Ο καταβολισμός είναι ο αντίστροφος βιολογικός μηχανισμός κατά τον οποίο μεγαλύτερα μόρια υδρολύονται σε μικρότερα, όπως γλυκόζη, γλυκερίνη, λιπαρά οξέα και αμινοξέα, για να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για νέο αναβολισμό ή και την παραγωγή ενέργειας για τις ανάγκες του οργανισμού. Χωρίς το νερό καμιά από τις δυο αυτές μεταβολικές διεργασίες δεν θα μπορούσε να υπάρχει (με τα παρόντα δεδομένα, τουλάχιστον). Η Ποιότητα όσο και η Ποσότητα λοιπόν του νερού είναι κύριας σημασίας για τον μεταβολισμό μας. Τον χειμώνα με το κρύο, ξεχνάμε την ανάγκη για ενυδάτωση που είναι εξίσου επιτακτική με τους καλοκαιρινούς μήνες κι ας μην ιδρώνουμε από την φυσική θερμοκρασία. Σώμα και εγκέφαλος αφυδατώνονται (ελαφρά) στους κλειστούς χώρους και αυτό αποσυντονίζει την λειτουργικότητα του οργανισμού. Πειράματα επιστημόνων που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα έδειξαν ότι με ελαφρά πτώση στα επίπεδα ενυδάτωσης που χρειάζεται ο οργανισμός – και μόνο με 1% λιγότερο από το νερό που χρειάζεται να καταναλώσουμε – τα συμπτώματα που ενεργοποιούνται είναι: νευρικότητα, ακεφιά, εξάντληση στο σώμα, δυσκολία συγκέντρωσης. Η μερική αφυδάτωση και η έλλειψη υγρών και νερού μπορεί να δημιουργηθεί άθελα μας, χωρίς να προσέξουμε καν ότι συμβαίνει. Κάποιο φάρμακο που παίρνουμε για άσχετο λόγο, τροφές ειδικά οι τροφές αίματος, που τρώμε ή αφεψήματα μπορούν να μειώσουν την επάρκειά σε υγρά, όπως συμβαίνει και μετά από άσκηση, ή απλώς ένα κουραστικό περπάτημα. Οι επιστήμονες εξέτασαν εθελοντές μετρώντας την νοητική και σωματική τους απόδοση όπως και τις αλλαγές στην διάθεση σε σχέση με την ποσότητα νερού που καταναλώνει ένας οργανισμός. Ορισμένοι από τους εθελοντές αφέθηκαν με μικρότερες ποσότητες νερού, ενώ για τις ανάγκες του πειράματος κάποιοι υποβάλλονταν σε έντονη σωματική άσκηση. Στις περισσότερες φάσεις πρόσληψης νερού και υδάτωσης του οργανισμού, δεν υπήρχαν διαφορές ούτε στην διάθεση των εθελοντών, ούτε στην σωματική τους δύναμη ή αδυναμία, ούτε στην πτώση της νοητικής τους απόδοσης. Στην κατάσταση όμως που η απαιτούμενη ποσότητα νερού μειωνόταν (1% σε σχέση με το απαιτούμενο), εμφανιζόταν σε όλους πονοκέφαλοι, απώλεια συγκέντρωσης της προσοχής, αίσθηση κόπωσης και πτώση στην διάθεση. Σε εκείνους που υποβάλλονταν σε άσκηση, τα συμπτώματα εμφανίζονταν όταν είχαν έλλειψη νερού, είτε μετά την άσκηση, είτε κατά την διάρκεια, που σημαίνει ότι η έλλειψη νερού, ακυρώνει την ευφορική δράση της άσκησης, με πρώτη ένδειξη, τον πονοκέφαλο που αρχίζει να εμφανίζεται. Το νερό ως θρεπτικό συστατικό Το νερό αποτελεί, ίσως, το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο και για τους ζωντανούς οργανισμούς. Για να χαρακτηριστεί ως πόσιμο, το νερό απαιτείται να καλύπτει ορισμένες προδιαγραφές με βάση τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Για να καθοριστεί ως πόσιμο και ΚΑΘΑΡΟ το νερό … είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Το νερό είναι ένας πολύτιμο για την ζωή και την επιβίωση, αλλά και πολύ ευαίσθητος και πολύπαθος, φυσικός πόρος. Είναι το πολυπληθέστερο στοιχείο της φύσης αφού καλύπτει το 70% του πλανήτη και μετά το οξυγόνο αποτελεί το σημαντικότερο συστατικό της ζωής. Η έντεχνη έλλειψη του και κατά προέκταση η αυξανόμενη ζήτηση οδηγούν σε προβλήματα με επιπτώσεις στην κοινωνία, στην οικονομία, στην υγεία και στην καθημερινή μας ζωή. Ετσι λένε. Όμως από πότε ένας φυσικός πόρος, όπως το νερό είναι επικίνδυνο και πρέπει να ελεγχθεί και να εμπορευματοποιηθεί; Αραγε μετά τι; Μήπως έχει σειρά ο αέρας; Νερό: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του αρχαίου επιθέτου Νηρός (αρχαία ελληνική «νεαρός») < έκφραση «νηρόν ὕδωρ» (φρέσκο νερό). Παρότι το νερό είναι ένα τόσο ζωτικής σημασίας στοιχείο, ως φυσικός πόρος είναι περιορισμένος και άνισακατανεμημένος. Η διαθεσιμότητα και η πρόσβαση σε καθαρές πηγές νερού πάντα επηρέαζαν την οικονομία και τις συνθήκες διαβίωσης μιας χώρας ή περιοχής. Γι αυτό το λόγο, το νερό αποτέλεσε ανέκαθεν πηγή έντασης και σημαντικός παράγοντας συρράξεων μεταξύ της ανθρωπότητας όσο την γνωρίζουμε επίσημα κι ανεπίσημα. Το μόριο του νερού αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου (Η) και ένα άτομο οξυγόνου (Ο). Έχει χημικό τύπο H2O αλλά σε μερικές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και οι χημικοί τύποι ΗΟΗ και σπανιότερα ΟΗ2. Η σχετική αναλογία μαζών του υδρογόνου και του οξυγόνου είναι 2,016:16,000 περίπου δηλ. 1:8. Το νερό μέχρι το 18ο αιώνα θεωρούνταν ως στοιχείο. Πρώτος ο πατέρας της νεότερης χημείας Λαβουαζιέ απέδειξε ότι είναι ένωση του υδρογόνου και του οξυγόνου. Το πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαυγές, άχρωμο, άοσμο, δροσερό (θερμοκρασίας 7 – 11 βαθμών Κελσίου). Πρέπει να περιέχει μικρή ποσότητα ανόργανων αλάτων (0,5 g/L), γιατί το καθαρό νερό χωρίς διαλυμένα άλατα είναι βλαβερό για τον οργανισμό, εξαιτίας της μεγάλης διαπιδυτότητας των κυττάρων. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα θαλασσινά ψάρια πεθαίνουν όταν μεταφερθούν σε γλυκό νερό και ψάρια του γλυκού νερού πεθαίνουν αμέσως μόλις τοποθετηθούν μέσα σε αποσταγμένο νερό, γιατί καταστρέφονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια (αιμόλυση). Το πόσιμο νερό περιέχει διαλυμένο οξυγόνο, άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, ελάχιστα ίχνη οργανικών ουσιών, καθώς και ίχνη φυτικών μικροοργανισμών. Το πόσιμο νερό πρέπει να εξετάζεται φυσικά (θερμοκρασία, διαύγεια, γεύση, οσμή), χημικώς (ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος ουσιών, σκληρομετρία), μικροσκοπικά (έρευνα μικροοργανισμών), βακτηριολογικά (καλλιέργεια των μικροβίων του νερού) και τοπογραφικά (θέση πηγής, διαδρομής του νερού). Επομένως, το νερό που χρησιμοποιούμε είτε για την προσωπική μας χρήση (ως πόσιμο, μαγείρεμα, σωματική καθαριότητα κλπ.) είτε ως νερό κολυμβητικής δεξαμενής έχει τεράστια σημασία για την υγεία, φυσική, συναισθηματική και νοητική και θα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από κάθε βλαβερό μικροοργανισμό, επειδή το νερό είναι Πηγή Ζωής για τον άνθρωπο, τα ζώα τα φυτά. Η σημασία του Νερού για τον Ανθρώπινο οργανισμό είναι τεράστια. H σημασία του ΚΑΘΑΡΟΥ ΝΕΡΟΥ είναι ανεκτίμητη Αποτελεί το εσωτερικό περιβάλλον του ανθρώπινου σώματος, μέσα στο οποίο λειτουργούν τα διάφορα όργανα. Είναι ο φυσικός διαλύτης και το μέσο μεταφοράς των διαφόρων θρεπτικών συστατικών ουσιών καθώς και αποβλήτων του οργανισμού. Σαν δομικό συστατικό αποτελεί το 75-85% του μυϊκού ιστού, το 83% του αίματος και το 20-25% των οστών. Είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος, της πίεσης του αίματος, του πεπτικού συστήματος και της εγκεφαλικής λειτουργίας, αφού τα 3/4 του εγκεφάλου είναι νερό. Ο πρώτος κανονισμός σχετικά με την κατανάλωση νερού, προς αποφυγή μολυσματικών ασθενειών, εκδόθηκε το έτος 1912. Ο κανόνας απαγόρευε τη διάθεση ποτηριών κοινής χρήσης σε επιβάτες αμαξοστοιχιών, οι οποίες εκτελούσαν διαπολιτειακά δρομολόγια στις Η.Π.Α. Αργότερα, οι νομοθέτες αντιλήφθηκαν ότι η παραπάνω οδηγία είναι ελλειπής, αφού μικρόβια – βακτήρια μεταφέρει και το νερό, όχι μόνο ο άνθρωπος και το σκεύος το οποίο χρησιμοποιεί. Τα πρώτα λοιπόν κριτήρια καταλληλότητας πόσιμου νερού – λαμβάνοντας υπόψην την υγιεινή του ανθρώπου, του νερού και την καθαριότητα του σκεύους – νομοθετήθηκαν το έτος 1914 και αφορούσαν το συνολικό αριθμό βακτηρίων, ο οποίος δεν έπρεπε να υπερβεί τις δύο αποικίες βακτηρίων ανά 100 ml νερού. Τα πρώτα κριτήρια είχαν χαρακτήρα κυρίως πρόληψης της μετάδοσης ασθενειών από τις μετακινήσεις του πληθυσμού μέσω πλοίων και τρένων. Το ΚΑΘΑΡΟ νερό θεωρείται το πλέον σημαντικό και αναντικατάστατο θρεπτικό συστατικό για τον άνθρωπο.Αδυναμία επαρκούς πρόσληψης οδηγεί πολύ γρήγορα σε σημαντικές βλάβες. Ήδη σε 2 με 4 μέρες, ο οργανισμός αδυνατεί να αποβάλει τις ουσίες που κανονικά θα έπρεπε με τα ούρα (ουρία, ουρικό οξύ, κρεατινίνη κ.α.) και οδηγείται τελικά σε υπογλυκαιμία. Το ισοζύγιο ύδατος προσδιορίζεται από το αλγεβρικό άθροισμα των ποσοτήτων νερού που προσλαμβάνει και αποβάλει ένας άνθρωπος σε ημερήσια βάση. Σε γενικές γραμμές προσλαμβάνει νερό από τα διάφορα ποτά που καταναλώνει καθώς και από τις στερεές τροφές που προσλαμβάνει. Θετική συμμετοχή στο ισοζύγιο ύδατος έχει επίσης το νερό οξείδωσης (νερό που παράγεται στον οργανισμό από τις μεταβολικές του αντιδράσεις). Στον αντίποδα, οι αρνητικές συνιστώσες του ισοζυγίου (σε φθίνουσα σειρά) είναι το νερό που αποβάλλεται με τα ούρα, τα κόπρανα, το νερό που αποβάλλεται από το δέρμα και τέλος η ποσότητα που αποβάλλεται από τους πνεύμονες.