-
-
-
-
-
-
Home - Επικοινωνία - Προσωπικά Δεδομένα
Τι Είναι Η Ινσουλίνη Degludec
Η ινσουλίνη degludec είναι μια βασική ινσουλίνη, χορηγούμενη άπαξ ημερησίως, η οποία έχει διάρκεια δράσης άνω των 42 ωρών. Είναι σημαντικό για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2 να καθιερώσουν μια ρουτίνα για τη θεραπεία τους με ινσουλίνη. Σε περιστάσεις κατά τις οποίες δεν είναι εφικτή η χορήγηση την ίδια ώρα της ημέρας, η ινσουλίνη degludec επιτρέπει ευελιξία στην ώρα χορήγησης από ημέρα σε ημέρα, όταν απαιτείται. Η ινσουλίνη degludec έλαβε την πρώτη κανονιστική της έγκριση το Σεπτέμβρη του 2012 και έχει έκτοτε εγκριθεί σε περισσότερες από 80 χώρες παγκοσμίως. Η πιο πρόσφατη έγκρισή της ήταν από τον FDA, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις 26 Σεπτέμβρη 2015.
Πηγή iatropedia.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τι Είναι Το Κοινό Κρυολόγημα
Το κοινό κρυολόγημα δεν είναι κάτι το ανησυχητικό και αντιμετωπίζεται με απλά βήματα αν είμαστε προσεκτικοί. Ποιο είναι το μυστικό; Ακολουθούμε σωστά ένα καλό πρόγραμμα καλής διατροφής και τότε θα δούμε άμεσα να γινόμαστε περδίκια! Δείτε τι πρέπει να κάνετε: 7.00 π.μ. – Ώρα για ξύπνημα και ζεστό μπανάκι! Το ζεστό μπάνιο είναι γιατρικό! Βοηθά τους μύες να χαλαρώσουν. 8.00 π.μ. – Ώρα για πρωινό με κουάκερ και πορτοκάλι Η διατροφή είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη του οργανισμού! Πιες χυμό πορτοκαλιού, πλούσιο σε βιταμίνη C και φάε λίγο κουάκερ με μούρα! 10.00 π.μ. – Ώρα για «κούρα» … κρυολογήματος Τα πιο συχνά ενοχλητικά συμπτώματα του κρυολογήματος είναι η μπουκωμένη μύτη, ο πονοκέφαλος και ο βήχας. Για να αντιμετωπίσεις τα συμπτώματα πάρε σιροπάκι για το βήχα και παστίλιες για το λαιμό! Μην αφήσεις ...
Πηγή healthreportaz.gr >>>
Ποιός Είναι Ο Μεγαλύτερος Κίνδυνος Στην Κατάθλιψη
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην κατάθλιψη είναι η αυτοκτονία. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο καταθλιπτικός ασθενής αισθάνεται έντονη θλίψη, έχει ενοχές, απαξιώνει την αξία της ίδιας του της ύπαρξης. Αισθάνεται συχνά πως θα ήταν καλύτερα να μην ζούσε, να μην αποτελεί βάρος για τους γύρω του και σκέφτεται, σχεδιάζει ή και προσπαθεί να θέσει τέρμα στη ζωή του. Η κατάσταση αυτή αποτελεί ιατρική έκτακτη ανάγκη, η οποία απαιτεί αξιολόγηση από ψυχίατρο, εξειδικευμένους χειρισμούς και συνήθως νοσηλεία. Δύσκολη η αναγνώριση της κατάθλιψης στους ηλικιωμένους Μόνο το 10-20% των ηλικιωμένων ασθενών με κατάθλιψη λαμβάνουν κάποια θεραπεία. Το γεγονός αυτό, φανερώνει την υποδιάγνωση της νόσου και την δυσκολία στην αναγνώριση των συμπτωμάτων της νόσου από τους οικείους των ασθενών, αλλά και από ορισμένους Επαγγελματίες Υγείας. Συχνά, συμπτώματα κατάθλιψης συνυπάρχουν με χρόνιες σωματικές νόσους, οι οποίες θεωρούνται υπεύθυνες για την καταθλιπτική συμπτωματολογία (π.χ. κόπωση, πόνος, αϋπνία, απώλεια βάρους, μείωση της όρεξης). Επίσης, η κατάθλιψη στους ηλικιωμένους συχνά δεν συνοδεύεται από αίσθημα θλίψης και παρουσιάζει άτυπη κλινική εικόνα. Τέλος, η ύπαρξη κατάθλιψης θεωρείται από πολλούς ως φυσικό επακόλουθο της γήρανσης και των μεταβολών που την συνοδεύουν. Θεραπεία της κατάθλιψης Σε πολύ μεγάλο ποσοστό η κατάθλιψη ανταποκρίνεται στην φαρμακευτική αγωγή, αλλά και σε μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Η φαρμακευτική αγωγή είναι παρόμοια με την αγωγή νεότερων ασθενών με κατάθλιψη. Σε γενικές γραμμές, η ανταπόκριση στα αντικαταθλιπτικά φάρμακα απαιτεί 2 εβδομάδες με ένα μήνα. Στους ηλικιωμένους, όμως, το διάστημα αυτό μπορεί να είναι μεγαλύτερο (έως και 2 μήνες). Η υποστηρικτική ή άλλες μορφές ψυχοθεραπείας μπορεί να αποβούν εξίσου αποτελεσματικές. Σημαντική εδώ είναι η έγκαιρη κινητοποίηση του ασθενή και η συμμετοχή του δραστηριότητες που παλαιότερα τον ευχαριστούσαν. Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης στη θεραπεία, θα ήταν χρήσιμη η επίσκεψη σε εξειδικευμένο ψυχίατρο για γηριατρικούς ασθενείς. Στις σοβαρότερες περιπτώσεις, η ηλεκτροσπασμοθεραπεία μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα αποτελεσματική. Ποια πρέπει να είναι η στάση του φροντιστή ενός καταθλιπτικού ασθενή; Ο φροντιστής του ηλικιωμένου ασθενούς, πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της κατάθλιψης και να αναζητάει εξειδικευμένη βοήθεια όταν χρειάζεται. Σε περίπτωση που υποπτεύεται κίνδυνο αυτοκτονίας, πρέπει να αναζητήσει, άμεσα, βοήθεια. Ο φροντιστής πρέπει να υποστηρίζει ψυχολογικά τον καταθλιπτικό ασθενή, να έχει θετική στάση και να είναι πρόθυμος να τον ακούσει. Δεν πρέπει να πιέζει τον ασθενή στην κατεύθυνση επιτέλεσης δραστηριοτήτων, αλλά απλά να τον ενθαρρύνει σε όσα ο ίδιος θέλει να κάνει. Ως προς την θλίψη την οποία ο ασθενής νιώθει, ο φροντιστής δεν πρέπει, ούτε να την αμφισβητεί, ούτε να τον διαβεβαιώνει πως σε λίγο θα είναι τελείως καλά. Πρέπει ο ασθενής να νιώσει, πως αυτός που τον φροντίζει μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες που ο ίδιος βιώνει. Σημαντική είναι τέλος, η τήρηση του προγράμματος του ύπνου, η αποφυγή του αλκοόλ και άλλων τοξικών ουσιών.
Πηγή health.in.gr >>>
Η υπέρταση δεν είναι πια πρόβλημα της Δύσης και δεν συνιστά ένδειξη ευμάρειας όπως στο παρελθόν, αλλά στην εποχή μας αποτελεί κυρίως πρόβλημα των φτωχών χωρών και των φτωχών ανθρώπων. Ο αριθμός των υπερτασικών έχει σχεδόν διπλασιασθεί μέσα σε 40 χρόνια, καθώς το 1975 εκτιμάτο σε 594 εκατομμύρια. Στις περισσότερες χώρες περισσότεροι άνδρες εξακολουθούν να έχουν υπέρταση από ό,τι γυναίκες. Όσο ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνάει, τόσο η υπέρταση -η κυριότερη αιτία καρδιαγγειακών θανάτων παγκοσμίως κυρίως λόγω εγκεφαλικών και εμφραγμάτων- γίνεται συχνότερο πρόβλημα. Οι εκατοντάδες ερευνητές από πολλές χώρες και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με επικεφαλής τον καθηγητή Ματζίντ Ετζάτι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Imperial College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", ανέλυσαν μετρήσεις αρτηριακής πίεσης για σχεδόν 20 εκατομμύρια ανθρώπους άνω των 18 ετών. Η μελέτη δείχνει ότι η υπέρταση έχει υποχωρήσει σημαντικά στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά έχει αυξηθεί σε αρκετές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ιδίως στην υποσαχάρια Αφρική και στη Ν.Ασία. Στην Ευρώπη το μικρότερο ποσοστό υπερτασικών στον πληθυσμό υπάρχει στη Βρετανία (ενώ το 1975 ήταν στην Κύπρο) και το υψηλότερο στην Κροατία. Στον κόσμο το χαμηλότερο ποσοστό είναι στη Ν.Κορέα, στον Καναδά και στις ΗΠΑ. «Η υπέρταση δεν σχετίζεται πλέον με την ευμάρεια, όπως συνέβαινε στη δεκαετία του '70, αλλά σήμερα συνδέεται με τη φτώχεια» δήλωσε ο Ετζάτι. Οι ερευνητές δεν έχουν σαφή απάντηση γιατί έχει συμβεί αυτή η αλλαγή. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών προσέχουν πλέον περισσότερο τη διατροφή τους, τρώγοντας πιο πολλά φρούτα και λαχανικά. Επίσης η υπέρταση διαγιγνώσκεται πια πιο έγκαιρα και αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή. Αντίθετα, η κακή διατροφή των παιδιών στις φτωχές χώρες ευνοεί την αύξηση της αρτηριακής πίεσης αργότερα στη ζωή τους. Η πίεση μετριέται με δύο αριθμούς, έναν μεγάλο και έναν μικρότερο: τη συστολική (που μετρά τη δύναμη της πίεσης του αίματος όταν η καρδιά τροφοδοτεί με αίμα τα αγγεία) και τη διαστολική (που μετρά την πίεση της ροής του αίματος μέσα στις αρτηρίες στα ενδιάμεσα διαστήματα των παλμών της καρδιάς). Και οι δύο αριθμοί μετριούνται σε χιλιοστόμετρα του υδραργύρου (mmHg). Υπέρταση θεωρείται συνήθως μια μέτρηση 140/90 mmHg και πάνω. Για κάθε αύξηση κατά 20 mmHg της συστολικής πίεσης και ...
Πηγή skai.gr >>>