Η Καρντάσιαν είναι μια μπιζνεσγούμαν που αυτό πουλάει. Δεν έχω κανένα θέμα με το γυμνό ή με τον γυναικείο ερωτισμό και βρίσκω όλες τις γυναίκες ωραίες, και τις γεμάτες και τις αδύνατες, αρκεί να πηγάζει ο αισθησιασμός από μέσα τους, να έχουν γοητεία, να μην είναι ξερά κατασκευασμένες για αυτό το πράγμα. Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή. Η γυναίκα αιώνες τώρα αποτελεί σεξουαλικό αντικείμενο και αυτή την ιδέα ο φεμινισμός δεν κατάφερε, δυστυχώς, να την εξαλείψει». Γιατί θέλατε να γίνετε ηθοποιός του σινεμά; «Γιατί αγαπούσα τον κινηματογράφο και γιατί πίστευα πραγματικά ότι μπορούσες μέσα στη σκοτεινή αίθουσα να μεταφερθείς σε μια άλλη πραγματικότητα. Το θέατρο είναι μεν μια υψηλή τέχνη και μπορεί να σε συγκινήσει, να σε βάλει σε σκέψεις, μόνο όμως όταν είναι ωραίο, ενώ ακόμη και σε μια μέτρια ταινία κάτι μπορείς να βρεις. Δεν έχω παρατήσει ταινία στη μέση, ενώ από θεατρική παράσταση έχω γλιστρήσει διακριτικά έξω, δεν το αντέχω όταν δεν είναι καλό». Στη δεκαετία του ’80, τη στιγμή ακριβώς που η μεγάλη επιτυχία σάς χτύπησε την πόρτα, εσείς φύγατε για την Αμερική. Φοβηθήκατε καθόλου; «Τι να φοβηθώ; Ερωτεύτηκα έναν άνδρα και έφυγα μαζί του χωρίς δεύτερη σκέψη. Μόλις είχα κάνει τα “Πέτρινα χρόνια”, έπαιρνα το ένα βραβείο πίσω από το άλλο και δεν υπήρχε, επί μήνες, ελληνικό έντυπο που να μη γράφει το όνομά μου. Εκείνη η δόξα με στήριξε στη μετέπειτα καριέρα μου κι εγώ δεν την έζησα, έφυγα. Μπορεί κι ένα κομμάτι μου να φοβήθηκε». Φοβήθηκε την επιτυχία; «Πάντα είχα μια δυσπιστία απέναντι στη μεγάλη επιτυχία. Και πάντα προσπαθούσα να αντιμετωπίζω με στωικότητα τη μεγάλη αποτυχία. Είναι στη φύση της δουλειάς μας. Ο,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Πάντα αυτή τη στάση κρατούσα. Δεν ονειρευόμουν ποτέ τη μεγάλη δόξα, με τρομάζει, για να πω την αλήθεια. Ηθελα να μπορώ να παίζω στο σινεμά συνέχεια, να ζω από αυτό. Η δημοσιότητα είναι ένα κομμάτι αυτής της δουλειάς, αλλά δεν σημαίνει τίποτα για μένα». Αναφέρατε προηγουμένως ότι μεγαλώσατε σε θρησκόληπτο περιβάλλον. Η σχέση σας με τη θρησκεία πώς διαμορφώθηκε μέσα στα χρόνια; «Οταν σε πιέζουν πολύ για κάτι, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να αντιδράσεις, οπότε για χρόνια δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με το θέμα. Θρήσκα δεν είμαι, και μάλιστα πιστεύω ότι οι θρησκείες είναι μια πηγή κακού. Εχω αποκτήσει όμως πίστη, με έναν τρόπο πολύ προσωπικό. Πιστεύω όχι στον Θεό, αλλά σε κάτι υψηλότερο από εμένα. Τώρα αν οδηγήθηκα εδώ από γνώση ή από ανάγκη, δεν μπορώ να απαντήσω και δεν χρειάζεται κιόλας. Ξέρω ότι η πίστη μού δίνει δύναμη και ηρεμία, η εσωτερική δύναμη του ανθρώπου που συντονίζεται με το Σύμπαν». Πιστεύετε πως έχετε γίνει καλύτερος άνθρωπος μεγαλώνοντας; «Δεν ξέρω. Ξέρω ότι έχω μαλακώσει, δεν έχω τόση ένταση. Ξέρω ότι έχω γίνει λίγο πιο κλειστή, πιο μοναχική. Δεν ξέρω αν αυτά είναι καλά ή κακά. Ανυπόμονη ήμουν πάντα, και παραμένω. Θέλω να γίνω καλύτερη μητέρα, καλύτερη φίλη, καλύτερη ηθοποιός, καλύτερη σύντροφος». Ποια είναι η αξία της τέχνης σήμερα; «Αναρωτιέμαι σήμερα, που πνίγονται άνθρωποι στη θάλασσα κάθε μέρα, που το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους είναι ένας σάκος και μια κουβέρτα, τι κάνουμε εμείς οι καλλιτέχνες; Η μεγάλη τέχνη, όμως, σε επαναπροσδιορίζει, σε ανυψώνει, σε ανακουφίζει, σε βοηθά να μη νιώθεις μόνος. Κι εμείς, που συνδιαλεγόμαστε κάθε μέρα με το υπέροχο κείμενο του Γουίλιαμς, είμαστε τυχεροί γιατί για μερικές ώρες έχουμε την ομορφιά μέσα μας. Ησυχάζει το μέσα σου, σκέφτεσαι πιο βαθιά. Ελπίζω το ίδιο να συμβαίνει και με το κοινό». Παραμένετε φανατική σινεφίλ; «Κάνω κάτι για το οποίο δεν είμαι πολύ περήφανη. Μου κατεβάζουν ταινίες και μου τις γράφουν στον σκληρό δίσκο. Θα ήθελα πολύ να πηγαίνω πιο συχνά στη σκοτεινή αίθουσα, γιατί μου αρέσει εκεί, αλλά πότε; Τις βλέπω, όμως, όλες τις ταινίες. Και πάρα πολλές σειρές. Και οφείλω να ομολογήσω ότι τα αγαπημένα μου βιβλία και οι αγαπημένες μου σειρές είναι detective stories. Τρελαίνομαι για το “Game of Thrones”, το “House of Cards”, το “Homeland”. Τελευταία μου αδυναμία είναι το “How To Get Away with Murder”. Θέλω να υπάρχει σασπένς, αδρεναλίνη. Αγαπώ το αμερικανικό σινεμά, αλλά και τους Αμερικανούς». Πιστεύετε ότι έχετε γίνει καλύτερος άνθρωπος μεγαλώνοντας; «Δεν ξέρω. Ξέρω ότι έχω μαλακώσει, δεν έχω τόση ένταση. Ξέρω ότι έχω γίνει λίγο πιο κλειστή, πιο μοναχική. Δεν ξέρω αν αυτά είναι καλά ή κακά. Ανυπόμονη ήμουν πάντα και παραμένω. Θέλω να γίνω καλύτερη μητέρα, καλύτερη φίλη, καλύτερη ηθοποιός, καλύτερη σύντροφος». Τον έρωτα τον έχετε απομυθοποιήσει; «Oχι, δεν τον έχω απομυθοποιήσει. Πάντα πιστεύω ότι ο έρωτας είναι από τα πιο δυνατά πράγματα που μπορούν να συμβούν σε έναν άνθρωπο και μπορεί να σου ...