Τα βακτηρίδια είναι μορφές ζωής, και είναι ανθεκτικά στις διαστημικές συνθήκες. Μια βιώσιμη παραλλαγή του streptococcus mitis περισυλλέχθηκε έπειτα από δύο χρόνια έκθεσης σε συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τα βακτηρίδια μπορούν να μεταφερθούν σε πίεση και θερμοκρασία σχεδόν μηδέν, χωρίς απώλεια βιωσιμότητας. Ακόμη, μπορούν να επιζήσουν σε πίεση τόσο μεγάλη, όσο δέκα τόνοι ανά τετραγωνικό εκατοστό, επίσης και μετά από θερμοκρασίες έως εξακόσιους βαθμούς Κελσίου! Διασώθηκαν ακόμη και βακτηρίδια από το εσωτερικό ενός πυρηνικού αντιδραστήρα σε λειτουργία. Επιβιώνουν ακόμη και σε περιβάλλον υψηλής ακτινοβολικής έντασης, πάνω από ένα μεγαράντ, ενώ μπορούν να «επισκευάζουν» τον εαυτό τους συνεχώς σε περιβάλλον υψηλών ακτινοβολιών, επισκευάζοντας δεκάδες χιλιάδες ρήγματα στις δομές τους που αποτελούνται από νουκλεϊνικό οξύ, όπως το DNA μας. Δεν παθαίνουν τίποτε από τη διαστρική υπεριώδη ακτινοβολία, αναπτύσσοντας ταχύτατα ένα στρώμα γραφιτοποιημένης ύλης γύρω τους, προστατεύοντας το εσωτερικό τους από την καταστροφή του υπεριώδους φωτός. Κανείς δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερα εξοπλισμένος για την κατάκτηση των γαλαξιών, από τα βακτηρίδια. Είναι τέλειοι αστροναύτες. Και μπαίνω στον πειρασμό να χαρακτηρίσω όλες αυτές τις ικανότητες επεξεργασίας και προσαρμοστικότητας τους, ως ένα είδος νοημοσύνης. Αφού βρήκαμε αρειανά βακτηρίδια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήδη έχουμε στα χέρια μας κατοίκους του πλανήτη Άρη. Το 1997 ανακοινώθηκε δημόσια η ύπαρξη του μετεωρίτη ALH84001, που ήρθε στη Γη από τον Άρη. Ανακαλύφθηκε το 1986 στην Ανταρκτική και η ύπαρξη του κρατήθηκε μυστική μέχρι το 1997! Η NASA ανακοίνωσε το 1997, αν θυμάστε, την ανακάλυψη της: εντοπίστηκαν απολιθωμένα αρειανά βακτηρίδια μέσα στο πέτρωμα του. Αυτό αποδεικνύει για ακόμη μια φορά, ότι, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, υπήρχαν συνθήκες εξωγήινης ζωής στον Άρη. (Μπορεί, με τόσα βιβλία και τόσες ταινίες που έχουμε δει, να μην μάς φαίνεται τόσο συνταρακτικό, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα στοιχεία που έχουμε αυτήν την στιγμή στα χέρια μας περί εξωγήινης ζωής σε κάποιον άλλον πλανήτη, είναι η συγκλονιστικότερη ανακάλυψη όλων των εποχών, και για κάποιον παράξενο λόγο έχει περάσει σχεδόν στα ψιλά των ειδήσεων, και έπειτα εξαφανίστηκε τελείως από τη δημοσιότητα μέχρι σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές). Η αλήθεια είναι –προσέξτε– ότι έχουν στα χέρια τους από το 1969 (παρακαλώ!), τον μετεωρίτη Murchison, ο οποίος είχε πέσει στην Αυστραλία, χωρίς να έχει ανακοινωθεί μέχρι σήμερα όλη η έρευνα, στον οποίο ανακαλύφθηκε η ύπαρξη εξωγήινων αμινοξέων, που ανάμεσα τους υπάρχουν πολλά που είναι κοινά με τους γήινους μικροοργανισμούς. Επίσης και δείγματα εξωγήινων απολιθωμένων μονοκύτταρων οργανισμών που είναι καθαρή απόδειξη εξωγήινης ζωής. Και αυτά τα έχουν από το 1969, με πιο συνταρακτικά ευρήματα, αλλά παρ’ όλα αυτά ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του ALH84001 που τον ανακάλυψαν το 1986 με τα αρειανά δείγματα, το 1997! Πρόσφατα ανακαλύφθηκε και η πιο μικροσκοπική μορφή οργανισμού, μικροοργανισμοί που ονομάστηκαν πρόσφατα «Νανόβια», και δηλώθηκε επίσημα ότι ταυτίστηκαν με τα λεγόμενα απολιθωμένα Αρειανά βακτηρίδια που βρήκαν σε εκείνον τον μετεωρίτη, ότι δηλαδή δεν ήταν βακτηρίδια αλλά απολιθωμένα Νανόβια. Μάλιστα, μεταξύ άλλων ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκαν Νανόβια που ζουν στην…ανθρώπινη καρδιά. Αυτήν τη στιγμή, όλοι στη NASA συζητούν τα τεχνολογικά προβλήματα για το πώς να φέρουν με ρομπότ πετρώματα από τον Άρη για ανάλυση στη Γη, αποκλείοντας ταυτόχρονα την περίπτωση να εισαχθούν μαζί τους στο γήινο περιβάλλον εξωγήινα μικρόβια από τον Άρη. Κάτι που μας φέρνει, φυσικά, στον νου, το κεντρικό σενάριο του Πολέμου των Κόσμων του H. G. Wells, όπου οι Αρειανοί ηττούνται από τα γήινα μικρόβια, αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Τέλος πάντων, αναμένουμε τι δείγματα εδάφους και πετρωμάτων και ενδεχόμενων οργανικών και βιοχημικών ουσιών θα μπορέσει να περισυλλέξει η ευρωπαϊκή διαστημική αποστολή EXOMARS το 2014, που στέλνεται γι’ αυτόν τον λόγο, και αν θα μπορέσει να τα μεταφέρει πίσω στη Γη και τι άλλο θα γίνει τότε… Η NASA, όχι χωρίς λόγο και ούτε βασισμένη σε υποθέσεις, έχει ανακοινώσει ότι θα στείλει στον Άρη το 2016 ένα όχημα rover, το Astrobiology Field Laboratory, δηλαδή ένα μικρό κινητό εργαστήριο «αστροβιολογίας», προφανώς για να ερευνήσει πιθανά δείγματα μορφών μικρο-οργανικής ζωής. Κλείνω το πολυσέλιδο (κι ελπίζω διαφωτιστικό) αυτό άρθρο με μία είδηση (από τα «ψιλά») που φαίνεται να έχει πάρα πολλές προεκτάσεις, που υπέπεσε στην αντίληψή μου τώρα τελευταία: Το καλοκαίρι του 2005, αναφέρθηκε από την εφημερίδα Sunday Times, ότι τα rovers που κυκλοφορούν στον Άρη, τα Spirit και Opportunity, ενδέχεται να έχουν μεταφέρει άθελά μας στον Άρη το γήινο βακτήριο Bacillus safensis! Σύμφωνα με τους μικροβιολόγους της NASA, αυτά τα βακτήρια μπορούν να επιβιώσουν (όπως ήδη περιέγραψα) κατά το διαστημικό ταξίδι αλλά και στις συνθήκες του Άρη. Είπαν, επίσης, ότι παρά τις προσπάθειες να αποστειρωθούν τα οχήματα πριν ξεκινήσουν από τη Γη, δεν είναι βέβαιο ότι τελικά ήταν πλήρως αποστειρωμένα. Η είδηση είναι αυτή. Προσπαθώ να καταλάβω πώς προέκυψε ως είδηση, δεδομένου ότι τα βακτήρια ήταν λαθρεπιβάτες, δηλαδή κανείς δεν γνώριζε ότι τα έστελνε στον Άρη, όπως προφανώς υπονοούν οι υπεύθυνοι. Μάλλον καταλαβαίνω και επιτρέψτε μου να χαμογελάσω πονηρά: Κατά τις αναλύσεις που διεξάγουν αυτά τα οχήματα στο έδαφος του Άρη, προέκυψε και η ύπαρξη αυτών των γήινων βακτηρίων. Δηλαδή τα οχήματα επικοινώνησαν την ανακάλυψή τους. Έτσι το έμαθαν οι υπεύθυνοι στη Γη. Τότε, εμφανίστηκαν, όπως καταλαβαίνετε, για τους γήινους επιστήμονες της αποστολής, τρία –κρυφά από εμάς– ενδεχόμενα: 1) Τα βακτήρια είναι αρειανά και είναι ίδια με αυτά που έχουμε στη Γη, 2) Τα βακτήρια είναι γήινα και υπάρχουν μυστηριωδώς στον Άρη, 3) Τα βακτήρια αυτά μεταφέρθηκαν εκεί από τα ίδια τα οχήματα που τα ανακάλυψαν. Έτσι μας ανακοινώνουν (στα «ψιλά» των ειδήσεων) την τρίτη εκδοχή, ελπίζοντας ίσως ότι κανείς δεν θα σκεφτεί τις άλλες δύο (ξεκινώντας αναρωτούμενος πώς το ξέρουν αυτοί για αυτά τα βακτήρια που μεταφέρθηκαν εκεί αφού έγινε εν αγνοία τους). Αλλά, πώς κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα; Είναι απλά το πιο λογικό γι’ αυτούς, αλλά συμπτωματικά και αυτό που έχει τις λιγότερες προεκτάσεις και αλυσιδωτές αντιδράσεις. Είναι, δηλαδή, ακόμη μία παράξενη «σύμπτωση». (Αναλογιστείτε τι θα σήμαινε αν κάποιος, με την ίδια απλή λογική, ήταν διατεθειμένος να αναλογιστεί ανοιχτά τις άλλες δύο εκδοχές). Η τρίτη εκδοχή που παρουσιάστηκε τελικά (αποκρύπτοντας προφανώς τη συζήτηση για τις άλλες δύο): «Τα βακτήρια αυτά μεταφέρθηκαν εκεί από τα ίδια τα οχήματα που τα ανακάλυψαν», γεννάει επίσης δύο εκδοχές: α) Μεταφέρθηκαν εκεί επίτηδες, β) Μεταφέρθηκαν εκεί κατά λάθος. Όπως βλέπετε, επιλέγεται η δεύτερη εκδοχή. Η πρώτη, όμως, για έναν σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι επίσης το ίδιο πιθανή. Λοιπόν, γιατί να μεταφερθούν εκεί επίτηδες; Μπορώ να φανταστώ πολύ ενδιαφέροντες λόγους, αλλά δεν θα τους συζητήσω εδώ, γιατί θέλω απλά να παρουσιάσω την ενδιαφέρουσα είδηση και να την αναλύσω λίγο, και να σκεφτείτε μόνοι σας τις πιθανές προεκτάσεις της (και με ποια άλλα συνδέεται). Επιμένω να θεωρώ ότι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με ενδιαφέροντα και σχετική παιδεία, μπορεί να δει ξεκάθαρα ότι όλα μα όλα όσα ανέφερα σε αυτές τις σελίδες μοιάζουν να συνδέονται με παραπάνω από έναν τρόπους μεταξύ τους, και μπορεί με λίγη σκέψη και παρατηρητικότητα και ανάλυση και ανοιχτό μυαλό, να καταλήξει σε ένα σωρό ενδιαφέροντα σενάρια, τα οποία να είναι –και είναι– πάρα πολύ πιθανά. Όλα αυτά τα σενάρια που θα σκεφτείτε από μόνοι σας διαβάζοντας όλα τα στοιχεία που παρουσίασα –κατά τη γνώμη μου σοβαρά– σε αυτό το πολυσέλιδο άρθρο, αποτελούν, όπως ήδη καταλαβαίνετε, το αληθινό «Μυστήριο του Άρη». Μπορούν, αν θέλουν, κάποιοι να τα παραβλέψουν όλα, μαζί με τις ενδιαφέρουσες προεκτάσεις και συνδέσεις τους, επιμένοντας ότι αυτό το μυστήριο δεν υπάρχει. Θα τους ζητούσα να μου επιτρέψουν να τους διορθώσω μόνο ως συγγραφέας, (που αναπόφευκτα έχει μία εμμονή με τις λέξεις). Κάποιες «ερμηνείες» του μυστηρίου μπορεί όντως να μην υπάρχουν (και αναφέρθηκα ελάχιστα σε ερμηνείες, που είναι αναρίθμητες). Το μυστήριο όμως υπάρχει. Έχουμε δίκιο να περιμένουμε υπομονετικά κάποτε να μας δώσουν οι αρμόδιοι τη λύση του; Ή μήπως τελικά πρέπει να τη σκεφτούμε μόνοι μας; του Παντελή Use Facebook to Comment on this Post δεν υπάρχουν παρόμοια άρθρα. share Related posts Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 19, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Νοέμβριος 18, 2016 Facebook Επικοινωνήστε μαζί μας Επικοινωνήστε μαζί μας στο email μας xorisoriatv@gmail.com ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ KINKY BEEZ TATTOO ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Hosted by - - - } Χρησιμοποιώντας αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με την χρήση των cookies σύμφωνα με την νομοθεσία και την πολιτική της google....
Πηγή xorisorianews.gr >>>
Ποιά Είναι Η Σχέση Της Γαρδένιας Με Το Νερό
Η σχέση της γαρδένιας με το νερό είναι ιδιαίτερη. Απεχθάνεται το στάσιμο νερό στο πιατάκι εξίσου με την ξηρασία. Πολύ χοντρικά υπολογίζουμε 5-6 φορές το μήνα πότισμα το καλοκαίρι, τις μισές την άνοιξη και το φθινόπωρο, ελάχιστα το χειμώνα. Το χώμα πρέπει να είναι πάντα ελαφρά νοτισμένο. Η επιφάνειά του πρέπει να φαίνεται υγρή όταν την αγγίζουμε, αλλά το πολύ πότισμα μπορεί να σκοτώσει το φυτό. Η γαρδένια δεν τα πάει καθόλου καλά με το χλώριο που περιέχει το νερό του δικτύου ύδρευσης. Επίσης δεν της αρέσουν καθόλου και τα άλατα. Γι” αυτό την ποτίζουμε μια φορά την εβδομάδα με νερό που έχουμε διαλύσει μέσα λίγο ξύδι ή με απιονισμένο νερό(αυτό για το σιδέρωμα). Και για να την απογειώσουμε ας ψεκάσουμε και τα φύλλα της με το ίδιο νερό. Λέγεται ότι πρέπει να την προστατεύουμε από το κρύο, ειδικά όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου, αλλά αντέχει και χαμηλότερες. Θέλει μόνο προστασία από τους άνεμους. Το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τη γαρδένια. Κυριότερο μέλημα μας μετά το πότισμα είναι να την προστατεύουμε από τον καυτό ήλιο και για αυτό τη βάζουμε σε σκιερή θέση. —Πού την φυτεύουμε Μην φυτέψετε μια γαρδένια στο έδαφος! Θέλει έδαφος πλούσιο σε οργανική ουσία, αφράτο, με καλή στράγγιση, χωρίς ασβέστη. Κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο να γίνει στο έδαφος, όποτε καταλήγουμε στη γλάστρα την όποια μπορούμε να γεμίσουμε με το κατάλληλο χώμα, αλλά και να μεταφέρουμε σε σκιερή και υπήνεμη θέση . Μην μπερδεύετε διάφορα χώματα που βρίσκετε στα μαγαζιά η στα χωράφια. Κατάλληλα χώματα για την γαρδένια είναι τα φυτοχώματα, όπως το καστανόχωμα και το αργιλόχωμα ή η ξανθιά τύρφη που προστίθεται και ως βελτιωτικό στράγγισης. Το βέλτιστο χώμα για τη γαρδένια είναι το καστανόχωμα, ενώ αποφεύγουμε την κοπριά διότι ανεβάζει το pH του εδάφους. Και μην ξεχνάτε τον υγρό σίδηρο, τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα, άνοιξη και καλοκαίρι. Η επιλογή της γλάστρας είναι άλλη μια υπόθεση. Μπορεί να μας προκαλεί εντύπωση, αλλά το καλύτερο δοχείο για τη γαρδένια είναι ο τενεκές, σαν αυτούς που χρησιμοποιούν οι γιαγιάδες στα ορεινά χωριά και στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Αφού το φυτό κάνει τον κύκλο της ανθοφορίας, κάτι που συμβαίνει δυο φορές το χρόνο, στο τέλος της άνοιξης και στις αρχές του φθινοπώρου, κλαδεύουμε κόβοντας από κάθε κλαδί το ένα τρίτο. Καλό είναι να προσπαθείτε να δώσετε και ένα σχήμα στη γαρδένια σας καθώς την κλαδεύετε π.χ. μπάλα ή ομπρέλα. Προσοχή! Όταν δούμε ξερά, μαραμένα, κιτρινισμένα φύλλα και ο,τιδήποτε άλλο που δεν μας αρέσει κόβουμε ένα κλωναράκι και το πάμε στον ειδικό, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε το φυτό. —Φύτευση -Σε εδαφικό υπόστρωμα Κόβουμε ένα υγιές μόσχευμα από το μητρικό φυτό και το φυτεύουμε σε μείγμα τύρφης και περλίτη σε ίσα μέρη ή εναλλακτικά σε μείγμα από καστανόχωμα και άμμο σε αναλογία 4 προς 1. Για καλύτερα αποτελέσματα τα μοσχεύματα που κόβουμε είναι από κορυφές βλαστών μήκους 15 εκατοστών περίπου και μάλιστα με μπουμπούκι. Αφαιρούμε τα χαμηλότερα φύλλα αφήνοντας τα δύο κορυφαία. Γεμίζουμε ένα καθαρό γλαστράκι με το εδαφικό μείγμα, αφού καλύψουμε την τρύπα του με σπασμένα κεραμίδια ή χαλίκια. Τοποθετούμε το μόσχευμα μέσα στο χώμα και το πιέζουμε καλά με τα δάχτυλά μας για να έρθει σε επαφή το μόσχευμα με το χώμα. Αν χρησιμοποιήσουμε ορμόνη ριζοβολής, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Ποτίζουμε και καλύπτουμε το γλαστράκι με ένα διάφανο ποτήρι ή μια σακούλα. Για να ριζοβολήσει, είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε ατμοσφαιρα ζεστή και υγρή. Αν κάποια φορα σηκώσουμε το ποτήρι, θα πρέπει να ποτίσουμε για ...
Πηγή econews.gr >>>