Οι εργασιακές σχέσεις είναι φύλλα φτερά για οποιαδήποτε έννοια προστασίας των εργαζόμενων. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Φαίνεται πουθενά καμιά ανάκαμψη της οικονομίας ή μήπως η κρίση βαθαίνει και επιφυλάσσει έναν μεσαίωνα της παγκοσμιοποίησης αυτή τη φορά; Υπάρχει ελπίδα, ολοζώντανη και δυναμική. Αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη της συλλογικής δράσης, στην αυταξία του «παιδαγωγικού παραδείγματος», στη θέληση κάθε ανθρώπου για να δημιουργήσει τη ζωή του με τα δικά του σχέδια και όνειρα. Σ’ αυτή την περιπέτεια της παθητικής ψυχολογίας, η αμφισβήτησή της είναι απλή. Ο ένας μπορεί ενθαρρύνει τον άλλον. Οι συζητήσεις μπορούν να ξεκινούν από τον κοινό προβληματισμό, την αγωνία μας για το μέλλον μας. Η συλλογικότητά μας μπορεί να «φουσκώσει» από τους χυμούς της πιο βασικής ιδέας της ίδιας της παιδείας «για αυτοπραγμάτωση του κάθε ανθρώπου», από την κοινή θέλησή μας για ζωή και αξιοπρέπεια. Νίκος Τσούλιας () Κατάγεται από την Αυγή Αμαλιάδας και είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003) και έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην Ειδική Αγωγή. Έχει εκδώσει δύο βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου τα: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί επαγγελματικά με τις εφημερίδες «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986) και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996). Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στην εφημερίδα “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” και στις εφημερίδες της ΗΛΕΙΑΣ: «ΠΡΩΙΝΗ», “ΑΥΓΗ” και “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”. Το διάστημα 2008 έως σήμερα διδάσκει στο 3ο Γενικό Λύκειο Ζωγράφου....