Η ευρωπαϊκή τζαζ είναι η φυσική συνέχεια της κλασικής μουσικής του 20ού αιώνα. Επάνω στη μουσική του Μπάρτοκ, του Στραβίνσκι, του Ραβέλ "πάτησε" για να βρεθεί στη σημερινή της ανάπτυξη. Αυτόν τον τρόπο σκέψης βρήκα στις ακαδημίες όπου σπούδασα κλασικό πιάνο, πράγμα που με εντυπωσίασε. Το ότι βέβαια από πιανίστρια βρέθηκα ξαφνικά τραγουδίστρια και μάλιστα σε ένα είδος για το οποίο γνώριζα πολύ λίγα είναι μια αστεία συγκυρία συμπτώσεων. Ενα χόμπι μου - μεταξύ αστείου και σοβαρού - ξαφνικά πήρε άλλες διαστάσεις, ανέλπιστες, όταν οι κατάλληλοι άνθρωποι με άκουσαν να τραγουδάω μόνο για τη δική μου απόλαυση αρχικά»....