Τι Είναι Η Αυξημένη Παραγωγή Προσταγλαδίνης : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Τι Είναι Η Αυξημένη Παραγωγή Προσταγλαδίνης
Η αυξημένη παραγωγή προσταγλαδίνης είναι δυνατόν να επηρεάσει τη φυσιολογική λειτουργία των σαλπίγγων, εμποδίζοντας έτσι τη φυσιολογική μεταφορά του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου από τις σάλπιγγες προς τη μήτρα. Συμπτώματα: Γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά, αλλά όχι πάντα, μπορεί να εμφανίσουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: Δυσμηνόρροια (πόνος κατά την έμμηνο ρύση), Δυσπαρεύνια (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή), Διαταραχές κύκλου, Κολπική αιμόρροια. Ένα ποσοστό 30% των γυναικών με ενδομητρίωση δεν έχουν κανένα άλλο σύμπτωμα εκτός από την υπογονιμότητα. Διάγνωση: Η διάγνωση της ενδομητρίωσης γίνεται με ένα συνδυασμό εξετάσεων που περιλαμβάνει: λεπτομερές ιστορικό των συμπτωμάτων και του εμμηνορρυσιακού κύκλου της ασθενούς, Γυναικολογική εξέταση, Λαπαροσκόπηση για να ελεγχθούν η περιτοναϊκή κοιλότητα, οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες. Η ενδομητρίωση δεν πρέπει να αποκλείεται αν δεν έχει γίνει λαπαροσκόπηση. Σε μερικές περιπτώσεις, ενδομητρίωμα στην ωοθήκη είναι δυνατό να διαγνωσθεί και με κολπικό υπερηχογράφημα. Η ήπια ενδομητρίωση δεν εμφανίζει ουλώδη ιστό στις σάλπιγγες και τις ωοθήκες, αλλά λίγες εστίες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες και διάσπαρτες βλάβες στην πύελο. Η μέτρια ενδομητρίωση εμφανίζει εστίες ενδομητρίωσης στη μία ή και στις δύο ωοθήκες που συνοδεύονται με συμφύσεις. Η σοβαρή ενδομητρίωση περιλαμβάνει μεγάλες εστίες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες με συμφύσεις που συγκολλούν τις σάλπιγγες με τις ωοθήκες. Σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να παρατηρηθούν εκτεταμένες εστίες ενδομητρίωσης στο έντερο και στο ουροποιητικό σύστημα. Σε μερικές γυναίκες με ενδομητρίωση υπάρχει μία αύξηση της τιμής του δείκτη CA-125 στο αίμα. Ο έλεγχος αυτός είναι επίσης χρήσιμος στη παρακολούθηση για πιθανή υποτροπή της ενδομητρίωσης μετά από χειρουργική ή φαρμακευτική θεραπεία. Θεραπεία ενδομητρίωσης: Οι γυναίκες που επιθυμούν την εγκυμοσύνη, η θεραπεία έχει δύο στόχους: • Την διάνοιξη των σαλπίγγων από τις συμφύσεις που ίσως επηρεάζουν την σύλληψη, τη γονιμοποίηση και την προώθηση του γονιμοποιημένου ωαρίου κατά μήκος των σαλπίγγων • Τη παρακολούθηση της νόσου και τον έλεγχό της ελαττώνοντας την ορμονική διέγερση ώστε να μην εξαπλωθεί η ενδομητρίωση και ...
Πηγή iator.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Ποιά Είναι Τα Συμπτώματα Της Χρόνιας Παραρρινοκολπίτιδας
Τα συμπτώματα της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας είναι τα ίδια με αυτά της οξείας παραρρινοκολπίτιδας, αλλά τείνουν να είναι ηπιότερα και διαρκούν περισσότερο από 12 εβδομάδες. Τα συμπτώματα της παραρρινοκολπίτιδας στα παιδιά περιλαμβάνουν: Κρυολόγημα ή αναπνευστική νόσο που βελτιωνόταν αλλά στη συνέχεια επιδεινώθηκε Υψηλό πυρετό, παράλληλα με σκουρόχρωμο ρινικό έκκριμα, για τουλάχιστον 3 ημέρες Ρινικό έκκριμα, με ή χωρίς βήχα, που υπάρχει για περισσότερο από 10 ημέρες και δεν βελτιώνεται Εξετάσεις και Δοκιμασίες Ο γιατρός θα εξετάσει εσάς ή το παιδί σας για παραρρινοκολπίτιδα: Κοιτώντας τη μύτη για σημεία πολύποδων Ρίχνοντας φως έναντι των κόλπων για σημεία φλεγμονής Με επίκρουση των κόλπων για να εντοπίσει λοίμωξη Οι τυπικές ακτινογραφίες των κόλπων δεν είναι πολύ ακριβείς για τη διάγνωση παραρρινοκολπίτιδας. Ο μελέτη των κόλπων μέσω ενός ρινικού ενδοσκοπίου ή ρινοσκοπίου μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση της παραρρινοκολπίτιδας. Αυτό συνήθως γίνεται από ειδικευμένους ωτορινολαρυγγολόγους (ΩΡΛ). Ωστόσο, οι εξετάσεις αυτές δεν είναι πολύ ευαίσθητες στον εντοπισμό παραρρινοκολπίτιδας. Μια αξονική τομογραφία των κόλπων μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διάγνωση της παραρρινοκολπίτιδας ή στην αξιολόγηση της ανατομίας των κόλπων για να προσδιοριστεί εάν το χειρουργείο θα ήταν ωφέλιμο. Εάν υπάρχει η υποψία ότι η παραρρινοκολπίτιδα ενέχει έναν όγκο ή μυκητιασική λοίμωξη, μπορεί να απαιτείται μαγνητική τομογραφία των κόλπων. Εάν εσείς ή το παιδί σας έχετε χρόνια ή υποτροπιάζουσα παραρρινοκολπίτιδα, οι υπόλοιπες εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν: Αλλεργική δοκιμασία Αιματολογικές εξετάσεις για HIV ή άλλες δοκιμασίες για φτωχή ανοσολογική λειτουργία Δοκιμασίες της λειτουργίας των κροσσών Ρινική κυτταρολογία Δοκιμασίες χλωρίου ιδρώτα για κυστική ίνωση Αντιμετώπιση ΑΥΤΟΦΡΟΝΤΙΔΑ Ακολουθήστε τα ακόλουθα μέτρα για μείωση της συμφόρησης στους κόλπους σας: Εφαρμόστε μια ζεστή, υγρή πετσέτα στο πρόσωπο αρκετές φορές μέσα στη μέρα. Καταναλώστε αρκετά υγρά για να αραιώσετε τη βλέννα. Εισπνεύστε ατμό 2 - 4 φορές την ημέρα (για παράδειγμα, καθίστε στο μπάνιο με το ντους να τρέχει). Ψεκάστε με ρινικό ορό αρκετές φορές την ημέρα. Χρησιμοποιήστε έναν υγραντήρα. Να είστε προσεκτικοί με τα ρινικά αποσυμφορητικά σπρέι. Μπορεί να βοηθήσουν στην αρχή, αλλά η χρήση τους για περισσότερο από 3 - 5 ημέρες μπορεί στην πραγματικότητα να επιδεινώσει τη ρινική συμφόρηση. Επίσης, για τον πόνο ή την πίεση: Αποφύγετε τις πτήσεις όταν έχετε συμφόρηση. Αποφύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες, τις ξαφνικές μεταβολές της θερμοκρασίας και το σκύψιμο προς τα εμπρός. Δοκιμάστε ακεταμινοφαίνη ή ιβουπροφαίνη. ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ Αντιβιοτικά συνήθως δεν χρειάζονται για την οξεία παραρρινοκολπίτιδα. Οι περισσότερες από αυτές τις λοιμώξεις αποδράμουν αυθόρμητα. Ακόμα και όταν τα αντιβιοτικά βοηθούν, μπορούν να μειώσουν ελάχιστα το χρόνο της νόσου. Αντιβιοτικά μπορεί να χορηγηθούν πιο σύντομα για: Παιδιά με ρινικό έκκριμα, πιθανά με βήχα, που δεν βελτιώνονται μετά από 2 - 3 εβδομάδες Πυρετό υψηλότερο από 39 °C. Πονοκέφαλο ή πόνο στο πρόσωπο Σοβαρό οίδημα γύρω από τα μάτια Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα θα πρέπει να ...
Πηγή iatronet.gr >>>
Οι κιρσοί είναι μια κατάσταση καλοήθης και σπάνια θα προκαλέσει επιπλοκές. Επειδή όμως από τη στιγμή που θα εμφανιστούν συνεχώς διογκώνονται και εξαπλώνονται, σωστό είναι να τους αντιμετωπίζουμε σε αρχικά στάδια για καλύτερη ποιότητα ζωής και για καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.Οι καινούργιες μέθοδοι θεραπείας των κιρσώνΔύο καινούργιες μέθοδοι έχουν υποκαταστήσει πλέον το κλασικό και αρκετά επεμβατικό χειρουργείο των κιρσών. Και οι δύο μέθοδοι είναι ενδοαυλικές: εισχωρούμε με μια βελόνα μέσα στη φλέβα και την καταστρέφουμε, χωρίς τομές!Laser (laser ablation) ή ραδιοσυχνότητες: Χρησιμοποιούμε τη θερμότητα για να καταστρέψουμε τη φλέβα. Εισάγουμε μέσα στον αυλό της παθολογικής φλέβας μια οπτική ίνα laser ή μια ίνα ραδιοσυχνοτήτων και, αφού κάνουμε τοπική αναισθησία, χορηγούμε ενέργεια από την κορυφή της ίνας, που καυτηριάζει τη φλέβα. Η φλέβα που τροφοδοτεί τους κιρσούς νεκρώνεται και απορροφάται από τον οργανισμό. Οι κιρσοί με τον καιρό συρρικνώνονται και οι μικρότεροι χάνονται. Όταν όμως οι κιρσοί είναι μεγαλύτεροι, πιθανόν να μην εξαφανιστούν εντελώς. Στις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να τους αφαιρέσουμε με μικροφλεβεκτομές και τοπική αναισθησία την ώρα του laser για καλύτερα και γρηγορότερα αισθητικά αποτελέσματα. Ο ασθενής φεύγει σε λίγη ώρα για το σπίτι του περπατώντας και την επομένη ή σε 2 ημέρες πάει στη δουλειά του. Η μέθοδος είναι απλή, ασφαλής και έχει καλά και διαρκή αποτελέσματα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, τα αντιαισθητικά φλεβίδια και οι ευρυαγγείες δεν αντιμετωπίζονται και θα χρειαστούν θεραπεία με ...
Πηγή vita.gr >>>
Τι Είναι Η Φλουροαγγειογραφία
Η φλουροαγγειογραφία είναι μια διαγνωστική εξέταση με την οποία μπορεί να διαπστωθεί το αν υπάρχει ή όχι αμφιβληστροειδική νεοαγγείωση, να εκτιμηθεί ο βαθμός της ισχαιμίας του αμφιβληστροειδούς και να ανιχνευθεί η διαρροή υγρού από μικροανευρύσματα στην περιοχή της ωχράς κηλιδας. Κατά την φλουροαγγειογραφία χορηγείται ενδοφλεβίως μια ειδική χρωστική ουσία που ονομάζεται φλουροσεΐνη. Η χρωστική αυτή φτάνει στα αγγεία του οφθαλμού μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Έπειτα γίνεται φωτογράφιση του βυθού με φως που έχει καθορισμένο μήκος κύματος το οποίο ενεργοποιεί την χρωστική και αρχίζει και φθορίζει. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η χρωστική κυκλοφορεί μέσα στα αγγεία του αμφιβληστροειδούς. «Γενικά, εκτός από την φλουροαγγειογραφία, είναι σκόπιμο να γίνεται τακτική παρακολούθηση του ασθενούς με οπτική τομογραφία συνοχής OCT με στόχο την έγκαιρη διάγνωση, αλλά και την παρακολούθηση της πορείας της πάθησης» όπως μας τονίζει ο κ. Μάλλιας. Θεραπεια «Παλαιότερα στην μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια το οίδημα του αμφιβληστροειδούς που προσβάλει την ωχρά κηλίδα ή την γύρω περιοχή, αντιμετωπίζονταν με φωτοπηξία με ακτίνες Argon laser, που σκοπό είχαν την ελάττωση του οιδήματος και την διατήρηση της κεντρικής όρασης. Με τη φωτοπηξία καταστρέφονταν τα διαρρέοντα μικροανευρίσματα που δημιουργούσαν το οιδημα στην ωχρά. Σήμερα η θεραπεία του διαβητικού οιδήματος της ωχράς γίνεται με ενδοϋαλοειδικές ενέσεις με παράγοντες anti-VEGF. Διαβητικό οίδημα ωχράς Διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας μετά απο θεραπεία με ενέσεις Στους ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εφαρμόζεται επίσης φωτοπηξία με Argon laser όπου γίνονται περίπου 1600 βολές. Η φωτοπηξία με Argon laser πραγματοποιείται σε τρεις συνεδρίες σε διάστημα μεταξύ τους μερικών εβδομάδων. Σκοπός μας σ΄αυτές τις περιπτώσεις είναι η καταστροφή των ισχαιμικών περιοχών του αμφιβληστροειδούς με αποτέλεσμα την ελάττωση του VEGF η οποία επιφέρει υποστροφή των νεοαγγείων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ασθενών με αιμορραγία υαλώδους ή ελκτική αποκόλληση αμφιβληστροειδούς έχει ένδειξη τη χειρουργική αντιμετώπιση με τη μέθοδο της υαλοειδεκτομής» όπως αναφέρει ο κ. Μάλλιας. Συμπέρασμα «Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες οφθαλμικές παθήσεις που οδηγεί το διαβητικό ασθενή στην τύφλωση αν μείνει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι καθοριστικής σημασίας για τον ασθενή. Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αλλά και άλλων παραμέτρων όπως η αρτηριακή πίεση και η νεφρική λειτουργία καθυστερούν την εξέλιξη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να παρακολουθούν τη ρύθμιση του διαβήτη κάνοντας μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Γι αυτό η καλή συνεργασία του οφθαλμίατρου με τον διαβητολόγο είναι επιβεβλημένη» όπως τόνισε ο κ. Μαλλιας. Ιωάννης Α. Μάλλιας, Χειρουργός Οφθαλμίατρος Κράτα ...
Πηγή iator.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 05/01/2017