι όσο και αν προετοιμαστούμε, δεν γινόμαστε άγιοι προτού κοινωνήσουμε. Η αγιότητα δεν προηγείται της ευχαριστιακής κοινωνίας, αλλ’ έπεται. Αν είμαστε άγιοι πριν κοινωνήσουμε, τότε προς τι η Θ. Κοινωνία; Μόνον η μετοχή στην αγιότητα του Θεού μας αγιάζει, και αυτό είναι που μας προσφέρει η Θ. Κοινωνία. Από την παρατήρηση αυτή πηγάζει μια σειρά από αλήθειες που έχουν σχέση με το θέμα μας. Η πρώτη είναι ότι κατανοούμε με τον τρόπο αυτό γιατί, όπως αναφέραμε στην αρχή της ομιλίας μας, στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου όλα τα μέλη της Εκκλησίας καλούνται «άγιοι», παρά το ότι δεν χαρακτηρίζονται από ηθική τελειότητα. Εφ’ όσον αγιότητα για τους ανθρώπους σημαίνει μετοχή στην αγιότητα του Θεού, όπως αυτή προσφέρεται από τον Χριστό, ο Οποίος υπέρ ημών αγιάζει εαυτόν με τη θυσία Του, όλα τα μέλη της Εκκλησίας, που μετέχουν στον αγιασμό αυτό μπορούν να καλούνται «άγιοι». Με την ίδια «λογική», στη γλώσσα της Εκκλησίας ήδη από τους πρώτους αιώνες και τα στοιχεία της Ευχαριστίας έλαβαν το όνομα «τα άγια» (πρβ. τα άγια τοις αγίοις»), παρά το ότι από τη φύση τους δεν είναι άγια. Και με την ίδια αιτιολογία η Εκκλησία πολύ νωρίς επίσης απένειμε τον τίτλο «άγιος» στους επισκόπους. Πολλοί σκανδαλίζονται σήμερα όταν λέμε «ο άγιος δείνα» (ένας δημοσιογράφος που είχε ως κύριο έργο του να προβάλλει σκάνδαλα επισκόπων, είχε καθιερώσει τη γραφή ο άγιος – εντός εισαγωγικών – δείνα. Πλήρης άγνοια της σημασίας του όρου άγιος). Ο επίσκοπος καλείται κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι για τις αρετές του, αλλά γιατί εικονίζει στη Θ. Ευχαριστία τον μόνον άγιο, ως εικών του Χριστού και ως καθήμενος εις τόπον και τύπον Θεού, κατά τον άγιο Ιγνάτιο. Η θέση του επισκόπου στη Θ. Ευχαριστία είναι εκείνη που δικαιολογεί τον τίτλο «άγιος». Ο Ορθόδοξος λαός, πριν υποστεί τη διάβρωση του ευσεβισμού, δεν είχε καμία δυσκολία να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του εικονισμού, και βλέπει τον ίδιο τον Χριστό στο πρόσωπο εκείνου, που τον εικονίζει μέσα στη Θ. Λειτουργία, δηλαδή στον επίσκοπο. Έτσι η Θ. Ευχαριστία είναι η κατ’ εξοχήν «κοινωνία αγίων». Σ’ αυτήν αποβλέπει η άσκηση των οσίων, η οποία δεν είναι ποτέ σκοπός, αλλά μέσο προς τον σκοπό, που είναι η ευχαριστιακή κοινωνία. Το σημείο αυτό λησμονείται και παραβλέπεται από πολλούς σύγχρονους θεολόγους, ακόμα και Ορθοδόξους, οι οποίοι, ιδιαίτερα ...
Πηγή vimaorthodoxias.gr >>>
Τι Είναι Οι Πιο Επιτυχημένοι Άνθρωποι
Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν θαυμάσιες κοινωνικές δεξιότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα! Ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς που είναι εκπαιδεύσιμος και επανεκπαιδεύσιμος. Εάν θέλεις το παιδί σου να είναι ικανό να κάνει ποδήλατο, του διδάσκεις ποδηλατικές ικανότητες. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να περιμένει, πρέπει να του διδάξεις υπομονή . Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να κοινωνικοποιείται, πρέπει να του διδάξεις κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν υπάρχει διαφορά!! Ωστόσο, μπορείς να κάνεις τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σου με το να εκπαιδεύσεις τον εγκέφαλό του έτσι ώστε το παιδί σου να λειτουργεί με επιτυχία σε κοινωνικό, συναισθηματικό και ακαδημαϊκό επίπεδο. Και να πως: Περιόρισε την τεχνολογία και επανασυνδέσου συναισθηματικά με το παιδί σου. Κάντε οικογενειακά δείπνα, βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών, πηγαίνετε για ποδηλασία, περιπάτους στην εξοχή με φακό τη νύχτα. Κάντε τους έκπληξη τα με λουλούδια, μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, βάλτε ένα σημείωμα αγάπης πίσω από την πλάτη τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, κάντε τους έκπληξη με το να τα πάτε έξω για φαγητό μια μέρα μετά το σχολείο, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, παίξτε μαξιλαροπόλεμο. Εκπαιδεύστε τα στην καθυστερημένη απόλαυση Κάντε τα να περιμένουν!!! Δεν είναι κακό να περνάνε διαστήματα όπου βαριούνται. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργικότητα. Βαθμιαία αυξήστε το χρόνο μεταξύ του θέλω και του παίρνω Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας στο αυτοκίνητο και στο εστιατόριο. Αντί γι’ αυτό διδάξτε τα να περιμένουν συζητώντας ή παίζοντας. Περιορίστε το διαρκές τσιμπολόγημα. Μη φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις ώρες των γευμάτων, του ύπνου και τη χρήση τεχνολογίας. Σκεφτείτε τι είναι καλό γι’αυτά, όχι τι θέλουν και τι δε θέλουν. Θα σας ευχαριστούν αργότερα στη ζωή τους γι ‘αυτό. Η γονεϊκότητα είναι μια σκληρή δουλειά. Πρέπει να είσαι δημιουργικός ώστε να τα καταφέρεις να κάνουν αυτό που είναι καλό γι’αυτά επειδή τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλουν. Τα παιδιά χρειάζονται πρωινό και θρεπτικό φαγητό. Πρέπει να ξοδέψουν χρόνο σε εξωτερικές δραστηριότητες και να πάνε για ύπνο σε μία σταθερή ώρα έτσι ώστε να έρθουν στο σχολείο διαθέσιμα για μάθηση την επόμενη μέρα. Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσει να κάνουν ή να προσπαθούν σε διασκεδαστικά, συναισθηματικά διεγερτικά παιχνίδια. Διδάξτε τα παιδιά σαν να κάνουν μονότονη εργασία από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους καθώς αυτό είναι το θεμέλιο για τη μελλοντική εργασιμότητα Να διπλώνουν τα στεγνά ρούχα, να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν ρούχα, να τοποθετούν στη θέση τους τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή, να στρώνουν τραπέζι, να στρώνουν το κρεβάτι τους Να είστε δημιουργικοί. Αρχικά κάντε το διεγερτικό και διασκεδαστικό έτσι ώστε ο εγκέφαλός τους να το συνδέσει με κάτι θετικό Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες Διδάξτε τους να περιμένουν τη σειρά τους, να μοιράζονται, να χάνουν, να κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να λένε όμορφα λόγια στους άλλους, να χρησιμοποιούν το ευχαριστώ και το παρακαλώ. Από την εμπειρία μου σαν εργοθεραπεύτρεια, τα παιδιά αλλάζουν, τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την οπτική τους για τη γονεϊκότητα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να επιτύχουν στη ζωή εκπαιδεύοντας και δυναμώνοντας τον εγκέφαλό τους νωρίς παρά αργά!!!...
Πηγή ipaideia.gr >>>
Ο Ζυγός είναι καλός στα κομπλιμέντα του είδους «ναι μεν, αλλά…». «Έχεις υπέροχα μάτια. Αν έχανες και καμιά δεκαριά κιλά, θα φαίνονταν περισσότερο». 9. Οι Ζυγοί είναι το πιο κοινωνικό ζώδιο. Το να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους είναι γι’ αυτούς μαρτύριο. Τον βαριούνται φριχτά. 10. Ακόμα και τύφλα στο μεθύσι, σε κράτηση μετά από αλκοτέστ, ο Ζυγός θα σχολιάσει σε τι φλιτζάνι έπρεπε να είχε σερβιριστεί ο καφές που του δίνουν για να συνέλθει. ΣΚΟΡΠΙΟΣ 1. Οι περισσότεροι χάκερ είναι Σκορπιοί. Για να μένουν ξυπνητοί 20 ώρες συνέχεια πάνω στα πληκτρολόγια, τρώνε τον καφέ με το κουταλάκι κατευθείαν από το κουτί. 2. Του Σκορπιού του τη σπάει πολύ το γεγονός ότι δεν τον έχουν απαγάγει εξωγήινοι, καθώς και το ότι δεν έχει πέσει θύμα μιας κυβερνητικής συνωμοσίας. 3. Θες να μάθεις αν κάποιος είναι Σκορπιός; Ρώτα τον. Αν μετά από πέντε λεπτά σιωπής σου πει ψυχρά, «Συγνώμη, τι είπες;», θα ξέρεις ότι η απάντηση είναι «ναι». 4. Οι Σκορπιοί περνάνε τόσο δύσκολα στη ζωή τους γιατί έχουν κακό κάρμα, από τότε που ήταν δήμιοι στην Ιερά Εξέταση. 5. Ο Σκορπιός μπορεί να αλλάζει διαθέσεις, να περνά από τη νευρικότητα στην απόλυτη τσαντίλα, να βουλιάζει σε μελαγχολικές σκέψεις, να προσβάλει τους άλλους και να τους απατά. Αυτά στις καλές του μέρες. 6. Ο Σκορπιός είναι τόσο μυστικοπαθής, που δεν δίνει το τηλέφωνό του ούτε σε συγγενείς. Επίσης έχει περιφράξει το σπίτι του με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, και έχει βάλει επιγραφές «Απαγορεύεται η είσοδος» και «Απαγορεύεται η φωτογράφιση». 7. Οι Σκορπιοί τρελαίνονται για τις Αποκριές. Είναι η μόνη τους ευκαιρία να κυκλοφορήσουν όπως θα ήθελαν να ντύνονται κάθε μέρα: ζόμπι, βαμπίρ, μάγισσες, άρχοντες του σκότους… 8. Σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο, που δεν έχει συναίσθηση των ελαττωμάτων του, οι Σκορπιοί όχι μόνο τα ξέρουν πολύ καλά, αλλά και είναι περήφανοι γι’ αυτά. 9. Ο Σκορπιός, για μαγκιά, πέφτει με τα μούτρα στους εθισμούς του. Έχει βρει τρόπο να καπνίζει ακόμα και κάτω από το ντους. 10. Αν θες μια εικόνα για το πώς είναι τα εσώψυχα ενός Σκορπιού, φαντάσου μια δεξαμενή με υδροχλωρικό οξύ που βράζει. ΤΟΞΟΤΗΣ 1. Οι Τοξότες είναι γεννημένοι για περιπέτεια. Τη νύχτα πηγαίνουν στο μπάνιο χωρίς να ανάβουν το φως. Δεν τους αρέσει να κάνουν τίποτα με τον εύκολο τρόπο. 2. Μην καλέσεις έναν Τοξότη να γνωρίσει τους γονείς σου. Είναι κρίμα να πάθουν τέτοια λαχτάρα, μεγάλοι άνθρωποι. 3. Για να είναι ευτυχισμένος ένας Τοξότης πρέπει να έχει ένα σκοπό, είτε αυτός είναι να καταπολεμηθεί η πείνα στον κόσμο, είτε να πωλούνται λουκουμάδες με γεύση καρύδα στην καντίνα της εταιρίας όπου δουλεύει. 4. Η ανοχή του Τοξότη στην ανία είναι τόσο μικρή, που αν για πέντε λεπτά τα πράγματα παραμένουν αμετάβλητα γύρω του, θα πάθει κρίση και θα ορμήσει στην κοντινότερη έξοδο. 5. Στον έρωτα οι Τοξότες είναι της άποψης «όσο πιο πολλοί, τόσο πιο καλά». Μπορεί να φλερτάρουν ασύστολα με μια παντρεμένη φίλη τους, ενώ τα έχουν με άλλες τρεις. Τελικά τις παρατάνε όλες και το σκάνε από την πόλη με μια καινούργια γνωριμία. 6. Οι Τοξότες έχουν μια ιδιαίτερη άποψη για την ειλικρίνεια. Γι’ αυτούς π.χ. μπορεί να είναι το να πουν σε κάποιον με πρόβλημα βάρους: «Θα πρέπει να ιδρώνεις πολύ το καλοκαίρι, με τόσο λίπος». 7. Ο Τοξότης είναι τόσο απρόσεκτος και αδέξιος με τα αντικείμενα, τόσο επιρρεπής στα σπασμένα κεφάλια και στα μελανιασμένα γόνατα, που απορείς πώς διατηρείται αρτιμελής. Ό,τι μπορεί να πάθει ένας Κριός τρακάροντας με 120 χιλιόμετρα, αυτός το παθαίνει σπίτι αλλάζοντας γλάστρα σε ένα φυτό. 8. Οι Τοξότες κερδίζουν εύκολα τις συμπάθειες. Με την προϋπόθεση πως πρόκειται για παιδάκια κάτω των 10 ετών και ζωάκια. 9. Οι Τοξότες έχουν μια μεταδοτική αισιοδοξία στις αντιξοότητες. Ιδίως των άλλων. Εκεί συνήθως σου έρχεται να τους σφάξεις, γιατί είσαι σίγουρος πως παίζουν με τον πόνο σου. 10. Αν δεις ένα αυτοκίνητο με αυτοκόλλητα που να αγγίζουν το όριο προσβολής της δημοσίας αιδούς, μάλλον το οδηγεί Τοξότης. Θα σιγουρευτείς, αν ο οδηγός φοράει τι-σερτ με αντίστοιχα προκλητική στάμπα. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ 1. Αν γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα, τα μόνα πλάσματα που θα επιβιώσουν θα είναι οι κατσαρίδες και οι Αιγόκεροι. 2. Οι Αιγόκεροι έχουν ταλέντο στα μαθηματικά. Γι’ αυτό μιλούν με μαθηματικές εξισώσεις, ακόμα κι όταν συζητούν για τον καιρό. 3. Ο Αιγόκερως είναι μια αλλόκοτη διασταύρωση Λέοντα και Παρθένου. Αυτό τον κάνει να νομίζει πως είναι ταυτόχρονα λογικός και χαρισματικός. Στην πραγματικότητα είναι απλώς ψώνιο σαν τον πρώτο και εμμονικός σαν τον δεύτερο. 4. Οι Αιγόκεροι είναι τόσο πληκτικοί, που σε κάνουν να σκέφτεσαι πως ίσως στην κόλαση χωρίς αυτούς να ήταν καλύτερα απ’ ό,τι οπουδήποτε μαζί τους. 5. Τα συναισθήματα του Αιγόκερου είναι σαν τη ζωή στην Ανταρκτική. Τον περισσότερο καιρό βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. 6. Η αντίληψη του Αιγόκερου για την επαγγελματική άνοδο είναι παρόμοια με των εταιριών που εκμεταλλεύονται τον Αμαζόνιο. Ξεπάστρευε ό,τι δεν εξαγοράζεται και μην ξεφεύγεις από το χρονοδιάγραμμα. 7. Ο λόγος που ένας Αιγόκερως θυμώνει δύσκολα είναι ότι θεωρεί υποτιμητικό για το πρεστίζ του να εμπλακεί σε λεκτική αντιπαράθεση με έναν κοινό θνητό. 8. Οι προτιμήσεις των περισσότερων Αιγόκερων στο φαγητό είναι παρόμοιες με του ζώου που συμβολίζει το ζώδιό τους. Απλώς καταβροχθίζουν τα πάντα. Αν σου κάνει τραπέζι ένας Αιγόκερως με πιάτα-έκπληξη που έχει μαγειρέψει ο ίδιος, και δεν σου λέει τι περιέχουν, να είσαι έτοιμος για όλα. 9. Στο σπίτι του ο Αιγόκερως απολαμβάνει να βλέπει τηλεόραση, καθισμένος στον καινούργιο πανάκριβο καναπέ του. Απλώς έχει δυνατά τον ήχο, για να ακούει πάνω από τα χριτς-χρατς που κάνουν τα προστατευτικά πλαστικά στον καναπέ. (Δεν τα έχει βγάλει για να μην του λερωθεί). 10. Ο Αιγόκερως ξανανιώνει όσο μεγαλώνει. Αυτό λέγεται και παλιμπαιδισμός. ΥΔΡΟΧΟΟΣ 1. Ο Υδροχόος θεωρεί πως όλες οι απαγορεύσεις αφορούν τους πάντες, εκτός από τον ίδιο. Απλώς αυτό δεν αναγράφεται πουθενά στη νομοθεσία για να μην προσβάλλεται το κοινό αίσθημα. 2. Οι Υδροχόοι αγαπούν την αστρονομία, γιατί έχουν πάει σε όλα αυτά τα μέρη στον ουρανό. Μπορούν να σου πούνε πώς είναι το φαγητό στον Ποσειδώνα. 3. Ο Υδροχόος πιστεύει ότι ο μόνος λόγος που δεν έχει ακόμα περπατήσει πάνω στο νερό, είναι ότι δεν έχει τελειοποιήσει την τεχνική του. (Στην ντουζιέρα το κατάφερε). 4. Ο Υδροχόος είναι επιλεκτικός στον έρωτα. Αν μεγάλωσες σε ίδρυμα, γιατί ο τοξικομανής πατέρας σου ήταν φυλακή και η μάνα σου σε είχε εγκαταλείψει, έχεις πολλές πιθανότητες να σε ερωτευτεί. 5. Το μυαλό του Υδροχόου είναι σαν εγκυκλοπαίδεια που της λείπουν οι μισές σελίδες. Αυτό βέβαια δεν τον εμποδίζει να παριστάνει την αυθεντία στα πάντα. 6. Οι Υδροχόοι ενθουσιάζονται με τα πιο αλλόκοτα κινήματα εσωτερικής αναζήτησης, με ονόματα όπως «Ομάδα Ομφαλοσκόπων της Αναβαθμισμένης Ανθρωπότητας». 7. Ο Υδροχόος αδιαφορεί πλήρως για το τι γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι. Αν πας απροειδοποίητα σπίτι του, μπορεί να σου ανοίξει την πόρτα ξεβράκωτος. Και δυο μέρες άπλυτος. Πρόβλημά σου, ας τηλεφωνούσες προηγουμένως. 8. Οι Υδροχόοι τρελαίνονται να επιδεικνύουν τις βαθιές επιστημονικές τους γνώσεις, που προέρχονται κυρίως από τηλεοπτικά προγράμματα, όπως οι Mythbusters και το Galileo. 9. Το καλύτερο που μπορεί να ελπίσει όποιος παντρευτεί Υδροχόο, είναι ένα σύντομο διαζύγιο. 10. Ο Υδροχόος είναι ικανός να θεωρήσει απομεινάρι από UFO το μαυρισμένο ξεραμένο μανιτάρι που βρήκε στον κήπο του. Ήταν τότε που οι εξωγήινοι απέτυχαν να τον απαγάγουν… ΙΧΘΕΙΣ 1. Ποτέ μην προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις λογικά επιχειρήματα με έναν Ιχθύ. Βρίσκεται μονίμως αιωρούμενος πάνω από τη Χώρα των Θαυμάτων. 2. Οι Ιχθείς παινεύονται ότι έχουν το ίδιο ζώδιο με τον Αϊνστάιν και τον Γαλιλαίο, ξεχνώντας ότι οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. 3. Στους Ιχθείς αρέσει να χαζεύουν τους αστερισμούς στο ουράνιο στερέωμα. Βέβαια, ο μόνος που αναγνωρίζουν είναι η Μεγάλη Άρκτος. Αν δεν μπορούν να τη βρουν, τους πιάνει απόγνωση. 4. Οι Ιχθείς δεν έχουν καμία αίσθηση της σωστής κατεύθυνσης. Μπορεί να οδηγούν αντίθετα στην εθνική οδό και να μην το πάρουν χαμπάρι. 5. Ο Ιχθύς μπορεί να θυμάται τι φορούσε στις 24 Απριλίου 1993, αλλά του είναι αδύνατον να συγκρατήσει τον αριθμό του σπιτιού του. Μερικές φορές, ξεχνάει και την οδό… 6. Ο Ιχθύς θα σου πει ότι θέλει να ακούσει την απόλυτα ειλικρινή γνώμη σου για κάτι που φοράει ή έκανε. Αν πεις ότι δεν σου αρέσει, θα πέσει στο πάτωμα κλαίγοντας και απειλώντας να κάνει χαρακίρι. 7. Αν ο Ιχθύς σου αναλύει μια φιλοσοφική άποψη, μην προσπαθήσεις να καταλάβεις. Ούτε κι εκείνος καταλαβαίνει τι λέει. 8. Ο Ιχθύς προτιμάει να φάει χώμα παρά να αντιμετωπίσει μια σύγκρουση. Αλλά αυτό του δίνει μια τέλεια αφορμή να σωριαστεί στον καναπέ, κάνοντας μανιωδώς ζάπινγκ και αναστενάζοντας με καημό. 9. Οι Ιχθείς είναι ικανοί να πέσουν σε κάθε είδους εθισμό. Πέρα από τα κλασικά (ποτό, ναρκωτικά, Ίντερνετ) μπορεί να αποκτήσουν «κόλλημα» με τα τούρκικα σίριαλ σε επανάληψη, τον ύπνο, τα μακαρόνια μπολονέζ ή τα ντοκιμαντέρ με χιμπαντζήδες. Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα το πάθουν. 10. Στην τελική οι Ιχθείς δεν θέλουν να ζήσουν μια ζωή. Θέλουν να ζήσουν μια ταινία…...
Πηγή tilestwra.com >>>