Το εμπόριο ναρκωτικών είναι η πιο ακραία μορφή λούμπεν κεφαλαίου. Το λούμπεν κεφάλαιο εδώ έχει πολύ καλύτερες συνθήκες κερδοφορίας. Έχει πολύ μικρή αστυνόμευση, έχει πολύ μεγάλη πιάτσα, δεν χρειάζεται μεγάλη μετακίνηση. Δηλαδή μπορείς να πεις ότι τα Εξάρχεια, ενώ είναι ας πούμε λίγο η Τσιάπας των Αναρχικών είναι και λίγο τα Νησιά Καϋμάν της Μαφίας. Για τους ίδιους λόγους. Αυτή η αντίφαση συνήθως αποκρύβεται κι από τις δύο πλευρές, υπάρχει όμως, τουλάχιστον εμείς την εντοπίζουμε. Οπότε τι γίνεται; Υπάρχει αυτή τη στιγμή μια αυξημένη ευαισθησία και κινητοποίηση κομματιών του αντιεξουσιαστικού χώρου και ευρύτερα του κινηματικού χώρου για την παρουσία της μαφίας που κάνουν και δράση. Η δράση γίνεται όμως λίγο με τον γνωστό, στατικό, φετιχιστικό τρόπο της βίας, που δεν μπορεί να εντάξει κόσμο της περιοχής μέσα, ο τρομάζει. Προφανώς ο κάτοικος δεν θέλει στην πλατεία μέσα να κυκλοφορούν ναρκωτικά αλλά δεν μπορεί να βλέπει συνέχεια και κρανοφόρους ροπαλοφόρους να κυνηγιούνται ή να κοπανάνε κάποιον ή να βλέπει Αλγερινούς να σφάζονται με Αιγύπτιους π.χ. Αυτό είναι μια κατάσταση που είναι δυστυχώς εξαιρετικά πολύπλοκη και πολυκεντρική. Δεν υπάρχουν οργανωμένα κινήματα και ισχυρά υποκείμενα, ούτε η συνέλευση ενάντια στην ΕΕ, ούτε το ΒΟΞ ούτε εμείς, ούτε κανείς, μπορούμε να έχουμε την καθημερινότητα, το συσχετισμό και την επιρροή στον πληθυσμό. Άλλωστε ο πληθυσμός των Εξαρχείων είναι λίγο μύθος. Ένα μεγάλο του κομμάτι είναι συντηρητικό, φαίνεται και στα εκλογικά αποτελέσματα, είναι μεγάλοι άνθρωποι, φοβισμένοι, ουδετεροποιημένοι. Φυσικά είναι κι ένα κομμάτι νέων - μεσηλίκων οι οποίοι είναι θετικοί και μισούν τους μπάτσους αλλά αυτό δεν βγάζει ένα συσχετισμό τόσο συγκροτημένο που να αλλάξεις άρδην την κατάσταση. Έτσι λοιπόν τι γίνεται. Υπάρχει αυτή τη στιγμή στην πλατεία Εξαρχείων μία από τις πιο επικερδείς αγορές ναρκωτικών. Συμβαίνουν κατ’ επανάληψη παραβατικά περιστατικά του κοινού ποινικού δικαίου από μαχαιρώματα, μικροληστείες κλπ. Ενώ παράλληλα τα Εξάρχεια παραμένουν για τους κατοίκους, ειδικά για τις κοπέλες που κυκλοφορούν στους δρόμους, μια από τις πιο ασφαλείας περιοχές της Αθήνα. Είναι όλα μαζί. Και για τους μπάτσους παραμένουν ένα μεικτό πράγμα μεταξύ στόχου και επιχειρήματος. Επειδή λόγω της ηλικίας μου και των δραστηριοτήτων μου έχω βρεθεί πάρα πολλές φορές σε τμήματα, οι μπάτσοι ξέρουν τι γίνεται. Σε ένα βαθμό τους βολεύει κιόλας για να μην μεταφερθεί η όλη ιστορία σε εκατό μέρη, από την άλλη όμως επειδή οι μπάτσοι είναι και μηχανισμός, είναι υπάλληλοι, δεν είναι κάποιο επιτελείο στη Σελήνη, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να αναμετρηθούν στην καθημερινότητα διότι αυτό θα οδηγήσει σε καταστάσεις τραγικές, θα σκοτωθούν άνθρωποι και δεν θέλουν να το κάνουν. Είναι μια κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, αυτό είναι τα Εξάρχεια σήμερα». Μια κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, αυτό είναι τα Εξάρχεια σήμερα....