Τι Είναι Η Υπναγωγική Φάση : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Τι Είναι Η Υπναγωγική Φάση
Η υπναγωγική φάση είναι αυτή που βιώνουμε όλοι πολύ συχνά όταν είμαστε στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση ύστερα από μια κουραστική μέρα. Τα μάτια βαραίνουν, μπορεί να κλείσουν τα βλέφαρα, αλλά ακόμη επικοινωνούμε με το περιβάλλον και μπορούμε άμεσα να μπούμε σε εγρήγορση, δηλαδή κανονική επικοινωνία. Η υπνική φάση είναι όταν μας πάρει ο ύπνος κανονικά. Η υπνική φάση έχει και αυτή τέσσερα στάδια που χαρακτηρίζονται κυρίως από την συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων τα οποία όσο μεταβαίνουμε από το ένα στάδιο στο άλλο, δηλαδή σε πιο βαθύ ύπνο, γίνονται και πιο αργά. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΕΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΛΕΟΝ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ; Το άγχος και το στρες έχουν αρνητική επίδραση τόσο στην υπναγωγική όσο και την υπνική φάση. Στην υπναγωγική φάση το άγχος δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και μόλις πάμε να κλείσουμε τα μάτια, πεταγόμαστε επάνω σαν να μπαίνει ο οργανισμός σε συναγερμό λόγω της υποσυνείδητης διέγερσης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Αν καταφέρουμε μετά από αλλεπάλληλους συναγερμούς να μπούμε στην υπνική φάση μπορεί να ξυπνήσουμε και πάλι λόγω του ίδιου μηχανισμού. Δηλαδή το στρες και το άγχος λειτουργούν ως ερεθίσματα για την διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Πρέπει εδώ να τονίσω ότι επειδή εκείνη την ώρα του ύπνου δεν υπάρχει φυσικός στρεσογόνος παράγοντας, επιδρούν οι γνωστικοί στρεσογόνοι ...
Πηγή exipno.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τα εκχύματα είναι χρήσιμα όταν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τα δραστικά συστατικά ενός φυτού πλούσιου σε αρωματικά έλαια, ιδιαιτέρως αν χρησιμοποιείτε τα φύλλα ή τα πέταλα. Ένα έκχυμα, φτιάχνεται όπως ένα τσάι. Είναι η καλύτερη μέθοδος για να πάρουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό το κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα την απαιτούμενη ποσότητα φρέσκων ή αποξηραμένων βοτάνων (ένα μέρος αποξηραμένου βοτάνου είναι ισοδύναμο με τρία μέρη φρέσκου). Το αφήνουμε 10 με 20 λεπτά και μετά σουρώνουμε και το χρησιμοποιούμε. Μπορούμε επίσης να ρίξουμε βραστό νερό πάνω στο βότανο, που το έχουμε σε μια τσαγιέρα καλά κλεισμένη για να μην εξατμιστούν τα αιθέρια έλαια τους και αφού περάσουν 10-20 λεπτά το φιλτράρουμε. Οι αναλογίες για ένα έγχυμα είναι από ένα μέχρι τρία κουταλάκια του γλυκού για ένα φλιτζάνι νερό. Αν χρειάζεστε μεγάλες ποσότητες από ένα έκχυμα, κρατήστε το απόθεμα σας σε ένα δοχείο ή μπουκάλι στο ψυγείο. Το Βράσιμο (Αφέψημα), που αφορά τα σκληρότερα μέρη του φυτού (ρίζα, στέλεχος, σκληροί καρποί). Όπως λέει και η λέξη θα πει αφήνω να ψηθεί. Κάντε ένα αφέψημα όταν το βότανο είναι σκληρό και ξυλώδες. Παίρνουμε το βότανο και το βράζουμε με νερό (συνήθως βράζουμε τα σκληρά τμήματα του φυτού, όπως είναι οι ρίζες, οι φλούδες, τα κοτσάνια, οι σπόροι). Εξασφαλίζεται έτσι ότι τα σκληρά τμήματα διασπώνται, οπότε τα δραστικά συστατικά εισέρχονται στο νερό σε διάλυμα. Αν είναι σκληρές ρίζες ή φλούδες πρέπει να τις βράσουμε 5 ως 10 λεπτά, για να μας δώσουν τις ευεργετικές τους ιδιότητες. Τεμαχίστε τα φρέσκα βότανα σε μικρά κομμάτια ή αλέστε τα αποξηραμένα συστατικά. Γενικά (για όποια βότανα δεν υπάρχουν ειδικές οδηγίες) ο χρόνος που τα βράζουμε εξαρτάται από την αντοχή των ιστών του φυτού στη θερμότητα. Βράζουμε 3 κουταλιές σε 2 φλιτζάνια νερό. Μόλις κατεβάζουμε το αφέψημα από τη φωτιά το σουρώνουμε αμέσως. Πρέπει να το πιούμε με δόσεις μέσα σε 12 ώρες γιατί μετά αλλοιώνεται και χάνει τη θεραπευτική του δύναμη. Η φαρμακευτική χρήση των βοτάνων.(σελίδα 2) Βάμμα (το φυτό και διάλυμα οινοπνεύματος) Τα βάμματα, τα διατηρημένα μείγματα αλκοόλ, νερού και βοτάνων είναι πολύ συμπυκνωμένα, έτσι η απαιτούμενη ποσότητα θα είναι λιγότερη απ’ ό,τι στα εγχύματα και το αφεψήματα. Η αναλογία βοτάνου προς το υγρό είναι 1:5 (π.χ. 200 γραμμάρια βοτάνων προς 1 λίτρο υγρού). Μετρήστε την απαιτούμενη ποσότητα του βοτάνου που έχετε διαλέξει μέσα σε ένα σκούρο, με βιδωτό καπάκι δοχείο και σκεπαστέ το με κάποιο αλκοολούχο ποτό, όπως βότκα. Κρατήστε το βάμμα ερμητικά κλειστό σε ένα ζεστό μέρος και ανακινείτε το μπουκάλι δύο φορές ημερησίως. Μετά από 14 μέρες, στραγγίστε το κατάλοιπο με ένα κομμάτι ύφασμα από μουσελίνα, στύβοντας το καλά. Αποθηκεύστε το σε πολύ καλά βουλωμένα σκουρόχρωμα μπουκάλια. Αν προτιμάτε να μην χρησιμοποιήσετε αλκοόλ, δοκιμάστε ξίδί μηλίτη. Τα βάμματα μπορούν να ληφθούν αδιάλυτα ή με νερό, να προστεθούν σε κομπρέσες ή ροφήματα ή να μπουν σε νερό του λουτρού. Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή αλοιφών με την ανάμειξη τους με κερί μελισσών ή βούτυρο κακάο. Κατάπλασμα (κομπρέσα) Βοηθούν το σώμα να απορροφήσει τα χημικά συστατικά των βοτάνων μέσω του δέρματος. Για μια κομπρέσα, μουσκέψτε ένα καθαρό κομμάτι από λινό, γάζα ή βαμβάκι σε καυτό αφέψημα ή έκχυμα. Απλώστε το όσο πιο ζεστό γίνεται στην πάσχουσα περιοχή και αλλάξτε το μόλις κρυώσει. Για να φτιάξετε ένα κατάπλασμα, τυλίξτε τα ίδια τα βότανα με λεπτή γάζα ή επιθέστε τα απ’ ευθείας στο δέρμα. Αναμείξτε αποξηραμένα βότανα με νερό ή ξίδι μηλίτη για να φτιάξετε ένα ζεστό έκχυμα ή αφέψημα. Κρατήστε το κατάπλασμα ζεστό και αλλάξτε το όταν κρυώσει. Ένα μπουκάλι με ζεστό νερό τοποθετημένο πάνω στο κατάπλασμα συντελεί στη διατήρηση της θερμότητας για περισσότερο χρόνο. Βεβαίως υπάρχουν αρκετά ακόμα παράγωγα βοτάνων και φαρμακευτικών φυτών, όπως λαδάκια, αλοιφές, σαμπουάν, κ.λ.π. αλλά σ’ αυτά οι κανόνες παρασκευής τους διαφέρουν από φυτό σε φυτό έτσι κι εμείς δεν θα αναφερθούμε εκτενέστερα. Θα πρέπει όμως για άλλη μι αφορά να τονίσουμε την ανάγκη για προσεκτική χρήση των διαφόρων φυτών. Στην αρχαιότητα η διαφορά μεταξύ του ιάματος και του δηλητηρίου ήταν πολύ λεπτή. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν και τα δύο «φάρμακον» και η λαϊκή παράδοση ονομάζει το δηλητήριο «φαρμάκι». Από τότε μέχρι σήμερα οι πολλαπλές επιδράσεις των βοτάνων και συνεπακόλουθα των αφεψημάτων, όπως βέβαια και οι ιδιότητές τους, δεν έχουν αλλάξει. Το σίγουρο είναι πάντως πως η φύση φρόντισε να μας προικίσει με όλα εκείνα που είναι απαραίτητα για την καλή διαβίωση και υγεία του ανθρώπου και εναπόκειται σε μας να τα διαχειριστούμε σωστά. Τα βότανα της Μεσογείου. (Από τον Μιχάλη Πολίτη) Συλλέγοντας βότανα Η λεκάνη της Μεσογείου υπήρξε από τις σπουδαιότερες εστίες πολιτισμού, και ίσως γι’ αυτό τα φυτά της είχαν την τύχη να μελετηθούν και να αξιολογηθούν πολύ νωρίτερα απ’ ότι φυτά άλλων περιοχών του πλανήτη. Από την αρχαία Αίγυπτο ως την Μικρά Ασία και από τον Όμηρο ως τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους βρίσκουμε αναφορές στη μεσογειακή χλωρίδα και πλήθος στοιχείων που πολλές φορές ανακατεύουν την ιστορία με το μύθο, την ιατρική με την μαγεία, την φύση με την τέχνη. Οι αρχαιότερες αναφορές σχετικά με τα φυτά (Βαβυλωνιακές πηγές, Παλαιά διαθήκη, Τα έργα του Ομήρου) που έχουν φτάσει ως εμάς μνημονεύουν τα φυτά κυρίως κάτω από το πρίσμα της χρησιμότητάς και της φαρμακευτικής χρήσης τους. Κανείς δεν γνωρίζει πότε συλλέχθηκαν για πρώτη φορά βότανα, άγρια από την φύση, ή πότε καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά, ωστόσο αναφορές από τους αρχαίους Αιγυπτίους δείχνουν τα βότανα να συνιστούνται σαν φάρμακα και να χρησιμοποιούνται σαν φαγητό, σαν καλλυντικά, σαν αρώματα και σαν βαφές. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι εστιάζονταν περισσότερο στη σύγκριση των ζώων και των ανθρώπων από την μία πλευρά και των φυτών από την άλλη. Ο Εμπεδοκλής για παράδειγμα επέμενε στη θεωρία ότι τα φυτά έχουν ψυχή ενώ ο Αριστοτέλης τα κατατάσσει ανάμεσα στα έμψυχα και τα άψυχα. Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Έλληνας Ιπποκράτης επικεντρώθηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών και κατέγραψε περίπου 400 είδη βοτάνων που η χρήση τους ήταν γνωστή κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Θεόφραστος, ο σπουδαίος αυτός ερευνητής, ξεκινώντας μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο κατέγραψε σημαντικό αριθμό φυτών των χωρών γύρω από την ανατολική Μεσόγειο προτού συνεχίζει μέχρι τα ενδότερα της μέσης ανατολής. Αργότερα, κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους τα φυτά μελετούνται μόνο για την χρησιμότητά τους. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος με τις καταγραφές του και ο Διοσκουρίδης με τη βοτανική του θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον για την μελέτη των βοτάνων μέχρι σήμερα. Όπως είναι αντιληπτό, η επιστήμη της βοτανικής γεννήθηκε στις μεσογειακές χώρες γι’ αυτό και τα βότανα της μεσογείου κατέχουν περίοπτη θέση στην ιστορία της βοτανικής. Η περιοχή γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα, που αποτελείται από ένα τμήμα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, ήταν πάντα κοιτίδα πολιτισμού. Τα βότανα ταξίδεψαν από την Μεσόγειο στην Ανατολή και αντίστροφα. Από νωρίς το εμπόριο βοτάνων και μπαχαρικών δρομολογήθηκε από την Κίνα και την Ινδία δια μέσου της Αραβίας στις χερσονήσους της Μεσογείου θάλασσας, που έκανε την περιοχή σημαντικό σημείο πολιτισμού και εδεσματολογικής ανταλλαγής. Στο ζεστό μεσογειακό κλίμα, πολλά αρωματικά φυτά αναπτύσσονταν σε αφθονία, και στο πέρασμα των αιώνων ακόμη περισσότερο καθώς συστήνονταν από τους εμπορευόμενους, τους πρόσφυγες ή τους μετανάστες από τα βάθη της Ανατολής. Για να εξυπηρετήσουμε καλύτερα τους σκοπούς αυτού του άρθρου θα θεωρήσουμε ότι βότανα και μπαχαρικά είναι το ίδιο πράγμα. Τα ασιατικά μπαχαρικά έγιναν διάσημα στην Ευρώπη αρχικά τα Ελληνιστικά χρόνια. Αργότερα, οι εμπορικές συναλλαγές των μπαχαρικών άνθισαν στις τελευταίες μέρες της αρχαίας Ρώμης, περίπου διακόσια χρόνια πριν. Στο ξεκίνημα, το εμπόριο των μπαχαρικών ήταν στα χέρια των Αράβων. Το Apicius’ De re coquinaria είναι ένα από τα παλιότερα ευρωπαϊκά βιβλία μαγειρικής, στο οποίο απαριθμούνται μερικά τροπικά μπαχαρικά, εκ των οποίων το long pepper είχε την μεγαλύτερη εκτίμηση. Το μαύρο πιπέρι, οι σκελίδες και η κινέζικη κανέλα (cassia) ήταν εξέχουσας σημασίας επίσης. Το αινιγματικό μπαχαρικό silphion (με καταγωγή πιθανόν από τη βόρεια Αφρική) αφανίστηκε γύρω στο 100 π.Χ. και αντικαταστάθηκε από το asafetida (από την κεντρική Ασία). Η χρήση του ελαιόλαδου είναι διαρκές στοιχείο πολιτισμού στη Μεσόγειο, εδώ και πέντε χιλιετηρίδες. Σήμερα, η μεσογειακή Ευρώπη κατά κύριο λόγο επανέρχεται στα εγχώρια ή εισαγόμενα βότανα. Ο βασιλικός (προερχόμενος κυρίως από τη νότια ή τη νοτιοανατολική Ασία) φυτρώνει άγριος σε όλη τη νότια Ευρώπη και χρησιμοποιείται ευρέως, ιδιαίτερα στην ιταλική κουζίνα. Το ίδιο ισχύει και για την ενδημική ρίγανη. Το σκόρδο εμφανίζεται πιο δημοφιλές απ’ ότι στις χώρες της βόρειας Ευρώπης. Τοπικά, το σαφράν χρησιμοποιείται στο ψάρι ή σε θαλασσινές σπεσιαλιτέ, αλλά η υψηλή τιμή αυτού του μπαχαρικού οριοθετεί τη χρήση του. Από περιοχή σε περιοχή, μερικά πιάτα απαιτούν μικρές ποσότητες από τσίλι, καυτερό έδεσμα, όμως δεν είναι καθιερωμένο. Στην Μικρά Ασία και στη δυτική Ασία τα βότανα έπαψαν να είναι κυρίαρχα. Ο κορίανδρος και το κύμινο (που προέρχονται από την Περσία, αλλά φύονται κατά τόπους) είναι δημοφιλή και η χρήση ...
Πηγή iator.gr >>>
Το Φουσκοχώρι είναι υπέροχο: με πανέμορφα μικρά σπιτάκια,σκαρφαλωμένο σ’ έναν καταπράσινο λόφο δίπλα στο ποτάμι,βλέπει μια απέραντη πεδιάδα. Και το πιο φοβερό;Κάθε απόγευμα στο Φουσκοχώρι φτιάχνουν φούσκες!Φούσκες από σοκολάτα, σαντιγί, φράουλα, πεπόνι,φούσκες με άρωμα θαλασσινό ή βουνίσιο,κι άλλες πολλές που δεν τις βάζει ο νους σας!Τι θα συμβεί, όμως, όταν όλος ο κόσμος μάθειγι’ αυτό το φανταστικό χωριό; Η συγγραφέας Εύα Ιεροπούλου και οι Family Sound Machine σε μια μουσικο-θεατρική απόδοση του παραμυθιού που θα ξετρελάνει μικρούς και μεγάλους. Είσοδος ελεύθερη....
Πηγή pliroforiodotis.gr >>>
Τι Είναι Η Πολυτέλεια Ενός Καλού Πουλόβερ
Η πολυτέλεια ενός καλού πουλόβερ είναι πάντα ευπρόσδεκτη στη γκαρνταρόμπα μιας γυναίκας. Πόσο μάλλον φέτος που τα πουλόβερ είναι τάση και φοριούνται μέχρι και σε επίσημα event! Σας παραπέμπω για τα υπόλοιπα διαχρονικά holy grails των εκπτώσεων σε Όποια δουλεύει στα μίντια / στρείντ-ι-α τα τελευταία έξι περίπου χρόνια, μπορεί να αναγνωρίσει αυτό το νεσεσέρ. Ήταν το press gift όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα η Diane Von Furstenberg, και έχω συζητήσει άπειρες φορές, με άπειρα κορίτσια του «κλάδου», το πόοοοοσο βολικό είναι αυτό το νεσεσέρ. Πλύνε-βάλε, που λένε, δεν παθαίνει τίποτα και μπορείς να το γεμίσεις με ό,τι, μα ό,τι θέλεις. Επεκτείνεται μαγικά και χωρά τα πάντα. Εδώ λοιπόν μοιράζομαι μαζί σας τι περιέχει το δικό μου φέτος το καλοκαίρι – μαζί με ό,τι βρίσκεται στη γύρω της μπανιέρας περιοχή, γιατί διαπιστώνω ότι αυτά τα πραγματάκια ομορφαίνουν απίστευτα, είναι πρακτικά, και εντέλει ναι, βρε αδερφή, μου αρέσουν. Και θα αρχίσω από την Nude Magique CC Cream της L’ Oreal, για να πω πως τελικά αυτή η μόδα με τα BB και τα CC έχει όντως νόημα ύπαρξης, διότι δίνει αυτή την τέλεια υφή και όψη στην επιδερμίδα χωρίς να τη φορτώνεις με φον-ντε-τεν. Me likey. Ποτέ δεν ήμουν το κορίτσι που θα λιμπιζόταν κρεμικό ή μακιγιάζ. Πάντα με τραβούσαν σαν μαγνήτης τα ρούχα και τα αξεσουάρ. Ωστόσο, λίγο πριν συμπληρώσω τα δεύτερα -άντα, διαπιστώνω μια στροφή προς το μποτέ-των-μποτών. Και χαίρομαι που βρήκα αυτή τη «δροσούλα μέσα στο μπουκάλι» που μου (ξανα)δίνει μέσα σε ελάχιστα δεύτερα τη φρεσκάδα μου: Benetint της Benefit, λίγο στα μάγουλα και στα χειλάκια και δεν θέλεις τίποτις άλλο από άποψης μακιγιάζ (έχει κι ένα γλυκό άρωμα τριαντάφυλλου, που με πεθαίνει). Άλλο instant-fix-it, σε πιο έντονο στυλ, το πιο, μα πιο τέλειο, σταθερό, κόκκινο ματ κραγιόν, από τα Sephora και το ομώνυμο brand τους. Φοράς αυτό μόνο και καθάρισες από μακιγιάζ. Τα μαλλιά μου φριζάρουν. Σχετικά πρόσφατα το γύρισα κιόλας στο καστανό από το ξανθό και έχω την αίσθηση πως το φριζάρισμα στο καστανό κάνει το μαλλί να φαίνεται εντελώς απεριποίητο, κατά μία ΚΝίτικη έννοια, που με διαολίζει ακόμη χειρότερα. Μετά από έρευνες ετών, ανακάλυψα επιτέλους το προϊόν που όντως ξε-φριζάρει το σπαστό και σπαστικό μαλλί μου: Dove Hair Therapy Nourishing Oil Care Express Treatment Conditioner. Και μετά ακριβώς δίπλα τι σου έχω; Monoi Tiki Tahiti με Tiare, το κλασικό λάδι Ταΐτής, με την ταϊτινή γαρδένια του μέσα, το οποίο εκτός από τέλεια ενυδάτωση σώματος είναι το ι-δα-νι-κό-τε-ρο λάδι μαλλιών. Για τη μυρωδιά, που σε κάνει να λιώνεις, τα ξέρετε ήδη, δεν ...
Πηγή ohsochic.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 23/01/2017
