Οι δοκιμασίες της ζωής είναι το κλάδεμα της αμπέλου, την οποίαν κλαδεύουμε για να φέρει καλούς καρπούς. Οι θλίψεις χρησιμοποιούνται παιδαγωγικά από το Θεό για την επιστροφή και τη σωτηρία των ανθρώπων· Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αύται δε τω μεν δοκείν κακαί εισίν αλγειναί τυγχάνουσαι, τη δε αληθεία αγαθαί¨ επιστροφής γαρ και σωτηρίας γίνονται τοις συνιούσι πρόξενοι· ταύτα δια Θεού γίνεσθαι φησίν η Γραφή». Ο Μέγας Βασίλειος λέγει ότι η ζωή είναι ποταμός που ρέει και συνεχώς έχει κύματα και όλοι πηγαίνουν στην κοινή θάλασσα του θανάτου. Ο άνθρωπος όπως δέχεται τα αγαθά έτσι πρέπει να δέχεται και τα κακά. Δεν μπορεί να αναγκάσει το Θεό να δίδει συνέχεια αγαθά και ούτε μπορεί να Του διδάξει πώς να ρυθμίζει τη ζωή. Ο Θεός τελικά ρυθμίζει τα του ανθρώπου όπως Εκείνος κρίνει· σοφός είναι· μετράει το ωφέλιμο στους «οικέτας». Οι άνθρωποι πάλι δεν είναι θεμιτό ούτε και δίκαιο να περιεργάζονται την κρίση του Δεσπότη, παρά μόνο να δέχονται με ευχαρίστηση και δοξολογία ό,τι η αγάπη Του τους προσφέρει. Καθήκον τους είναι να δείξουν ότι είναι άξιοι των καλών και των «αλγεινών». Τα δε «αλγεινά» με όλες τις επίπονες και θλιβερές συνέπειές τους δεν είναι τίποτε άλλο από αγάπη σε θλίβουσα παιδευτική μορφή. Δεν είναι τίποτε άλλο από μία λυτρωτική οδό που οδηγεί τον άνθρωπο στην ανάκτηση της χαμένης του αγαθότητας και τελικά στη σωτηρία. Αναστασία Ν. Κυνηγοπούλου – Διδάκτορος Θεολογίας – Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Αγιογραφική & Πατερική εκτίμηση των θλίψεων και του πόνου στη ζωή του χριστιανού) Ανώνυμος Ησυχαστής, Νηπτική Θεωρία, σ. 167. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις την Α΄ Κορινθίους, PG 124, 708. Μακάριος Ευκρατάς, Λειμών, PG 87, 920. Γέροντας Παϊσιος, Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη, σ σ. 11-12. Χριστόδουλος Ιερομόναχος, Σκεύος εκλογής, σ. 179. Ο αυτός, αυτόθι, σ. 238. Διονύσιος Τάτσης, Αθωνικό Ημερολόγιο, σ. 34. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις την Α΄ Κορινθίους, PG 31, 673. Μέγας Φώτιος, Προτρεπτικός, PG 104, 202. Κύριλλος Αλεξανδρείας, Εις τον προφήτην Ιωνάν, PG 71, 621. Ρωμ. 5,3. Διονύσιος Τάτσης, Γέροντας Παϊσιος, σ. 104. Κύριλλος Αλεξανδρείας, Υπομνήματα, PG 72, 145. Ιωάννης Χρυσόστομος, Λόγος εις τον ψαλμόν ΡΣΤ΄, PG 55, 669. Ιωάννης Χρυσόστομος, Λόγος εις τον ψαλμόν ΡΣΤ΄, PG 55, 164. Ευθύμιος Ζιγαβηνός, Υπομνήματα, PG 72, 505. Πρβλ. Συμεών Μεταφραστής, Περί λύπης, PG 32, 1285. Ιωάννης Χρυσόστομος, Ότε της εκκλησίας, PG 52, 400. Ο αυτός, αυτόθι, PG 52, 482. Ο αυτός, αυτόθι, PG 52, 549. Ιωάννης Χρυσόστομος, Εις την Γένεσιν 40, PG 53, 371. Ο αυτός, Εις την Γένεσιν 42, PG 53, 391. Ο αυτός, Εξήγησις εις τους ψαλμούς, PG 55, 368. Ιωάννης Χρυσόστομος, PG 55, 415. Βλεπ. Μέγας Αθανάσιος, Προς Αντίοχον άρχοντα, PG 28, 701. Ιωάννης Χρυσόστομος, Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους, PG 60, 415. Ο αυτός, αυτόθι, PG 60, 157. Ρωμ. 8, 18-22: «Λογίζομαι ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημας» Ιωάννης Χρυσόστομος, αυτόθι, PG 60, 218. Ιωάννης Χρυσόστομος, PG 60, 392. Ο αυτός, αυτόθι, Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους, PG 60, 361. Ο αυτός, αυτόθι, Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους, PG 60, 580. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην, PG 124, 112. Ιωάννης Δαμασκηνός, Έκδοσις, PG 94, 1193. Μέγας Βασίλειος, Περί του μη προσηλώσθαι τοις βιωτικοίς, PG 31, 561. Θεόκλητος Διονυσιάτης, Η Αγάπη, σ. 9....