Τι Είναι Το Glp 1 : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Το GLP-1 είναι μια γαστρεντερική ορμόνη της οικογένειας των ινκρετινών τα επίπεδα της οποίας ανεβαίνουν αμέσως μετά από ένα γεύμα. Το πεπτίδιο δρα μέσω του υποδοχέα του ενεργοποιώντας πολλές ενδοκυττάριες διαδικασίες, μια εκ των οποίων αφορά τη ρύθμιση στην έκκριση ινσουλίνης. Ωστόσο στα διαβητικά άτομα η έκκριση του GLP-1 είναι ελαττωμένη. Το φάρμακο έρχεται λοιπόν να «πάρει τα ηνία» διεγείροντας την παραγωγή ινσουλίνης μόνον όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι υψηλά με αποτέλεσμα να αποφεύγονται οι υπογλυκαιμίες. Λόγω όμως των πολλαπλών ρόλων του GLP-1, στην πορεία φάνηκε ότι η λιραγλουτίδη μπορεί να προσφέρει και μείωση του βάρους των διαβητικών ατόμων. Ερευνητικά στοιχεία αποκάλυψαν ότι το 63% των συμμετεχόντων που έλαβαν την ουσία έχασαν τουλάχιστον το 5% του αρχικού σωματικού βάρους τους ενώ το ένα τρίτο έχασε πάνω από 10% του βάρους του. Μειωμένος καρδιαγγειακός κίνδυνος Και τώρα η πολυαναμενόμενη πολυκεντρική μελέτη LEADER η οποία διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια και περιελάμβανε συνολικά 9.340 άτομα έδειξε σημαντικά μειωμένο κίνδυνο σοβαρού καρδιαγγειακού επεισοδίου αλλά και θανάτου από όλα τα αίτια στα άτομα που έλαβαν το φάρμακο σε σύγκριση με ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο επιπροσθέτως της συμβατικής θεραπείας τους. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε στο συνέδριο στη Νέα Ορλεάνη ο καθηγητής Μπέρναρντ Ζίνμαν του Πανεπιστημίου του Τορόντο, η θεραπεία με λιραγλουτίδη συνδέθηκε με μείωση κατά 13% του κινδύνου εμφάνισης ενός σημαντικού καρδιαγγειακού συμβάματος – κάτω από αυτήν την «ομπρέλα» περιλαμβάνονταν ο καρδιαγγειακός θάνατος, η εμφάνιση μη θανατηφόρου εμφράγματος του ...
Πηγή tovima.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες οι οποίες καταστρέφουν μικρόβια και ιούς, ενώ τα αυτοαντισώματα είναι πρωτεΐνες οι οποίες για άγνωστο λόγο στρέφονται εναντίον των υγιών κυττάρων του ίδιου του οργανισμού και τα καταστρέφουν. Η μέτρηση των αυτοαντισωμάτων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα προγνωστικό παράγοντα για εκείνους που κάποια στιγμή στη ζωή τους θα εμφανίσουν διαβήτη τύπου 1 αλλά αυτό δεν έχει πρακτική σημασία διότι: 1) η συχνότητα που βρίσκονται αυξημένα είναι μικρή, και 2) ακόμα και αν μπορούσε να προβλεφθεί ο διαβήτης τύπου 1 δεν θα ήταν δυνατόν να αποτραπεί η εμφάνιση του (όπως συμβαίνει στον διαβήτη τύπου 2) διότι είναι άγνωστος ο μηχανισμός ο οποίος τον προκαλεί. Σε γενικές γραμμές, αν ο άνδρας έχει διαβήτη τύπου 1 οι πιθανότητες να αναπτύξει το παιδί του διαβήτη είναι 1 στις 17. Αν η γυναίκα έχει διαβήτη τύπου 1 και γεννήσει πριν την ηλικία των 25 χρόνων οι πιθανότητες να αναπτύξει το παιδί της διαβήτη είναι 1 στις 25, ενώ αν γεννήσει μετά τα 25 της χρόνια οι πιθανότητες είναι 1 στις 100. Ο διαβήτης τύπου 2 έχει ισχυρότερη σύνδεση με το θετικό οικογενειακό ιστορικό από ότι ο διαβήτης τύπου 1, αν και η εμφάνιση του επίσης εξαρτάται από παράγοντες του περιβάλλοντος. Η παγκόσμια έκρηξη σήμερα του διαβήτη τύπου 2 οφείλεται στην αύξηση της παχυσαρκίας και στην καθιστική ζωή. Η παχυσαρκία συνήθως εμφανίζεται ομαδικά σε οικογένειες, και οι οικογένειες έχουν παρόμοιες συνήθειες φαγητού και άσκησης. Είναι επομένως δύσκολο να πει κανείς για τον διαβήτη τύπου 2 αν ευθύνεται η γενετική προδιάθεση ή το περιβάλλον, το πιθανότερο είναι ότι ευθύνονται και τα δύο. Γενικά, αν κάποιος έχει διαβήτη τύπου 2 ο οποίος είχε διαγνωσθεί πριν την ηλικία των 50 χρόνων, η πιθανότητα να εμφανίσει το παιδί του διαβήτη είναι 1 στις 7 ενώ αν είχε διαγνωσθεί μετά τα 50 η πιθανότητα είναι 1 στις 13. Επίσης, η πιθανότητα να εμφανίσει το παιδί διαβήτη τύπου 2 είναι μεγαλύτερη αν ο γονέας με διαβήτη είναι η μητέρα παρά ο πατέρας. Επηρεάζει η οικονομική κρίση την εξέλιξη της νόσου ή ακόμη, μήπως έχει παρατηρηθεί αύξηση των περιστατικών; Η οικονομική κρίση σαφέστατα οδηγεί στην αύξηση των καινούργιων περιστατικών διαβήτη τύπου 2 αλλά συγχρόνως δημιουργεί συνθήκες κάκιστης ρύθμισης του προϋπάρχοντος διαβήτη και επομένως αύξησης της συχνότητας και βαρύτητας των χρόνιων επιπλοκών. Δεν είναι περίεργο ότι μια πρόσφατη δημοσίευση (Απρίλιος 2016) σε ένα μεγάλο ιατρικό περιοδικό έδειξε ότι διεθνώς η αύξηση του διαβήτη τύπου 2 από το 1980 μέχρι σήμερα τετραπλασιάσθηκε, αλλά η αύξηση αυτή ήταν μεγαλύτερη και ταχύτερη σε χώρες χαμηλού εισοδήματος από ότι σε πλούσιες χώρες. Τα οικονομικά προβλήματα: (1) Δημιουργούν συνθήκες για διατροφή κακής ποιότητας και επομένως αύξησης του βάρους ενώ συγχρόνως μειώνουν τις δυνατότητες άσκησης σε καλά οργανωμένα γυμναστήρια. Σε άτομα με διαβήτη, η φυσική κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί μέχρι και 40% μετά από 20 εβδομάδες συστηματικής αερόβιας άσκησης με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών από την καρδιά και τα αγγεία. (2) Αυξάνουν κατακόρυφα το άγχος και το stress και οδηγούν σε κατάθλιψη η οποία είναι καταστροφική για την πορεία του διαβήτη. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η δυσαναλογία μεταξύ αυξημένων απαιτήσεων στην εργασία και μείωση της υλικής και ηθικής ανταπόδοσης, αλλά και η ανεργία, οι κακές εργασιακές συνθήκες (κάκιστες υποδομές, ελλείψεις υλικών, κακές συμπεριφορές από προϊστάμενους και συναδέλφους) και οι απολύσεις ατόμων οι οποίοι είναι σε παραγωγική ηλικία με δεδομένη οικογενειακή κατάσταση και υποχρεώσεις, δημιουργούν προσωπικά αδιέξοδα τα οποία είναι δύσκολο να ξεπερασθούν. Το πρόβλημα είναι τεράστιο σε χώρες οι οποίες δε φρόντισαν ποτέ, με σωστούς και καλά σχεδιασμένους πολιτικούς χειρισμούς, να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να δοθούν εναλλακτικές λύσεις σε ανθρώπους που αναγκάζονται να βιώσουν τέτοιες καταστάσεις στη ζωή τους. (3) Λόγω υψηλότερου κόστους των νέων φαρμάκων, μειώνεται η οικονομική δυνατότητα των ασθενών να ρυθμίσουν ικανοποιητικά τον διαβήτη τους με σωστούς και στοχευμένους συνδυασμούς. Αποτέλεσμα θα είναι η κατακόρυφη αύξηση των χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη και επομένως του κόστους για την υγεία στα χρόνια που έρχονται. Εκτός όμως από αυτό, η ανεπαρκής ρύθμιση του διαβήτη και η δημιουργία σοβαρών επιπλοκών βλάπτουν γενικότερα τη λειτουργία των υπηρεσιών της χώρας άρα και την οικονομία της. Για παράδειγμα, διαβητικοί ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, καρδιοπάθεια ή συνεχείς υπογλυκαιμίες είναι λιγότερο παραγωγικοί στη δουλειά τους και αναγκάζονται να λείπουν συχνότερα με αναρρωτικές άδειες ή για νοσηλείες. (4) Ένας παράγων που φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 είναι η μόλυνση της ατμόσφαιρας. Πρόσφατη μελέτη (27 Οκτωβρίου 2016) έδειξε ότι η μείωση των ρύπων στην ατμόσφαιρα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της εμφάνισης διαβήτη κατά 13%, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε μείωση του κόστους για την υγεία κατά 4.51 δισεκατομμύρια Ευρώ ανά έτος. Όμως, οι προσπάθειες που γίνονται για βελτίωση αυτής της κατάστασης, είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Στις μεγαλουπόλεις, η τσιμεντοποίηση κάθε τετραγωνικού του εδάφους και η έλλειψη πρασίνου στερεί από τους πολίτες όχι μόνο το οξυγόνο αλλά και την ευκαιρία να βρουν διεξόδους για τη μείωση του stress το οποίο βρίσκεται πίσω από κάθε είδους νόσημα, από τις κοινές λοιμώξεις και το διαβήτη μέχρι τις καρδιοπάθειες, τα εγκεφαλικά επεισόδια και τους καρκίνους. (5) Η χρόνια αύξηση του stress μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της διάρκειας (λιγότερο από 6 ώρες την ημέρα) ή στον κατακερματισμό του ύπνου. Σε αυτό το πλαίσιο ανήκει και η “υπνική άπνοια” (επαναλαμβανόμενα αιφνίδια επεισόδια ασφυξίας κατά τη διάρκεια του ύπνου και αφύπνιση) χαρακτηριστικό της παχυσαρκίας. Οι καταστάσεις αυτές, αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, θεωρούνται ότι συμβάλλουν σημαντικά στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 Γιατί είναι από τις πιο συνδεδεμένες ασθένειες με αυτό που συνηθίζουμε να λέμε“life style”; Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αποτελεί μια παγκόσμια «επιδημία» με τον αριθμό των κρουσμάτων να υπολογίζεται σήμερα στα 387 εκατομμύρια και με προοπτική να αυξηθεί πάνω από 592 εκατομμύρια μέχρι το 2035.Το τραγικό όμως είναι ότι 40% από αυτά βρίσκονται στο στάδιο του προ-διαβήτη (όταν η γλυκόζη αυξάνει σημαντικά μόνο μετά το φαγητό) και είναι αδιάγνωστα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επιπλοκές από την καρδιά και τα αγγεία. Έχει υπολογισθεί ότι το 1/3 των αμερικανών έχει μεταβολικό σύνδρομο το οποίο είναι συνδυασμός παχυσαρκίας, υπέρτασης, αύξησης των λιπιδίων και διαβήτη τύπου 2 (στο στάδιο του προ-διαβήτη ή του κλινικά έκδηλου διαβήτη). Με βάση πρόσφατα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (IDF) υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη ο αριθμός των ασθενών με διαβήτη είναι 52 εκατομμύρια (1 στους 13 ενήλικες) και η επίπτωση του διαβήτη 7.9%. Στην Ελλάδα, η μελέτη “ATTIKA” έδειξε ότι η επίπτωση του διαβήτη είναι στο 12.9% (13.4% στους άνδρες και 12.4% στις γυναίκες). Η ραγδαία αύξηση του διαβήτη οφείλεται στην αλλαγή του τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα την αύξηση της παχυσαρκίας και την έλλειψη άσκησης. Ο διαβήτης τύπου 2, ανήκει στα νοσήματα “διαταραχής συμπεριφοράς” κατά τα οποία ο ασθενής να χαράζει την πορεία του στη ζωή με βάση ανορθόδοξες πρακτικές. Το stress και το άγχος έχουν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στη ζωή μας. Εάν η ψυχοσύνθεση παρουσιάζει ...
Πηγή news247.gr >>>
Ποιές Είναι Οι Αυχενικές Νευρικές Ρίζες
Οι αυχενικές νευρικές ρίζες είναι πολύ ευαίσθητες σε τραυματισμό και αντιδρούν με συμπτώματα μετά από αλλαγή της ατμοσφαιρικής πίεση (αλλάζει ο καιρός) ρευματοειδής αρθρίτιδα, σύνδρομο Chiari, αυχενική δυστονία, όγκος σπονδυλικής στήλης, απόστημα (σπάνια αίτια πόνου στον αυχένα, αλλά πρέπει να αναζητούνται, όταν υπάρχει διαγνωστικό πρόβλημα). Συνεπώς, με την καθημερινή κίνηση των προβληματικών οστών και αρθρώσεων, παραμορφώνονται (πιεζόμενα) τα νεύρα και τα αγγεία. Η παραμόρφωση αυτή εξηγεί και τα συμπτώματα του συνδρόμου. Οι συνηθέστερες αιτίες αυχενικού συνδρόμου: Η πίεση που υφίσταται ο νωτιαίος μυελός ή οι νευρικές ρίζες (νεύρα) που βγαίνουν δεξιά και αριστερά μεταξύ των σπονδύλων, οι οποίες διακλαδίζονται και διαμοιράζονται μέχρι την άκρη των δακτύλων. Μακροχρόνιες φθορές και μεταβολές που οφείλονται στη γήρανση. Άλλα αίτια που μπορεί να πιέσουν την περιοχή του αυχένα (καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι, αγγειακές δυσπλασίες, μεταστάσεις, φλεγμονές κτλ). Διάγνωση Η μεγάλη ποικιλία των πιθανών αιτίων καθιστά σημαντική την κλινική διάγνωση αλλά και το σωστό απεικονιστικό έλεγχο όπως ακτινογραφία ή αξονική ή μαγνητική τομογραφία (αν δεν επαρκεί η απλή ακτινογραφία), ακόμα και με τη βοήθεια οστικού σπινθηρογραφήματος. Προσοχή χρειάζεται στη διαφορική διάγνωση των παραπάνω συμπτωμάτων, μερικά από τα οποία μπορεί να βρούμε εκτός από το αυχενικό σύνδρομο και σε άλλα νοσήματα, όπως του λαβύρινθου, άλλες παθήσεις του αυτιού, οφθαλμολογικά προβλήματα, παθήσεις του καρδιαγγειακού (π.χ. υπόταση), ή κεντρικού νευρικού συστήματος, αιματολογικά ή νοσήματα του μεταβολισμού (π.χ. διαβήτης). Επιπλέον, μπορεί να οφείλονται σε ψυχικά αίτια, στη δράση κάποιων φαρμάκων ή στην κατάχρηση αλκοόλ. Αναγκαία είναι πολλές φορές η συνεργασία του εξειδικευμένου στις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης ιατρού, με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων για την τελική διάγνωση. Η σωστή και ακριβής διάγνωση του προβλήματος για τους ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο είναι πολύ σημαντική, διαφορετικά η όποια θεραπεία μπορεί να αποτύχει, προκαλώντας χρόνια συμπτώματα στα οποία λόγω της απογοήτευσης και της ταλαιπωρίας συχνά προσθέτονται και ψυχογενείς παράγοντες (άγχος, κατάθλιψη), οι οποίοι επιτείνουν το πρόβλημα δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο συμπτωμάτων και άγχους. Θεραπεία Ουσιαστικά δεν υπάρχει θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου, αλλά τρόποι εξυγίανσης των συμπτωμάτων του. Στην οξεία φάση, για παράδειγμα, συνιστάται η βραχυχρόνια ακινητοποίηση με αυχενικό κολάρο, προκειμένου να αποφευχθούν οι βίαιες ή υπέρμετρες κινήσεις στον αυχένα, ανάπαυση και λήψη παυσίπονων, αντιφλεγμονωδών και συχνά μυοχαλαρωτικών φαρμάκων. Στη συνέχεια, ανάλογα με την πορεία του ασθενούς, προτείνονται ασκήσεις φυσιοθεραπείας (laser, υπέρηχοι, διαθερμίες) με σκοπό την περαιτέρω ανακούφισή του από τον πόνο και τη χαλάρωση της περιοχής από το μυϊκό σπασμό, με τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος. Οι ασκήσεις αυτές έχουν στόχο τη βελτίωση της κινητικότητας του αυχένα και των άνω άκρων, που πιθανόν να έχουν επηρεαστεί, και την ενδυνάμωση της περιοχής. Προλαμβάνεται και πώς; Αν οδηγείτε για πολλές ώρες η ...
Πηγή kriti24.gr >>>
Τι Είναι Οι Κληρονομικοί Καρκίνοι
Οι κληρονομικοί καρκίνοι είναι λιγότεροι από ένας στους δέκα, σύμφωνα με αμερικανούς επιστήμονες. Αναλύοντας το γενετικό υλικό χιλιάδων δειγμάτων από καρκινικούς όγκους, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόλις το 9% των καρκίνων του μαστού φέρουν μεταλλάξεις οι οποίες θα μπορούσαν να περάσουν από μητέρα σε παιδί. Το ίδιο συμβαίνει στο μόλις 8% των καρκίνων του προστάτη, το 8% των κρουσμάτων πλακώδους καρκινώματος πνεύμονα, το 7% των αδενοκαρκινωμάτων του πνεύμονα, το 11% των καρκίνων του στομάχου και το 19% των καρκίνων των ωοθηκών. Στον καρκίνο του νεφρού, κληρονομικότητα φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στο 5% των κρουσμάτων, ενώ από 8% είναι η κληρονομικότητα στα γλοιώματα (σ.σ. καρκίνοι του εγκεφάλου) και στους καρκίνους κεφαλής & τραχήλου, 7% στους καρκίνους του ενδομητρίου, και από 4% στα γλοιοβλαστώματα και την οξεία μυελοειδή λευχαιμία. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται τα φημισμένα γονίδια του καρκίνου του μαστού, τα BRCA1 και BRCA2, τα οποία παίζουν ρόλο και σε άλλες μορφές καρκίνου. Στις μορφές αυτές συμπεριλαμβάνονται οι καρκίνοι των ωοθηκών, του στομάχου και του προστάτη. Ο προληπτικός εμβολιασμός για τον ιό των ανθρώπινων κονδυλωμάτων (HPV) μπορεί να μας προστατεύσει; Η αποτελεσματική εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης με συνδυασμό κυτταρολογικού ελέγχου με το τεστ Παπανικολάου και του HPV εμβολιασμού, θα μπορούσε να οδηγήσει στην πρόληψη σχεδόν όλων των περιστατικών του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας παγκοσμίως. Παρόλα αυτά, ο μόνος τρόπος για την επιτυχημένη εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων είναι η αποδοχή και χρήση τους από το κοινό, και αυτό θα γίνει μόνο όταν το κοινό καταλάβει και πειστεί για τα σημαντικά οφέλη τους. Στην Ελλάδα, κυκλοφορούν δύο εμβόλια έναντι του ιού HPV, τα οποία στοχεύουν έναντι των 2 πιο συχνών ογκογόνων τύπων του HPV (HPV-16 & HPV-18), οι οποίοι ευθύνονται για την πλειονότητα των περιστατικών καρκίνου του τραχήλου της μήτρας παγκοσμίως. Τα εμβόλια αυτά είναι το Cervarix , το οποίο περιέχει τους δύο συχνότερους ογκογόνους τύπους HPV-16 και HPV-18, και το οποίο προσφέρει και επιπλέον προστασία έναντι των 3 επόμενων συχνότερων HPV ογκογόνων τύπων (HPV-31, 33 και 45), και το Gardasil το οποίο περιέχει τους ογκογόνους τύπους HPV-16 και HPV-18, και τους τύπους HPV-6 και HPV-11, οι οποίοι σχετίζονται με τα γεννητικά κονδυλώματα και όχι με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Υπάρχει τρόπος να εξαλειφθεί τελείως η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου; Όχι. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τον κίνδυνο. Η ύπαρξη ευνοϊκών παραγόντων δεν αποκλείει την εμφάνιση της νόσου. 7. Οι βαφές μαλλιών, οι σφιχτοί στηθόδεσμοι, τα ενθέματα σιλικόνης μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο του μαστού; Έρευνες ενοχοποιούν παράγοντες της καθημερινής μας ζωής, όπως τις βαφές μαλλιών, τους σφιχτούς στηθόδεσμους, τα ενθέματα σιλικόνης, ωστόσο κανένα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί ισχυρός και αναμφισβήτητος κίνδυνος. Είναι μελέτες οι οποίες δεν γίνονται ευρύτερα αποδεκτές. Βέβαια, η έρευνα ακόμα συνεχίζεται, αλλά οι μέχρι τώρα οδηγίες είναι ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να ανησυχούν γι’ αυτά. Πόσο σημαντική είναι η επίδραση της διατροφής στην καρκινογένεση; Η διατροφή αντιπροσωπεύει το 30-35% των παραγόντων κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση του καρκίνου. Ορισμένα τρόφιμα και διατροφικές συνήθειες έχουν συνδεθεί με τον κίνδυνο διαφόρων μορφών καρκίνου. Ωστόσο επιδημιολογικά διαθέσιμα στοιχεία δεν είναι συνεπείς για πολλά τρόφιμα και οι ενώσεις με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου παραμένουν ασαφή. Οι ανησυχίες σχετικά με το ζήτημα αυτό θεωρείται σαν ένα «καυτό θέμα» για ογκολόγους και γενικού πληθυσμού. Από τον Στέφανο Χανδακά Μαιευτήρας – Γυναικολόγος – Ενδοσκοπικός Χειρουργός. Κάντε στη σελίδα μας στο για να μαθαίνετε όλα τα νέα....
Πηγή jenny.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 02/01/2017