Ο ζηλιάρης, είναι ο άνθρωπος που ενοχλείται τρομερά όταν οι άλλοι γύρω του έχουν, κάνουν ή ζουν κάτι καλό. Είναι ο άνθρωπος που θα χλευάσει το νέο σου ρούχο, που θα περιγελάσει τη μικρή ή μεγάλη σου επιτυχία, που θα τονίσει πόσο λιγότερη αξία έχει αυτό που εσύ έχεις ή κατακτάς. Δεν θα σε συνοδεύσει στη χαρά σου. Την ώρα που θα του ανακοινώσεις πόσο καλά τα κατάφερες σήμερα στη δουλειά σου, θ’ αδιαφορήσει και ποτέ δεν θα σε συγχαρεί για τα επιτεύγματά σου, ούτε θα χαρεί με την επιτυχία σου. Στην ουσία, είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει σε καμία εκτίμηση τις δικές του ικανότητες, άρα πρέπει να σε υποβιβάσει για να μη νιώθει ανεπαρκής. Ο αναξιόπιστος Αυτός είναι ο άνθρωπος που ποτέ δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του για τίποτα. Δεν αναλαμβάνει καμία δέσμευση, δεν σε διευκολύνει σε τίποτα, αλλά αντίθετα, σε θέλει εκεί διαθέσιμο να προσαρμόζεσαι στα διαρκώς μεταβαλλόμενα προγράμματά του και να τον εξυπηρετείς. Θεωρεί πολύ φυσιολογικό, εκείνος να σ’ έχει στη διάθεσή του, ενώ δεν νιώθει πως πρέπει ν΄ ανταποδώσει με κάποιον τρόπο τη δική σου παροχή. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει κανέναν σεβασμό στις προτεραιότητες και το χρόνο σου, και φυσικά, κανέναν σεβασμό σε όσα του προσφέρεις. Μήπως υπάρχουν εκατοντάδες καλύτερα πράγματα να κάνεις από το να ασχολείσαι μ’ έναν τέτοιον αχάριστο; Ο ενοχοποιητικός Ίσως από τις πιο τοξικές κατηγορίες ανθρώπων. Σε φορτώνουν με ενοχές για ό,τι κι αν κάνεις. Η επιτυχία σου, δεν πρέπει να σε κάνει να νιώθεις καλά, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν. Πως τολμάς να απολαμβάνεις κάτι, ενώ άλλοι άνθρωποι δυσκολεύονται; Είναι δυνατόν να θέλεις να πληρώνεσαι καλύτερα, ενώ άλλοι δεν έχουν καν δουλειά; Τολμάς να διεκδικείς καλύτερες συνθήκες ζωής, σχέσης, να έχεις όνειρα; Κι αν προχωρήσεις εσύ στη ζωή σου πως είναι δυνατόν να χαρείς, όταν εκείνοι δεν θα έχουν αυτά που εσύ (με συνέπεια και κόπο) απολαμβάνεις; Τα όνειρα όμως δεν μπορούν να υπάρξουν, κι ούτε να υλοποιηθούν όταν νιώθουμε πως η επιτυχία μας θα κάνει τους άλλους να νιώθουν άσχημα. Όποιος δεν είναι καλά έτσι όπως είναι, ας κάνει κάτι γι αυτό. Ας τους αφήσουμε πίσω να βράζουν στη μιζέρια τους κι ας προχωρήσουμε. Τα όνειρά μας είναι πολύτιμα για να τα προσφέρουμε τροφή στο πυκνό σκοτάδι του ενοχοποιητικού. Ο φοβισμένος Ο φοβισμένος βιώνει τον κόσμο γύρω του απειλητικό. Τα πάντα μπορεί να έχουν από άσχημη, έως καταστροφική έκβαση γι αυτόν. Φοβάται μονίμως, πως η αποτυχία κι η απογοήτευση τον παραμονεύουν σε κάθε του βήμα, κι έτσι προτιμά να μένει στην ασφάλεια της ακινησίας. Προφητεύει πάντα δεινά, ενώ βλέπει παντού απειλές κι εχθρούς. Είναι αυτό που θέλει κανείς δίπλα του την ώρα που ετοιμάζεται να διεκδικήσει κάτι; Τι είναι καλύτερο ν’ ακούσεις; Το «Καλή επιτυχία», ή το «πρόσεχε πολύ»; Μήπως αναγνωρίσατε φίλους, συντρόφους, συνάδελφους ή γονείς κι αδέλφια σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες; Όποια κι αν είναι η σχέση μας μαζί τους, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να πάρουμε απόσταση από αυτά τα άτομα, κατ’ αρχάς μέσα μας, να αναγνωρίσουμε δηλαδή, πως αυτό είναι κάτι δικό τους, το οποίο ούτε είναι αληθινό ούτε μας αφορά. Ακολούθως, καλό είναι να πάρουμε και πραγματική απόσταση από αυτούς, όσο γίνεται, ειδικά σε περιόδους που ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε κάτι νέο. Τα άτομα αυτά, είτε ασυνείδητα, είτε συνειδητά, μας κόβουν τα φτερά, μας ...