Το χάδι είναι ένα καλό παράδειγμα. Είναι ο τρόπος μας να δώσουμε προτεραιότητα στην ειρήνη, την αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου, τη φιλία και τη στήριξη.” Κάποιοι χιμπατζήδες μάλιστα χρησιμοποιούν και νοήματα ή χειρονομίες για να ζητήσουν ένα χάδι, αφού έχουν ήδη χαϊδέψει τον φίλο τους, κάτι σαν τη φιλοσοφία “Σε έξυσα, τώρα ξύσε με κι εσύ! Αυτό ονομάζεται ανταποδοτικός αλτρουισμός. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το θέμα. Κάποια θηλαστικά έχουν παρατηρηθεί να χαϊδεύουν ένα φίλο τους, χωρίς να ζητάνε αντάλλαγμα και οι μελετητές κάνουν την υπόθεση ότι σε αυτούς ενέχεται μια διαφορετική έννοια αλτρουισμού κι ότι ο λόγος του χαδιού δεν είναι η ανταπόδοση, αλλά η σύσφιξη των σχέσεων στην κοινότητα. Η Kaplan επισημαίνει ότι οι χιμπατζήδες είναι ιδιαίτερα καλοί στο να θυμούνται να συσφίγγουν τις σχέσεις τους σε αντίθεση με τους ανθρώπους που το παραμελούν, ενώ πρόκειται για μια βασική ανάγκη των θηλαστικών. “Πολλοί άνθρωποι πλέον, οχυρωμένοι πίσω από υπολογιστές και τάμπλετ, χάνουν την εμπειρία του αγγίγματος. Δεν με εκπλήσσει το γεγονός πως η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες όλο και αυξάνονται. Είναι το αποτέλεσμα της σωματικής αυτοαποξένωσης.” Γι’αυτό πού και πού, θυμηθείτε να μιμείστε τους προγόνους μας, τους χιμπατζήδες. Αγκαλιάστε ένα φίλο, θα σας κάνει καλό!...