-
-
-
-
-
-
Home - Επικοινωνία - Προσωπικά Δεδομένα
Ποιός Είναι Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς
Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς είναι αναμφισβήτητα από τους καλύτερους και πιο διάσημους καλλιτέχνες των Βαλκανίων. Θα λέγαμε ότι εκπροσωπεί πολλές χώρες ταυτόχρονα, λόγω της τριπλής καταγωγής του. Ο ίδιος γεννήθηκε στη Βοσνία, ο πατέρας του στην Κροατία, και η μητέρα του στη Σερβία. Αν τον ρωτήσεις σήμερα, δηλώνει ότι έχει γιουγκοσλαβική καταγωγή. Είναι έντονα επηρεασμένος από την τσιγγάνικη μουσική, αλλά διατηρεί και πολλά παραδοσιακά στοιχεία της Σερβίας. Έχει συνεργαστεί με πολλούς ξένους γνωστούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων είναι και κάποιοι Έλληνες, γεγονός που τον έκανε πολύ δημοφιλή στην χώρα μας, γι’ αυτό και την επισκέπτεται συχνά. Έχει συνεργαστεί με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Στέλιο Ρόκκο, την Χαρούλα Αλεξίου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, σε πολύ γνωστά τραγούδια. Θεός αν είναι. (Χάρις Αλεξίου) Με λένε Πόπη (Γιώργος Νταλάρας) Πήρα χάρη (Άλκηστις Πρωτοψάλτη) Μαρίγια Σερίφοβιτς Και φυσικά δεν γίνεται να ξεχάσουμε την Μαρίγια Σερίφοβιτς , που εκπροσώπησε την Σερβία στην Eurovision ο 2007 και κατέκτησε την πρώτη θέση με 268 βαθμούς! Ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά ως τώρα, που η Σερβία αναδεικνυόταν πρώτη στον διαγωνισμό, αλλά ήταν και η πρώτη φορά που συμμετείχε ως ξεχωριστό κράτος (κι όχι από κοινού με το Μαυροβούνιο, όπως γινόταν μέχρι τότε). Πρόκειται για μία πολύ μελωδική μπαλάντα, στη σερβική γλώσσα. Θυμηθείτε το! SvetlanaRažnatović ( Ceca) Νικήτρια πολλών Grammy, έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατομμύρια δίσκους, και είναι πολύ διάσημη στην χώρα της και όχι μόνο! Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο όμορφες γυναίκες παγκοσμίως, τα τραγούδια της γίνονται πάντα μεγάλες επιτυχίες, και είναι μία άξια εκπρόσωπος του μουσικού είδους “turbo folk”, που αναφέραμε πιο πάνω. Παραδοσιακά τραγούδια Το πρώτο τραγούδι από τα παρακάτω είναι παραδοσιακό και μας έρχεται από την Μεσαιωνική Εποχή, ενώ με τα επόμενα προχωρούμε σε μεταγενέστερα χρόνια.
Πηγή tralala.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τι Είναι Οι Ύμνοι Της Εκκλησίας Μας
Οι ύμνοι της Εκκλησίας μας είναι φυσικό να τονίζουν, εφόσον πρόκειται για απόστολο του Χριστού και μάλιστα από τους δώδεκα, «τους θεμελίους της Εκκλησίας», την εκλογή του από τον Κύριο – «τω χορώ των μαθητών σε Χριστός ενέταξε» – τη μετοχή του στη φλόγα του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, ώστε «γεμάτος από τη φλόγα αυτή να δώσει ζωή με τη θέρμη της πίστεως σ’ αυτούς που είχαν παγώσει από την αθεΐα», την παρουσία του γενικώς στον κόσμο ως «θείον άλας, προκειμένου να αποξηράνει τη φοβερή σαπίλα της φθαρμένης από τα πάθη ανθρωπότητας», και βεβαίως τη δοξασμένη θέση του στη βασιλεία του Θεού, στην οποία «βλέπει όχι αινιγματικά, αλλά σαφώς πρόσωπον προς πρόσωπον τον ίδιο τον Χριστό». Ο εκκλησιαστικός υμνογράφος όμως, ο άγιος Θεοφάνης, πέραν των πολλών εγκωμίων που γράφει για τον άγιο απόστολο, επισημαίνει δύο σημεία που αξίζουν, νομίζουμε, ιδιαιτέρας προσοχής. Πρώτον, το γεγονός ότι ο Κύριος εκλέγει τον Φίλιππο ως μαθητή Του – μη ξεχνάμε ότι ο Κύριος είχε την απόλυτη πρωτοβουλία εκλογής των μαθητών: «ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς» είπε – σημαίνει ότι καλεί κάποιον του οποίου τις αρετές έχει προβλέψει, ως παντογνώστης Θεός, και συνεπώς έχει εκτιμήσει τις δυνατότητές του για την ανάληψη ενός τέτοιου τιτάνιου κυριολεκτικά έργου, δηλαδή της μαρτυρίας Του στον κόσμο ως του ενανθρωπήσαντος Θεού. «Φίλιππε, τω χορώ των μαθητών σε Χριστός ενέταξε, την σην προγινώσκων αρετήν, θεομακάριστε». Κι είναι τούτο ένα σημαντικό στοιχείο, που αποκαλύπτει ότι ο Χριστός καλεί τον άνθρωπο να αναλάβει κάποια διακονία, εφόσον αυτός έχει τα προαπαιτούμενα προσόντα για τη διακονία αυτή. Δηλαδή, δεν αρκεί μόνον η καλή διάθεση ενός ανθρώπου για να διακονήσει την Εκκλησία, αλλά απαιτείται να έχει και τις φυσικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Μεγάλο μάθημα τούτο και για εμάς, οι οποίοι πολλές φορές αναθέτουμε διακονήματα σε καλούς μεν ανθρώπους, αλλά μη δυναμένους λόγω αδυναμίας φυσικών προτερημάτων τους να ανταποκριθούν. Εκεί όμως που επιμένει καθ’ υπερβολήν, θα έλεγε κανείς, ο άγιος υμνογράφος – προϋποθέτοντας τη γνώση του περιστατικού από το ευαγγέλιο, κατά το οποίο ο Φίλιππος εξέφρασε το παράπονό του κάποια φορά στον Κύριο: «Κύριε, μας μιλάς διαρκώς για τον Θεόν Πατέρα. Δείξον ημίν τον Πατέρα, και αρκεί ημίν» – είναι ακριβώς η ερμηνεία του λόγου αυτού του Φιλίππου. Θεωρεί ότι ο λόγος–παράπονο αυτός έδωσε στον Κύριο την αφορμή να μιλήσει στους μαθητές ...
Πηγή tilegrafima.gr >>>
Το δωδεκαήμερο είναι μια κομβική στιγμή στη θρησκεία μας, είναι η στιγμή που ο Θεός έρχεται στον άνθρωπο πιο κοντά από ποτέ, με το να γίνει ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό δεν έχει λογική. Δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ή να το εξηγήσουμε με ανθρώπινα μέτρα. Είναι , δεν εξηγείται. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, κι όσο κι αν απομακρυνθεί κανείς από τη λατρευτική ζωή, η σχέση μας με το Θεό δεν πρόκειται να αλλάξει μέσα μας, κι αυτό το, ακόμη κι όταν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, το ανακαλύπτουμε στις δύσκολες στιγμές μας. Στην καθημερινότητά μας πάλι, αυτές ακριβώς οι εθιμικές πράξεις συντελούν στο να βιώνεται αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα με μεγαλύτερη ένταση μέσα στην ίδια τη ζωή μας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα έθιμα μεταφέρουν σαν φαναράκια την πίστη από το Ναό στην οικογενειακή εστία. Γίνονται η γέφυρα ανάμεσα στη θρησκεία, τις επίσημες λατρευτικές της εκφάνσεις, και την καθημερινή ζωή. Αν κοιτάξουμε ακόμη πιο βαθιά στην ενδοσκόπησή μας αυτή, θα δούμε άλλη μια αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτές τις εθιμικές πράξεις, αναλλοίωτη κι αυτή όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αν αναλογιστούμε τι έκανε τους ανθρώπους εκείνης της εποχής να καταπιάνονται με κεντήματα, στολίσματα και κάλαντα και τραγούδια και γλυκά κάτω από το φως του λύχνου, κουρασμένοι από τις ελιές, τα ζώα και τα χωράφια, δεν μπορούμε παρά να βρούμε μονάχα μιαν απάντηση: Αυτό που έκανε και μπορεί και σήμερα να κάνει τις παραδοσιακές εθιμικές πράξεις τόσο σημαντικές είναι η ίδια η χαρά της ζωής, η απόλαυση του να ζεις κάτι ξεχωριστό, έστω άνευ αντικειμενικής αξίας. Η ζωή ήταν πολύ δύσκολη τότε. Η χαρά όμως ήταν μεγαλύτερη τότε, γιατί ταυτιζόταν με την ευτυχία της στιγμής, που έκανε εκείνες τις μέρες να ξεχωρίζουν. Οι γονείς και οι παππούδες μας χαίρονταν τη στιγμή, τη γιορτή, τη γεύση, κι ας μην είχαν πολλά άλλα πράγματα στη ζωή τους για να χαρούν. Η χαρά ήταν αυθεντική, χωρίς διαμεσολάβηση. Σήμερα η ζωή μας μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολη - είναι όμως πιο περίπλοκη. Είναι ωστόσο πολύ πιο δύσκολο να χαρούμε με εξίσου αυθεντικό τρόπο, γιατί ο καθένας από μας έχει περισσότερους λόγους ν' ανησυχεί από την οργή των στοιχείων της φύσης. Ακόμη και μετά από μια γενναία επιδρομή μας στα μαγαζιά είναι φορές που αισθανόμαστε ολότελα άδειοι, και αυτό δεν οφείλεται στο άδειο μας πορτοφόλι. Σ' αυτή τη ζωή, που ό,τι κατακτάμε φαίνεται μάταιο μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο που στέκεται μακριά, αυτές οι στιγμές ευτυχίας που οι παραδοσιακές εθιμικές πράξεις μπορούν να μας προσφέρουν, είναι στιγμές ακριβές και εξαιρετικές, που σίγουρα δεν περιμένουμε πως θα αλλάξουν τη ζωή μας, αλλά σίγουρα την κάνουν πιο γλυκά, σίγουρα είναι ικανές να μας γνωρίζουν από κοντά με τη χαρά της ζωής, που κρύβεται στα μικρά πράγματα: Στο άρωμα του φαγητού που γεμίζει το σπίτι, στο σιρόπι από τα μελομακάρονα πάνω στα δάχτυλα, στις στάλες απ' την αγιαστήρα του παπά που πέφτουν πάνω στο πρόσωπο, στην γεμάτη προσμονή ματιά των παιδιών που προσεύχονται μέσα τους για το μεγαλύτερο δυνατό φίλεμα, στην αναζήτηση του νομίσματος μέσα στη βασιλόπιτα. Όλες αυτές οι στιγμές είναι εκ πρώτης όψεως ασήμαντες - κι όμως η προσμονή τους κοιμάται βαθιά μέσα μας όλο το χρόνο κι αρχίζουν να μας "τσιγκλάνε" όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Όλες αυτές οι μικρές στιγμές είναι που φέρνουν την οικογένεια πιο κοντά - κάτι καθόλου αυτονόητο σήμερα. Δίνουν αφορμές για να ξαναβρεθούμε πιο κοντά, όχι γιατί πατροπαράδοτα η οικογένεια πρέπει να είναι ενωμένη, αλλά επειδή έχουμε ανάγκη να βρισκόμαστε κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους: Μέσα από τη ζεστασιά, την ανθρώπινη επαφή, τη γεύση, τα αρώματα και τα στολίδια. Αυτές οι στιγμές, ξεχωριστές κι εκείνες μέσα στο χρόνο της δουλειάς, των ωραρίων και του κυνηγιού της επιτυχίας, μοιραία φέρνουν και τις αναμνήσεις: Μοιραζόμαστε εμπειρίες και θυμόμαστε εκείνους από την οικογένεια που δεν βρίσκονται πια μαζί μας. Σύμφωνα με μια ερμηνεία, τα γλυκά των Χριστουγέννων, μελομακάρονα και κουραμπιέδες, είναι ένα είδος αφιερώματος στις ψυχές των μελών της οικογένειας που έχουν φύγει, κι έτσι έρχονται κι εκείνοι κοντά μας μ' αυτό το συμβολικό τρόπο. Ίσως γι' αυτό η συγκίνηση και τα δάκρυα που φέρνουν οι αναμνήσεις εκείνων των ημερών είναι πιο γλυκά απ' ό,τι τον υπόλοιπο χρόνο. Η χαρά της ζωής, η δύναμη της πίστης, η οικογενειακή θαλπωρή, το ξύπνημα των αναμνήσεων, όλα αυτά είναι μερικοί καλοί λόγοι για να τηρεί κανείς τα παραδοσιακά έθιμα, χωρίς να κινδυνεύει να πέσει στην τυπολατρία της θεματοφυλακής των παραδεδομένων. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα μπορεί κανείς να βιώσει, σήμερα, ακόμη και σήμερα, τα έθιμα με τον τρόπο που τα βίωναν οι άνθρωποι τις παλιές εποχές. Όχι με την υλική διάσταση των πραγμάτων, αλλά με το συναίσθημα. Γιατί τα παραδοσιακά έθιμα ανήκουν σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν έφηβος. Τώρα, που φαίνεται πως ενηλικιώθηκε, τα έθιμα μπορούν να λειτουργήσουν ξυπνώντας μέσα μας τη στιγμιαία και αιώνια μαζί εφηβεία της χαράς της ζωής. Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που πρόλαβα να ζήσω τη μυρωδιά του λιβανιού στο σπίτι (με κάρβουνα από το μαγκάλι), τον ήχο από το τρίγωνο, τους χειροποίητους λουκουμάδες, την προσμονή του Αγίου Βασίλη από το φουγάρο της ξυλόσομπας, που συνεχίστηκε ακόμη κι όταν με έκπληξη ανακάλυψα ότι ο Άγιος Βασίλης δεν έφερνε τα δώρα από την Καισαρεία, αλλά από του Τζανετάτου. Επίσης έχω άχτι που τόσα χρόνια δεν βγήκα έξω την νύχτα πριν από τα Φώτα να κοιτάξω τον ουρανό να ανοίγει, όπως επιμένει με πείσμα η μητέρα μου, και να κάνω μια ευχή, και τόσα χρόνια ευχόμουν μέσα από τις ζεστές μου κουβέρτες. Μικροπράγματα, θα μου πείτε. Μα, όπως πριν από μερικά χρόνια μας είπε μια συγγραφέας από την Ινδία, η Αρουντάτι Ρόι, σ' αυτά τα μικροπράγματα μπορεί και να κρύβεται ο Θεός. Ηλίας Τουμασάτος (Το κείμενο αποτελεί επεξεργασμένη μορφή διάλεξης στο Λύκειο Ελληνίδων, Παράρτημα Κεφαλληνίας ) http://eliaswords.blogspot.gr/...
Πηγή kefaloniamas.gr >>>
Οι ορχιδέες δεν είναι πλέον προνόμιο μόνο των πλουσίων. Οι ορχιδέες είναι μια πολύ καλή πρόταση δώρου για οποιαδήποτε περίπτωση. Μπορείτε να τις χαρίσετε σε κάποιον στη γιορτή ή τα γενέθλιά του και να εκφράσετε την εκτίμηση και τον σεβασμό σας. Αν έχει γενέθλια κάποιος φίλος σας, γνωστός, συγγενείς ή συνάδελφός σας, άντρας ή γυναίκα, η είναι η κατάλληλη επιλογή δώρου Μπουκέτο με διάφορα λουλούδια. Τα είναι η τέλεια επιλογή δώρου σε κάποιον με τον οποίο δεν έχετε ερωτική σχέση. Αν πάλι γνωρίζετε ότι ο παραλήπτης αγαπάει τα λίλιουμ ή τις ζέρμπερες μπορείτε άνετα να τις επιλέξετε. Η επιλογή μια ανθοδέσμης με συνδυασμό λουλουδιών είναι επίσης μια ωραία λύση που θα εντυπωσιάσει τον παραλήπτη. Επίσης και το μέγεθος του μπουκέτου εκφράζει το βαθμό και το είδος της σχέσης αποστολέα παραλήπτη. Και μην ξεχνάτε προσθέτοντας στο μπουκέτο σας ένα συνοδευτικό μπορείτε να κάνετε το δώρο σας ακόμα πιο ιδιαίτερο. Αν ο παραλήπτης είναι γυναίκα σας προτείνουμε ένα αρκουδάκι ή ένα κόσμημα και αν είμαι άντρας ένα μπουκάλι ή ένα . Αν το μπουκέτο σας είναι δώρο γενεθλίων ή επετείου μπορεί να συνοδεύεται από μια τούρτα – έκπληξη. Σε κάθε περίπτωση μια , ή μπορούν να συνοδεύουν την ανθοδέσμη και τις ευχές σας!...
Πηγή https: >>>