Ο εντερικός τύπος είναι συχνότερος στους άνδρες, προτιμά τις μεγάλες ηλικίες και η εμφάνισή του αποδίδεται στην επίδραση περιβαλλοντικών παραγόντων. Επίσης, εμφανίζεται σε προϋπάρχουσες αλλοιώσεις του βλεννογόνου του στομάχου, όπως είναι η ατροφία ή η εντερική δυσπλασία, που θεωρούνται ως προκαρκινωματώδεις καταστάσεις. Από την άλλη, ο διάχυτος τύπος προσβάλλει άτομα νεότερης ηλικίας, χωρίς να δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση για κάποιο από τα δύο φύλλα. Δεν φαίνεται να προέρχεται από προκαρκινωματώδεις καταστάσεις, εκτιμάται δε πως η γενετική προδιάθεση επηρεάζει εντονότερα τη δημιουργία του. Παράγοντες κινδύνου 1. Η δίαιτα Η δίαιτα πλούσια σε αλάτι και η κατανάλωση υψηλών ποσοτήτων συντηρημένων τροφών, τουρσιών και παστών έχει ενοχοποιηθεί από πληθώρα ερευνών ως ο βασικός παράγοντας που ευνοεί την καρκινογένεση και εξηγεί την αυξημένη συχνότητα καρκίνου σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη μας. Η υψηλή περιεκτικότητα νιτροζαμινών και νιτρωδών σε τρόφιμα που συντηρούνται μ’ αυτούς τους τρόπους ενοχοποιείται για τη συγκεκριμένη δράση. Σχετικό μ’ αυτό το θέμα είναι και η εκτίμηση για το ρόλο των νιτρικών που εμπεριέχονται στο πόσιμο νερό. Ιδιαίτερα επικίνδυνο μπορεί να είναι το νερό των πηγαδιών ή φρεατίων που δεν έχει ελεγχθεί. Για το θέμα έχει εκδώσει αυστηρές οδηγίες η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία αναφέρονται και ποιες είναι οι επιτρεπόμενες περιεκτικότητες των πόσιμων υδάτων σε νιτρικά. Επίσης η κατανάλωση καπνιστών τροφίμων ή κρέατος ψημένου στα κάρβουνα (δηλ. η κατανάλωση τροφών στην παρασκευή των οποίων μπορεί να έχουν σχηματιστεί πολυκυκλικοί υδρογονάνθρακες) φαίνεται να συμβάλλει στην αύξηση της συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου του στομάχου. Παρ’ όλο που η κατανάλωση οινοπνεύματος σχετίζεται με την εμφάνιση αρκετών καρκίνων στα διάφορα όργανα του γαστρεντερικού συστήματος, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος με βεβαιότητα ότι το ίδιο ισχύει και για τον καρκίνο του στομάχου. 2. Η ηλικία Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως ο καρκίνος του στομάχου είναι πάθηση που είναι συχνή σε ηλικιωμένα άτομα. Η έβδομη δεκαετία της ζωής είναι αυτή στην οποία παρατηρούνται τα περισσότερα περιστατικά καρκίνου στο στομάχι. 3. Η τοπική λοίμωξη (Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και οι ιοί) Ενώ παλαιότερα η δημιουργία έλκους στο στομάχι αποδίδονταν στο στρες, στην αδυναμία του βλεννογόνου να προστατευθεί από την οξύτητα ή στην υπερβολική οξύτητα του γαστρικού υγρού, σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχει λοιμογόνος παράγοντας που ευθύνεται γι’ αυτό, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Η διαπίστωση της ύπαρξης του ελικοβακτηριδίου και σε πάρα πολλά καρκινώματα του στομάχου έχει οδηγήσει αρκετούς επιστήμονες στην εκτίμηση ότι το συγκεκριμένο μικρόβιο μπορεί να αποτελεί αιτιολογικό παράγοντα της νόσου. Μάλιστα στις Η.Π.Α. το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού θεωρείται ως καρκινογόνος παράγοντας πρώτης τάξεως. Από την άλλη πλευρά, όμως, πολλές έρευνες έχουν δείξει πως δεν αρκεί από μόνη της η λοίμωξη με το ελικοβακτηρίδιο για να προκληθεί καρκίνος. Εκτιμάται πως σε ορισμένες περιπτώσεις, κάτω από άγνωστες προς το παρόν συνθήκες και προϋποθέσεις, η λοίμωξη με το ελικοβακτηρίδο του πυλωρού μπορεί να πυροδοτεί ή να προάγει την καρκινογόνο εξέλιξη, της οποίας η αιτιολογία θα πρέπει να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες. Γι’ αυτό το λόγο η διαπίστωση της ύπαρξης του ελικοβακτηριδίου στο στομάχι δεν πρέπει αυτόματα να οδηγεί σε θεραπεία εκρίζωσης του, με το σκεπτικό ότι έτσι μπορεί να προλάβουμε τη δημιουργία του καρκίνου στο στόμαχο. Η θεραπεία κατά του ελικοβακτηριδίου είναι επιβεβλημένη και πρέπει να χορηγείται σε πάσχοντες με συμπτωματολογία δυσπεψίας ή έλκους. Υποψίες για καρκινογόνο δράση έχουν αποδοθεί και στον συνήθη απ’ άλλες κακοήθειες ύποπτο λοιμογόνο παράγοντα, τον ιό Epstein-Barr. 4. Η ατροφική γαστρίτιδα, η κακοήθης αναιμία και οι γαστρικοί πολύποδες Η ατροφική γαστρίτιδα και η κακοήθης αναιμία αποτελούν καταστάσεις όπου παρατηρείται ατροφία των αδένων και του βλεννογόνου του στομάχου και γι’ αυτό παράγεται λιγότερο γαστρικό υγρό. Στην κακοήθη αναιμία οι αλλοιώσεις οδηγούν στη μικρότερη παραγωγή μιας ουσίας που παράγει αποκλειστικά το στομάχι και η οποία βοηθά στην απορρόφηση από τις τροφές της βιταμίνης Β12, η οποία είναι απαραίτητη για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων. Αυτές οι συνθήκες, όπου ο βλεννογόνος είναι αλλοιωμένος και ευαίσθητος ευνοούν την ανάπτυξη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Ο συνδυασμός ατροφίας και φλεγμονής θεωρείται από πολλούς ερευνητές ικανός, αν υφίσταται για αρκετό χρόνο, να οδηγήσει σε ορισμένες περιπτώσεις στη δημιουργία καρκίνου του στομάχου. Μία άλλη εξήγηση της προαγωγής της καρκινογένεσης σ’ αυτές τις καταστάσεις και μ’ αυτό το μηχανισμό είναι αυτή που εμπλέκει την αποδόμηση μεγάλων ποσοτήτων νιτρικών ενώσεων, εξ’ αιτίας της ευκολότερης ανάπτυξης βακτηριδίων στον αλλοιωμένο βλεννογόνο που υπάρχει στην ατροφική γαστρίτιδα. Η παρουσία πολυπόδων στο στομάχι πρέπει να παρακολουθείται, γιατί ορισμένοι εξ’ αυτών, οι αδενωματώδεις, μπορούν αν είναι μεγαλύτεροι από τα 2 εκ. να εξαλλαγούν σε καρκίνο. 5. Το ιστορικό μερικής αφαίρεσης του στομάχου (υφολικής γαστρεκτομής) Η αφαίρεση τμήματος του στομάχου (μερική γαστρεκτομή) ήταν παλαιότερα μία συνηθισμένη μέθοδος αντιμετώπισης του έλκους του στομάχου ή των επιπλοκών του. Το τμήμα του στομάχου που παρέμεινε συνδεότανε με καινούργιο άνοιγμα και ραφές (αναστόμωση) με το έντερο. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που παλαιότερα είχαν υποβληθεί σε μερική γαστρεκτομή είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του στομάχου στα επόμενα χρόνια, απ’ ότι όσοι δεν είχαν υποβληθεί σε παρόμοια επέμβαση. Η εμφάνιση του καρκίνου σ΄ αυτές τις περιπτώσεις συμβαίνει μετά παρέλευση 15ετίας από την εγχείρηση. Για την καρκινογένεση μέσω αυτού του μηχανισμού έχει ενοχοποιηθεί η εισροή εντερικού υγρού (που περιέχει χολή και παγκρεατικά υγρά) στο στομάχι, κάτι που δεν συμβαίνει όταν το στομάχι είναι ακέραιο και επομένως λειτουργεί ο ειδικός βαλβιδικός μηχανισμός στο σημείο ένωσης του στομάχου με το 12δάκτυλο. 6. Γενετικοί παράγοντες Άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του στομάχου φαίνεται να εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου. Το οικογενειακό ιστορικό αφορά πρώτου βαθμού συγγενείς (γονείς, παιδιά, δίδυμους αδελφούς). Αυξημένα ποσοστά εμφάνισης της νόσου παρατηρούνται, για άγνωστο λόγο, και σε ...