Ο κρατισμός είναι το φρένο της προόδου και πλήττει στην ωρίμανσή του κυρίως τις ασθενέστερες τάξεις. Εννέα χρόνια έπειτα από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και ενώ οι χώρες ΚΑΕ έχουν αποκρατικοποιήσει χιλιάδες επιχειρήσεις, στην Ελλάδα συζητείται ακόμη η αποκρατικοποίηση και γίνεται πρόφαση για να καθυστερήσουν ακόμη περισσότερο οι διαρθρωτικές εκείνες αλλαγές στη δημόσια διοίκηση που εδώ και δεκαετίες θα έπρεπε να έχουν γίνει. Με την ένταξη της δραχμής στον Μηχανισμό των Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, η Ελλάδα προσπαθεί να κάνει με μεγάλη καθυστέρηση αυτό που άλλοι έκαναν πριν από καιρό. Η ΟΝΕ και ο καιρός μας απαιτούν τη ριζική αλλαγή του παραδοσιακού ρόλου των πολιτικών, αποστασιοποίησή τους από την παρεμβατική διαχείριση της οικονομίας. Απαιτεί έναν διευρυμένο ιδιωτικό τομέα με αίσθηση ευθύνης, όχι συνώνυμο της συναλλαγής με τη γραφειοκρατία. Ζητεί μια ενεργό κοινωνία πολιτών, ανάχωμα στις υπερβάσεις και αυθαιρεσίες του κράτους και των οικονομικών παραγόντων. (β) Οι χρηματοδοτήσεις, τα Διαρθρωτικά Ταμεία, το Πακέτο Σαντέρ. Η προσπάθεια της ΟΝΕ συνοδεύεται και από τις υπάρχουσες αλλά και από τις επερχόμενες χρηματοδοτήσεις του Πακέτου Σαντέρ που προτείνει η ΕΕ. Η ροή αυτών των χρηματοδοτήσεων θα πρέπει, τουλάχιστον αυτή την περίοδο, να ερμηνευθεί και να εξηγηθεί σωστά. Το μεγάλο, το ουσιαστικό μήνυμα της ένταξης της δραχμής στην ΟΝΕ βρίσκεται ακριβώς εδώ. Το Πακέτο Σαντέρ είναι οι τελευταίοι πόροι που μπορεί αντικειμενικά να δώσει η ΕΕ στις χώρες της που έχουν ακολουθήσει μιαν αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία. Το κύριο πρόβλημα της ΕΕ για τις επόμενες δύο δεκαετίες είναι η διεύρυνσή της στις χώρες ΚΑΕ. Είναι πια σαφές ότι οι υποχρεώσεις που χαράζει ο νέος γεωπολιτικός χάρτης της ΕΕ θα συμπιέσουν τις διαρθρωτικές χρηματοδοτήσεις κυρίως των σημερινών κρατών - μελών που παλιότερα αντλούσαν με ευχέρεια κοινοτικούς πόρους. Το αίτημα της συνοχής μπορεί να προβάλλεται έγκυρα μόνο όταν υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι νοικοκυρεύουμε το ...