Τα ρήγματα στην αμερικανική κοινωνία είναι πολύ μεγάλα. Μία πολυπολιτισμική χώρα λειτουργεί ομαλά όσο υπάρχουν αξιόπιστοι θεσμοί, κοινωνική κινητικότητα και οικονομική ανάπτυξη. Όταν εκλείψουν αυτά, οι άνθρωποι τείνουν να εκφραστούν όλο και περισσότερο με την ταυτότητα και τον πολιτισμό τους (identity politics). Και όταν η μισή χώρα κυριολεκτικά δε μπορεί να συζητήσει με την άλλη μισή, όταν η μία πλευρά εχθρεύεται παθιασμένα την άλλη και φοβάται πως η επικράτηση της θα σημαίνει τη δική της καταστροφή, η διατήρηση της εθνικής ενότητας καθίσταται δύσκολο εγχείρημα. Ο Donald Trump με τη ρητορική του εξήψε τα πάθη των συντηρητικών και των Λευκών, που επί χρόνια ένιωθαν περιθωριοποιημένοι και φιμωμένοι από το φιλελεύθερο κατεστημένο. Από την άλλη η «μπλε Αμερική» είναι οργισμένη, πικραμένη και ανήσυχη, ήδη αντιδρά σπασμωδικά. Η θητεία Ομπάμα είδε τα φυλετικά μίση να αναζωπυρώνονται και τις κοινωνικές συγκρούσεις να εντείνονται. Μία θητεία Trump με αυστηρή μεταναστευτική πολιτική και το ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο να ξεθεμελιώνει τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις του Ομπάμα θα συναντήσει αποφασισμένη αντίσταση. Για να διασωθεί η συνοχή των ΗΠΑ απαιτείται μία πολιτική πολύ συνετή, με ενωτική ρητορική, διάλογο και ήπια προσαρμογή. Πράγματα όμως που δεν μοιάζουν να εμπνέουν ούτε τα δύο κόμματα, ούτε την κοινωνική τους βάση.