Το πρώτο επεισόδιο πυρετικών σπασμών είναι μια ιδιαίτερα ‘’σοκαριστική’’ εμπειρία για τους γονείς ή τους παρόντες στο επεισόδιο. Για αυτό κρίνεται σκόπιμο, ειδικά εκεί που υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, να έχουν ενημερωθεί οι γονείς για το πιθανό ενδεχόμενο να εκδηλώσει το παιδί τους τέτοιο επεισόδιο. Στην περίπτωση αυτή είναι καλό να γνωρίζει το περιβάλλον του παιδιού τι να κάνει. Συγκεκριμένα:1.Τοποθετούμε το παιδί στο πάτωμα, μακριά από αιχμηρά ή σκληρά αντικείμενα ή το βάζουμε να κάτσει σε καθιστή θέση στηρίζοντάς το. 2. Στρίβουμε το κεφάλι του στο πλάι για να μην πνιγεί σε περίπτωση που κάνει εμετό, ο οποίος ακολουθεί συνήθως μετά το τέλος των σπασμών, γιατί ο ο κίνδυνος που υπάρχει είναι να κάνει εισρόφηση από τον εμετό, που θα οδηγήσει στον πνιγμό! 3. Κίνδυνος να καταπιεί την γλώσσα του δεν υπάρχει. Απαγορεύεται να βάζουμε το δάχτυλο ή άλλα αντικείμενα στο στόμα του παιδιού γιατί αυτό προκαλεί τραυματισμούς και οίδημα στη γλώσσα και υπάρχει και η περίπτωση να σπρώξουμε εμείς τη γλώσσα προς τα πίσω και να φράξουμε την είσοδο του αέρα στην τραχεία !4. Καλούμε ασθενοφόρο ή μεταφέρουμε άμεσα το παιδί στο νοσοκομείο, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για το πρώτο επεισόδιο. Οι σπασμοί αφήνουν κάποια βλάβη στο παιδί; Όχι δεν αφήνουν κάποια βλάβη. Είναι μια καλοήθης κατάσταση που υποχωρεί από μόνη της όσο το παιδί μεγαλώνει και ωριμάζει ο εγκέφαλός του. . Τι θα πρέπει να προσέχουν οι γονείς σε επόμενα επεισόδια σπασμών; Υπάρχει πρόληψη για τους πυρετικούς σπασμούς και ποιος είναι και ο ρόλος των αντιπυρετικών; Μετά το πρώτο επεισόδιο πυρετικών σπασμών, δίνονται οδηγίες στους γονείς να είναι πιο “εύκολοι” στο να χορηγούν στο παιδί τους αντιπυρετικά φάρμακα κατά τη διάρκεια ιώσεων. Αυτό δεν προλαμβάνει απαραίτητα τους πυρετικούς σπασμούς, καθώς αυτοί συχνά είναι η πρώτη ένδειξη ότι το παιδί είναι άρρωστο, συμβαίνουν δηλαδή πριν οι γονείς συνειδητοποιήσουν τον πυρετό! Κατά τη έξοδο από το νοσοκομείο, συνήθως δίνεται στους γονείς ένα υπόθετο ή ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται σαν υπογλώσσιο το οποίο οι γονείς θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση επόμενου επεισοδίου. Επειδή μέχρι την ηλικία των 6 ετών είναι πιθανό το παιδί να επαναλάβει επεισόδιο πυρετικών σπασμών (στην πλειονότητα των περιπτώσεων συμβαίνει σε παιδιά ηλικίας 9-20 μηνών), καλό είναι να είναι ενημερωμένο και εκπαιδευμένο και το περιβάλλον, εκτός των γονιών, που φροντίζει το παιδί (γιαγιά, νταντά), καθώς και ο βρεφονηπιακός σταθμός που φιλοξενεί το παιδί.Τα φάρμακα που συστήνονται στους γονείς για την αντιμετώπιση των επεισοδίων μπορεί να έχουν παρενέργειες;Όχι καθόλου. Πέρα από τα αντιπυρετικά, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να σταματήσουν τους σπασμούς είναι περιστασιακής χορήγησης, δηλαδή θα χρησιμοποιηθούν μια ή δυο φορές κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, και συνολικά πολύ λίγες φορές στη διάρκεια των χρόνων, έως ότου το παιδί μεγαλώσει και υποχωρήσουν εντελώς τα επεισόδια. Παρά πολλά παιδιά κάνουν μια δυο φορές στη ζωή τους σπασμούς και δεν τους επαναλαμβάνουν ποτέ ξανά . Υπάρχει σύνδεση των σπασμών με την επιληψία; Κυριαρχεί ένας μύθος, ή μάλλον φοβία στους γονείς, ότι οι πυρετικοί σπασμοί μπορεί να προμηνύουν την εμφάνιση επιληψίας στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι, τα παιδιά με πυρετικούς σπασμούς, όπως δείχνουν και οι μελέτες που έχουν γίνει, δεν έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν αργότερα άλλα είδη σπασμών ή και επιληψία σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Η πιθανότητα αυτή είναι λίγο μεγαλύτερη στις περιπτώσεις που οι πυρετικοί σπασμοί είναι σύνθετοι (επιλεγμένοι δηλαδή κατά τον τρόπο εκδήλωσης τους, την ένταση, τη διάρκεια ή την επαναληπτικότητά τους) ή υπάρχει οικογενειακό ιστορικό επιληψίας ή το παιδί έχει κάποιο άλλο νευρολογικό πρόβλημα. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι μια κατάσταση που μπορεί να προκύψει στον καθένα! Χρειάζεται ψυχραιμία, ενημέρωση και εκπαίδευση πάντα μέσα από ιατρική παρακολούθηση και επί της ουσίας είναι μια ...