Τα ευπώλητα είναι για πολλούς εκδότες το τίμημα για να μπορούν να στρέψουν ένα τμήμα των κερδών τους από αυτά προς άλλα καλύτερα, ποιοτικά βιβλία. Από εκεί όμως είναι εύκολο να διολισθήσει κάποιος στην άποψη «ας πουλάω τώρα που έχουμε κρίση μόνον αυτά και μετά επανέρχομαι στα ποιοτικά». Πράγμα που πιθανόν να μη συμβεί ποτέ. Δεν ξέρω βεβαίως αν η μείωση της τιμής του βιβλίου θα σώσει τους καλούς αναγνώστες. Αυτό που θα χρειαζόταν ένας τακτικός αναγνώστης είναι μια βιβλιοθήκη στη γειτονιά, στον δήμο, στο σχολείο. Η ύπαρξη της τελευταίας είναι και η πιο σημαντική καθώς αυτή θα διαμορφώσει τους νέους αναγνώστες. Από εκεί χάνονται οι νέοι αναγνώστες. Με αυτή την έννοια είτε μειωθούν είτε όχι οι τιμές των βιβλίων, οι καλοί, συχνοί αναγνώστες θα μειώνονται. Και για να αναστραφεί αυτή η τάση απαιτείται μια ολοκληρωμένη νέα πολιτική φιλαναγνωσίας που θα αρχίζει από το νηπιαγωγείο. Καλές οι επισκέψεις συγγραφέων στα σχολεία και τα συνέδρια φιλαναγνωσίας αλλά το σχολικό πρόγραμμα πότε θα αλλάξει, βιβλιοθήκες στα σχολεία με βιβλιοθηκονόμους πότε θα μπουν και όσες βιβλιοθήκες ήδη υπάρχουν πότε θα ξανανοίξουν;...