Οι υγρότοποι είναι ημιχερσαίοι χώροι με ρηχά νερά, δεν είναι ακριβώς υδάτινοι όπως είναι μια βαθιά λίμνη, και παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία μορφολογίας. Είναι λιμνοθάλασσες, είναι έλη, είναι βάλτοι, είναι συμπλέγματα παρόχθια των λιμνών και των ποταμών, είναι καλαμιώνες, βουρλώνες, πλημμυρισμένα δάση, αρμυρικώνες... Υπάρχουν πολλοί τύποι υγροτόπων» εξηγεί ο ερευνητής. Κάθε τύπος αλλά και κάθε μεμονωμένος υγρότοπος ξεχωριστά απαιτεί ειδική μεταχείριση. «Πρέπει να ερευνήσεις για να δεις τι υπήρχε πριν - τις συνθήκες αναφοράς - και πώς λειτουργεί αυτό μέσα στο τοπίο» προσθέτει, παρομοιάζοντας τον σχεδιαστή της οικολογικής αποκατάστασης με τον γιατρό ο οποίος για να αποκαταστήσει την υγεία ενός ασθενούς πρέπει να γνωρίζει πώς είναι ένας άνθρωπος σε υγιή κατάσταση. «Και όταν αφαιρείς μπάζα και σκουπίδια, πρέπει να έχεις ένα σχέδιο που σε καθοδηγεί. Διαμορφώνεις το έδαφος, φυτεύεις, μελετάς ταυτόχρονα πώς αλλάζει το νερό, οι στάθμες, οι ροές και μετά το αφήνεις. Αρχίζει να ζωντανεύει και τότε μελετάς πάλι για να δεις τι έχεις μάθει από τις αλλαγές που έγιναν και ξανασχεδιάζεις. Πρακτικά είναι μια διαδικασία προσαρμοζόμενης διαχείρισης»....